ος, ον :
      1 du jour, qui se fait pendant le jour, XÉN. Œc. 21, 3 ; PHIL. 1, 92 ;
      2 qui ne dure qu’un jour, éphémère, périssable, SOPH. Ant. 789 ; EUR. Ph. 130, 1512 ; ἁμέριοι (dor.) ἄνθρωποι, SOPH. Aj. 398 ; ou simpl. οἱ ἡμέριοι, OPP. H. 2, 669 ; ANTH. 7, 372, les mortels ;
      3 de chaque jour, quotidien, EPHIPP. (ATH. 346 f).

➳ Dor. ἁμέριος [ᾱ] v. ci-dessus ; fém. ion. ἡμερίη, MAN. 3, 264.

Étym. ἡμέρα.

Dor. ἁμέριος, ον, used by Trag. in lyr., lasting but a day, γέννα, αἷμα, E. Ph. 130, 1512; οὔτε θεῶν γένος οὔθ’ ἁμερίων… ἀνθρώπων S. Aj. 398, cf. Ant. 789; κάματος Hymn.Is. 87; abs., ἡμέριοι mortals, Orac. ap. D.S. 7.12, Oppian. H. 2.669, AP 7.372 (Loll. Bass.); ἡ. μισθός PMasp. 164.6 (vi AD).
daily, κύκλος Ph. 1.92 (nisi leg. ἡμερ<ήσ>ιος). — Poet. Adj., for in X. Oec. 21.3 ἡμερινός should be read.

ον, p. = ἡμερήσιος, vgl. Lobeck Phryn. 53 ; ἁμέριοι ἄνθρωποι Soph. Aj. 392, Ant. 784, die Tagesmenschen, d.i. die kurze Zeit Lebenden, wie ἁμερίῳ γέννᾳ Eur. Phoen. 130 ; sp.D., wie Man. 1.338, die auch ἡμέριοι geradezu für »Menschen« brauchen, ψεῦσται δαίμονες ἁμερίων Loll. Bass. 11 (VII.372); Maneth. 2.7.
Bei Soph. Aj. 207, τί δ' ἐνήλλακται τῆς ἁμερίας νὺξ ἥδε βάρος, wird gew. ἡμερία = ἡμέρα erkl., es ist aber adj., wozu man κατάστασις mit dem Schol. ergänzen kann, vgl. Lobeck zu der Stelle u. Man. 3.264.