ἡδύ·πνοος-ους, οος-ους, οον-ουν :
   I au propre :
      1 au souffle agréable, en parl. de la brise, EUR. Med. 840 ; en parl. d’un son, PD. O. 13, 31 ; I. 2, 38 ;
      2 en parl. d’un lieu, embaumé, parfumé, ANTH. 9, 564 ;
   II fig. au souffle propice, en parl. de songes, SOPH. El. 489.

➳ Dor. ἁδύπν. [ᾱ] PD. ll. cc.

Étym. ἡ. πνέω.

Dor. ἁδύπνοος, ον, contr. ἡδύπνους, ουν, sweet-breathing, αὖραι E. Med. 840 (lyr.); of musical sound, Pi. O. 13.22, I. 2.25; of auspicious dreams, S. El. 480 (lyr.).
sweet-smelling, fragrant, λεπαστή Telecl. 24 (lyr.); χῶρος AP 9.564 (Nic.); κρόκος IG 14.607e (Carales); ὅρμος (necklace) Dsc. 1.99.
V. ἡδύχρους².

zusgzn -πνους, angenehm wehend ; αὖραι Eur. Med. 839 ; χῶρος Nici. 7 (IX.564), angenehm duftend, wie μῆλον Philp. 20 (VI.102); στέφανοι Mel. 92 (V.144); αὐλητὴς ἡδύπνουν πνέων, angenehm blasend, Poll. 4.72 ; – dor. ἁδύπνοος, ὀνείρατα, von glücklicher Vorbedeutung, Soph. El. 480 ; μοῦσα, φωνή, Pind. Ol. 13.21, I. 2.25, d.i. angenehm tönend.