ορος (ὁ) :
      1 conducteur, guide, HH. Merc. 14 ;
      2 chef, commandant, IL. 2, 79 ; 3, 153, etc. ; ép. de Zeus, chez les Lacédémoniens, XÉN. Lac. 13, 2 ; d’Apollon, EUR. Med. 426.

➳ Dor. ἁγήτωρ [ᾱ] XÉN. EUR. ll. cc.

Étym. ἡγέομαι.

(Dor. ἁγήτωρ Ibyc. Oxy. 2081 (f) Fr. 4), ορος, ὁ, leader, commander, chief, Τρώων, φυλάκων, Il. 3.153, 10.181; ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες chiefs in war and leaders in council, 2.79, etc. ; ἡ. ὀνείρων, of Hermes, h.Merc. 14. title of chief priest of Aphrodite in Cyprus, BMus.Inscr. 975.10 (Amathus), cf. Hsch. s.v. ἀγήτωρ.

ορος, ὁ, = ἡγητήρ, Anführer, Heerführer ; Τρώων Il. 3.153 ; φυλάκων 10.181 ; Πυλίων ἡγήτορες ἄνδρες 11.687 ; oft ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες verb., die Ersten im Felde u. im Rate. Auch bei K.S., ἡγήτορες ἐκκλησιῶν, Bischöfe.