ἠρεμέω-ῶ, être calme, tranquille, p. opp. à κινέομαι, HPC. Fract. 755 ; cf. ARSTT. Phys. 6, 8, 8, etc. ; au mor. XÉN. Ages. 7, 3 ; PLAT. Leg. 891 a, etc.

➳ Dor. ἀρ- [ᾱ] T. LOCR. 95 d.

Étym. *ἠρεμής.

hyperdor. ἀρεμέω Ti.Locr. 95d: — to be still, keep quiet, be at rest, opp. κινέομαι, Hp. Fract. 6, Arist. Ph. 238b23, al., Aristox. Harm. p. 12 M. ; τὸ ἠρεμοῦν, opp. τὸ κινούμενον, Pythag. ap. Arist. Metaph. 986a24; of the object of knowledge, Pl. Phd. 96b, Arist. APo. 100a6; ἐν τοῖς νόμοις ἠρεμοῦντες διαμένειν X. Ages. 7.3; acquiesce in a verdict, Pl. Lg. 956d; ἠ. τῇ διανοίᾳ Arr. Epict. 2.21.22; acc. to Stoics, only of animate beings, Stoic. 2.161.
to be unmoved, remain fixed, μόνος οὗτος ἠ. ὁ λόγος Pl. Grg. 527b, cf. Lg. 891a. c. inf., refrain from doing…, Luc. Jud. Voc. 4 (s.v.l.).

(ἠρέμα), still, ruhig sein ; Xen. Eq. 7.8 vom Pferde ; ἀρεμέωσα καὶ κινωμένα Tim.Locr. 95d ; ἐὰν ὁ διώκων μὴ ἠρεμῇ Plat. Legg. XII.956d ; feststehen, bleiben, ἐν τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ἠρεμεῖ ὁ λόγος Gorg. 527b ; ἐν τοῖς νόμοις ἠρεμοῦντας διαμένειν Xen. Ag. 7.3 ; Sp.