'(impf. εἶχον ; f. ἕξω ou σχήσω ; ao.2 ἔσχον, d’où impér. σχές, sbj. σχῶ, opt. σχοίην, inf. σχεῖν, part. σχών ; pf. ἔσχηκα ; pl.q.pf. ἐσχήκειν. Pass. prés. ἔχομαι, impf. εἰχόμην, f. ἕξομαι, ao. ἐσχέθην, pf. ἔσχημαι ; voy. le moy. ci-dessous) :
A porter d’où :
   I propr. porter : τι χερσίν, IL. 1, 463 ; ἐν χερσίν, IL. 18, 105 ; ESCHL. fr. 51 ; μετὰ χερσίν, IL. 11, 484 ; διὰ χερῶν, ESCHL. Suppl. 193 ; ou διὰ χειρός, THC. 2, 13, 76, porter qqe ch. dans les mains ; τινὰ ἐπ' ὤμων, SOPH. fr. Laoc. 3, 2, porter qqn sur ses épaules ; en parl. de vêtements, d’armes : εἷμα ἀμφ' ὤμοισι, IL. 18, 538, avoir un vêtement autour des épaules ; παρδαλέην ὤμοισιν, IL. 3, 17, une peau de panthère sur les épaules : τι ὤμῳ, IL. 14, 376 ; ou ἐπὶ τὸν ὦμον, XÉN. An. 6, 3, 25, qqe ch. sur l’épaule ; στολὴν ἀμφὶ σῶμα, EUR. Hel. 561, une robe autour du corps ; κυνέην κεφαλῇ, OD. 24, 231, avoir un casque sur la tête ; abs. χιτῶνας, XÉN. An. 1, 5, 8 ; ἀσπίδα, IL. 13, 157 ; αἰχμήν, ESCHL. Sept. 511, avoir ou porter des tuniques, un bouclier, une lance ; p. anal. πολιάς, ESCHN. 1, 49 Baiter-Sauppe, des cheveux blancs ; en parl. d’animaux, ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες, OD. 3, 486, ayant ou portant le joug autour du cou ;
   II.1 porter, conduire, diriger ; ἵππους, IL. 3, 263, des chevaux ; νῆα, OD. 9, 279 ; HDT. 6, 95, un vaisseau ; ἅρμα HÉS. Sc. 97 ; δίφρον, HÉS. Sc. 352, un char ; τὸν ὦμον πρὸς τῷ ὤμῳ, XÉN. Conv. 4, 27, approcher son épaule de l’épaule de qqn ; πόδα ἐκτὸς κλαυμάτων, SOPH. Ph. 1244, litt. porter ses pas hors des plaintes, càd. passer sa vie sans danger ; fig. ἔχειν πόδα πημάτων ἔξω, ESCHL. Pr. 264 ; ἔξω πραγμάτων, EUR. Her. 110, se dégager de souffrances, d’embarras ; d’où abs. ἐκποδὼν ἔχειν ἑαυτόν, ESCHL. Pr. 344 ; XÉN. Cyr. 6, 1, 37, se dégager de ; θυμὸν ἔχειν ἐπὶ ἔργῳ, HÉS. O. 442, s’attacher avec ardeur à un travail ; πρός τινα τὸν νοῦν ἔχειν, THC. 3, 22 ; ou πρός τινα τὴν γνώμην ἔχειν, THC. 3, 25 ; πρός τι τὸν νοῦν ἔχειν, THC. 7, 19 ; ou ἐπί τινι, ATT. porter son attention, son esprit sur qqn ou sur qqe ch. ; abs. à l’impér. ἔχε au sens de ἄγε, allons ! eh bien ! voyons ! d’ord. avec une particule : ἔχε δὴ καλῶς γὰρ λέγεις, PLAT. Gorg. 460 a, eh bien, voyons, car tu parles bien ; cf. PLAT. Rsp. 353 b, etc. ; même avec un verbe au plur. ἔχε δὴ ἴδωμεν, PLAT. Crat. 435 e ; eh bien, voyons ! avec οὖν : ἔχε οὖν, PLAT. 1 Alc. 129 b, eh bien donc ; qqf. sans particule, PLAT. 1 Alc. 109 b ; suivi d’un autre impér. : ἔχ', ἀποκάθαιρε τὰς τραπέζας, AR. Pax 1193, allons ! nettoie les tables ; cf. AR. Vesp. 1135 ; en ce sens avec la particule νυν ; ἔχε νυν, ἄλειψον τὸν τράχηλον τουτῳί, AR. Eq. 490, allons ! graisse-lui le cou ; cf. Eq. 493 ; ou avec δή : ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ, PLAT. Ion 535 b, allons ! dis-moi ceci ; p. suite, intr. en appar. (s.