ιδος [ῐκ] adj. f. de ἡλικιώτης, en parl. de pers. PLUT. M. 554 a ; LUC. D. mar. 15, 2 ; en parl. de choses (action, DS. 1, 58 ; histoire, PLUT. Per. 13, etc.) ; ἡλ. τινι, DS. 1, 2, ou τινος, THÉM. 18 a, contemporaine de qqn.

ιδος, ἡ, fem. zu ἡλικιώτης, Gespielin, Luc. D. Μar. 15.2 ; ἡ λ. ἱστορία, die Geschichte seiner Zeit, Plut. Pericl. 13 ; τὴν εὕρεσιν τῶν γραμμάτων τοῖς πρώτοις βασιλεῦσιν ἡλικιώτιδα γενέσθαι, fallen in dieselbe Zeit mit den ersten Königen, DS. 1.9 ; πράξεις ἡλικιώτιδες, in gleichem Alter verrichtete, 1.58.