ή, όν :
      1 propre à diriger, à conduire, POL. 10, 22, 2 ; πρός τι, XÉN. Cyr. 2, 2, 25 ; Mem. 2, 3, 14, vers qqe ch. ; τὸ ἡγεμονικόν, ZÉNON (DL. 7, 159) ; PLUT. M. 899 a, t. stoïc. la partie dirigeante de l’âme, la faculté directrice ou maîtresse, la raison ;
      2 propre à commander, PLAT. Phædr. 252 e, etc. ARSTT. Pol. 1, 12, 1 ; POL. 9, 16, 1 ; τὸ ἡγεμονικόν, PLAT. Prot. 352 b, le principe d’autorité ;
      3 p. suite, qui concerne le chef, d’où à Rome, traduct. du lat. consularis, PLUT. Pomp. 26.

• Cp. -ώτερος, XÉN. Mem. 2, 3, 14 ; ARSTT. P.A. 3, 5 ; POL. 1, 12, 1 ; PLUT. Popl. 12. • Sup. -ώτατος, ARSTT. Œc. 1, 5 ; Metaph. 2, 2 ; POL. 9, 16, 1 ; PLUT. M. 737 e.

Étym. ἡγεμών.

ή, όν, of or for a leader, ready to lead or guide, πρός τι X. Mem. 2.3.14 (Comp.); πρὸς τὰ πονηρά Id. Cyr. 2.2.25; κλῆμα ἡγεμονικώτατον τῆς ἀμπέλου Gp. 4.13.4; ἡ. τόπος vital spot, Vett.Val. 38.13.
capable of command, authoritative, ψυχὴ ἐν τοῖς ἥλιξι ἡ. X. Smp. 8.16; ἡ. φύσις Philol. 11; ἡ. τὴν φύσιν Pl. Phdr. 252e; ἡ. τέχναι Id. Phlb. 55d; οἱ κατ’ ἀρετὴν ἡ. πρὸς πολιτικὴν ἀρχήν Arist. Pol. 1288a12; τὸ ἄρρεν… τοῦ θήλεος ἡγεμονικώτερον ib. 1259b2; ἡγεμονικωτάτη [ἐπιστήμη] Id. Metaph. 996b10; ἡ. καὶ πολιτικὸς βίος (sc. τῆς πόλεως) Id. Pol. 1327b5; ζῴδια viz. Aries, Leo, Sagittarius, Cat.Cod.Astr. 1.165, Ptol. Tetr. 34; ἡγεμονικόν, authoritative, of knowledge, Pl. Prt. 352b; τὸ ἡγεμονικόν the authoritative part of the soul (reason), esp. in Stoic philosophy, Zeno Stoic. 1.39, etc. ; but also, the governing part of the universe, of the aether or sun, Chrysipp. Stoic. 2.186, 192, Cleanth. ib. 1.112. Adv. -κῶς like a leader, opp. δεσποτικῶς, Arist. Fr. 658; ἡ. καὶ βασιλικῶς Plb. 2.64.6, cf. Procl. in Alc. p. 52C. ; Comp. -ώτερον more like an Emperor, J. AJ 19.4.2. = Lat. consularis, Plu. Pomp. 26.
of or belonging to the prefect of Egypt, ὑπηρέτης CPR 18.35 (ii AD); πλοῖα POxy. 2116.1 (iii AD). ἡγεμονικά, τά, payment to a ἡγεμών, ἐδίδοτο Κλέωνι ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἡ.… καὶ σῖτος ἀκόλουθος PLond. ined. 2089 (iii BC).

zum Anführer gehörig, ihn betreffend, ihm eigen ; οὐκ ἰσχυρὸν οὐδ' ἡγεμονικὸν οὐδ' ἀρχικὸν εἶναι τὴν ἐπιστήμην Plat. Prot. 352b ; εἰ φιλόσοφός τε καὶ ἡγεμονικὸς τὴν φύσιν, zum Anführer geeignet, Phaedr. 252e ; ἡγεμονικώτερος πρὸς τὴν πρᾶξιν, geeigneter den Anfang zu machen, Xen. Mem. 2.3.14 ; auch πρὸς τὰ πονηρά, dazu verleitend, Cyr. 2.2.25 ; Ὀδυσσέα τὸν ἡγεμονικώτατον ἄνδρα, der sich am besten auf das Anführen verstand, Pol. 9.16.1 ; ἡγεμονικοὶ καὶ στρατηγικοὶ κατελέγησαν ἄνδρες Plut. Pomp. 26 ; οἱ ἡγεμόνες ὑπολαμβάνοντες ἡγεμονικὴν εἶναι τὴν πρώτην χώραν Pol. 10.22.2 ; ἡ γ. ἐμπειρία ibd. 4 ; ἡγεμονικωτέρα τάξις, die Stellung, die sich besser für den Anführer ziemt, Plut. Poplic. 12 ; – τὸ ἡγεμονικόν, bei den Philosophen das leitende Princip, S.Emp. adv.Math. 7.380, oft ; DL. 7.159 ; Cic. N. D. 2.11.
• Adv. ἡγεμονικῶς, z.B. συμφορὰν ὑπομένειν, eines Feldherrn würdig, Plut. Sertor. 27.

1. ready to lead or guide , (Xenophon Historicus)
2. fit to command, authoritative, leading , (Xenophon Historicus), etc.
3. = Rom. Consularis , (Plutarch) (ML)