ινθος (ἡ) ver, particul. :
      1 ver intestinal, lombric, HPC. 511, 19, etc. ; ARSTT. H.A. 5, 19, 4 ;
      2 ver (d’éponge, etc.) ARSTT. H.A. 5, 16, 6.

➳ Décl. d’après trois thèmes :
      1 th. ἕλμινθ- d’où ἕλμινς, ἕλμινθος, etc. ; pl. ἕλμινθες, dat. ἑλμῖσι, OPP. H. 3, 180. ;
      2 th. ἑλμιγγ-, d’où les gén. sg. et pl. ἕλμιγγος, ἑλμίγγων, HPC. Epid. 1, 987, 989. ;
      3 th. ἑλμι-, d’où nom. ἕλμις, ARSTT. H.A. 8, 20, 2 ; nom. pl. ἕλμεις, DIOSC. Par. 2, 67.

Étym. pré-grec.

(Hp. Morb. 4.54), ινθος, ἡ, dat. pl. ἕλμινσι Choerob. in Theod. 1.299; — also nom. ἕλμις, Arist. HA 602b26; acc. ἕλμιθα IG 4.952.10, 18; nom. pl. ἕλμεις Dsc. Eup. 2.67; dat. ἕλμισι Oppian. H. 3.180; also gen. ἕλμιγγος Hp. Epid. 1.26. ιβʹ : — worm, intestinal-worm, either flat (< πλατεῖα) or round (< στρογγύλη), Id. Morb. 4.54, cf. Prog. 11, Aph. 3.26, Arist. HA 551a8, Thphr. HP 9.12.1.
parasitic worm in sponges, Arist. HA 548b15.

u. ἕλμις, ινθος, ἡ (εἴλω, εἱλέω), der Wurm, bes. Eingeweidewurm. Spul-, Bandwurm ; Hippocr., Theophr. u. A. Hipp. hat auch ἕλμιγγος wie von einem nom. ἕλμιγξ, Diosc. τοὺς ἕλμεις, A. im sing. ἕλμιν, dat. plur. ἕλμισι, Opp. H. 3.180, wie vom nom. ἕλμις, der sich bei Arist. H.A. 8.20 u. Theophr. findet.