ου :
   I adj. m. de la terre ferme, du continent, continental, p. opp. à νησιώτης, HDT. 6, 49 ; ISOCR. 4, 132 Baiter-Sauppe ;
   II subst. :
      1 ὁ ἠπ. habitant de l’Asie, Asiatique, ISOCR. 68 a ;
      2 ὁ Ἠπ. habitant de l’Épire, Épirote, ARSTT. fr. 452 ; LUC. Ind. 19.

Étym. ἤπειρος.

ου, ὁ, fem. ἠπειρῶτις, ιδος, landsman, Luc. Ind. 19; ἄγειν ἀπειρώταν [ἰχθύν] to treat it as a landsman, Theoc. 21.58 (prob. l.); ἵπποι Philostr. Im. 1.30. Subst. ἠπειρώτης, ὁ, dweller on the mainland, opp. νησιώτης, Hdt. 6.49, cf. 1.171, Isoc. 4.132; fem. Adj., αἱ ἠπειρώτιδες Αἰολίδες πόλιες, opp. to those in islands, Hdt. 1.151, cf. 7.109, Th. 1.5, al. ; also ἠ. ξυμμαχία alliance with a military power, opp. ναυτική, ib. 35, cf. 4.12; πόλεις τῇ παρασκευῇ ἠπειρώτιδας Id. 6.86. Asiatic, ψυχή E. Andr. 159; Subst. fem., ib. 652. Ἠπειρώτης, ου, ὁ, an Epirote, Arist. Fr. 494.

ὁ, fem. ἠπειρῶτις, ιδος, ἡ, auf dem Festlande, Ggstz νησιώτης, Isocr. 4.132 ; πόλιες ἠπειρώτιδες, Städte im Binnenlande (im Continent Asien), Ggstz Küsten- u. Inselstädte, Her. 1.151, 7.109 ; ξυμμαχία ἠπ., im Ggstz von ναυτική, Thuc. 1.35 ; – Ggstz von θαλάσσιος, 4.2 ; – auch = asiatisch, Eur. Andr. 159, 650.