ἡμε·δαπός, ή, όν [ᾰ] de notre pays, AR. Pax 220 ; PLAT. Theag. 124 d.

Étym. th. ἡμε- de ἡμεῖς, δάπεδον.

ή, όν, (< ἡμεῖς) of our land or country, native, opp. ἀλλοδαπός, χαρακτήρ Ar. Pax 220; νόμισμα ἡ. IG1². 91.4; στρατιή Call. Fr. 152; of a person, Pl. Thg. 124d, Luc. Phal. 1.11; ἡ ἡμεδαπή (sc. γῆ) IG1². 115.30; of the Roman empire, opp. to barbarian lands, Hdn. 1.1.4. (ἡμεδ- = Skt. asmad-, stem of 1st pers. pl. pron. ; for the termin. -απος, cf. ἀλλοδαπός.)

(ἡμεῖς, Korrelativ zu ποδαπός), der Unsere, inländisch, einheimisch, Ggstz ἀλλοδαπός ; Ar. ὁ γοῦν χαρακτὴρ ἡμεδαπὸς τῶν ῥημάτων, Pax 220 ; ὁ ἡμ., unser Landsmann, Plat. Theag. 124d ; Sp., wie Luc. Phal. 1.11. Bei Hdn. praef. I. heißt ἡ ἡμεδαπή das römische Reich im Ggstz gegen die Barbaren ; νόμισμα Inscr. 76.