ἡ, ep. ἠνορέη, dor. ἀνορέα (ἀνήρ), Mannhaftigkeit, Mut u. Kraft, ἠνορέῃ πίσυνοι καὶ κάρτεϊ χειρῶν II. 8.226 ; ἄλκῃ τ' ἠνορέῃ τε κεκάσμεθα Od. 24.509 ; Pind. auch im plur., ἀνορέαις ὑπερτάταις N. 3.34 ; sp.D., wie Ap.Rh. 3.189 ; Coluth. 140 ; – Il. 6.156 ἠνορέην ἐρατεινὴν ὤπασαν, edle Mannhaftigkeit, männliche Schönheit ; – ὕδατος, Kraft, Ep. Ael. N.A. 10.40.