ου (τὸ) sorte de tambourin à bord métallique. PLUT. Crass. 23 ; APD. (SCH.-THCR. 2, 36) ; ἠχ. ὄργανον, PHIL. 1, 588, m. sign.

Étym. ἦχος.

τό, (< ἦχος) drum, gong, Plu. Crass. 23, Apollod. ap. Sch. Theoc. 2.36, Procop.Gaz. Ecphr. p. 153B. ; tambourine, as head-dress, Herm.Trism. in Rev.Phil. 32.254; used for stage-thunder, Sch. Ar. Nu. 292; as sounding-boards in the theatre, Vitr. 5.55.2. in the lyre, = χάλκωμα, apptly.
a metallic sounding-plate, Hsch. ; so of the palate, Gal. UP 7.5. Adj. ἠχεῖον ὄργανον sounding instrument, Ph. 1.588, cj. ib. 444, 510.

τό (ἦχος), starkschallende Instrumente, Pauken od. Becken von Erz, ῥόπτρα βυρσοπαγῆ καὶ κοῖλα περιτείναντες ἠχείοις χαλκοῖς Plut. Crass. 23, wofür er nachher τύμπανα sagt ; vgl. Schol. Theocr. 2.36. – Die Resonanz an der Lyra, τὸ πρὸς τῇ μαγάδι χάλκωμα Hesych.; übh. was zur Verstärkung des Tones dient, Sp. – Auch eine Theatermaschine, den Schall des Donners nachzuahmen, Schol. Ar. Nub. 292.