-e. ἑαυτόν, νῆας ou ἵππους) intr. se porter, se diriger (litt. diriger ses chevaux, ses vaisseaux) ; Πύλονδ' ἔχον, OD. 3, 182, je me dirigeais vers Pylos ; νέες ἔσχον (s.-e. ἑαυτὰς) εἰς τὴν Ἀργολίδα χώρην, HDT. 6, 92, la flotte se dirigea vers l’Argolide ; ἐς Φειὰν σχόντες, THC. 2, 25, s’étant dirigés vers Phéia ; πρὶν τῇ Δήλῳ ἔσχον, THC. 3, 29, avant de se diriger vers Dèlos ; ὑψόσε, OD. 19, 38, en haut ; ἔκτοσθε, IL. 10, 263, au dehors ; ὁδοὶ ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἔχουσαι, HDT. 1, 180, routes qui se dirigent vers le fleuve ; ἔγχος ἔσχε δι' ὤμου, IL. 13, 520, la javeline se dirigea (litt. se porta) à travers l’épaule, s’y enfonça ; fig. τὰ ἐς Ὅμηρον ἔχοντα, HDT. 2, 53, ce qui se rapporte à Homère ; ἐχθρῆς παλαιῆς ἐχούσης ἐς Ἀθηναίους, HDT. 5, 81, une vieille haine se portant sur les Athéniens ; ἐπί τινι ἔχειν, HDT. 6, 49, se porter contre qqn, l’attaquer ; souv. avec un adv. se porter de telle ou telle manière, être dans telle disposition, tel état : εὖ ἔχειν, OD. 24, 245 ; PLAT. Rsp. 330 a, etc. ; καλῶς ἔχειν, SOPH. El. 816, etc. être en bon état, se bien porter ; εὖ σχήσει, SOPH. Aj. 684, tout ira bien ; οὕτως ἔχει (s.-e. τὰ πράγματα) XÉN. Cyr. 2, 1, 8, etc. ; AR. Pl. 110, etc. il en est ainsi ; οὕτως ἐχόντων, XÉN. An. 3, 2, 10 ; ou ὡς οὕτως ἐχόντων, HDT. 8, 144 ; ou ὡς ὧδ' ἐχόντων, HDT. 1, 126 ; SOPH. Aj. 981, les affaires étant ainsi (lat. cum res ita se habeant) ; κατεκλίθη ὥσπερ εἶχε χαμαί, XÉN. Hell. 4, 1, 30, il se coucha comme il était (càd. tout habillé) par terre ; avec un rég. οὕτως ἔχει μοι, SOPH. O.C. 599, il en va ainsi pour moi ; οὕτως ἐμοὶ ἔχει περὶ τῆς οἰκονομίας, XÉN. Œc. 2, 12, ainsi en est-il pour moi du gouvernement de la maison ; ἔχειν avec un adv. équivaut à εἶναι avec l’adj. corresp. ; ἔχει μοι ἀναγκαίως, HDT. 9, 27, il m’est nécessaire ; ἀκρατῶς ἔχειν πρὸς τὰς ἡδονάς, PLAT. Leg. 710 a, se livrer sans mesure aux plaisirs ; οὕτως ἔχειν πρός τινα, ISOCR. 200 e, être dans ces dispositions à l’égard de qqn ; πρὸς τὸ φιλοκερδεῖς εἶναι μετρίως ἔχουσι, XÉN. Œc. 12, 16, ils sont modérés dans leur désir de gagner ; avec un gén. : εὖ σώματος ἔχει, PLAT. Rsp. 404 d, il se porte bien ; πῶς ἔχεις δόξης τοῦ τοιοῦδε πέρι ; PLAT. Rsp. 456 d, quel est ton avis là-dessus ? ὡς τάχους εἶχε, HDT. 8, 107 ; THC. 2, 90, aussi vite qu’il pouvait ; ou entre parenthèses : ὀργῇ, ὡς εἶχε, ἐλθὼν παρὰ τὸν Ἀστυάγεα, HDT. 1, 114, étant venu irrité, comme il était (càd. sur le champ) vers Astyage ; en ce sens ἔχω s’emploie qqf. avec un part. ao. : ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν γήμας ἔχεις ; SOPH. O.R. 577, n’est-ce pas ma sœur que tu as épousée ? Κορινθίους δήσαντες εἶχον, THC. 1, 30, ils enchaînèrent les Corinthiens et les retinrent en leur pouvoir ; cf. HÉS. O. 42 ; HDT. 1, 37, etc. ; PLAT. Crat. 404 c ; qqf. avec un part. pf. : ὦν πολλὰ χρήματα ἔχομεν ἡρπακότες, XÉN. An. 1, 3, 14, auxquels nous avons ravi un riche butin ; cf. SOPH. O.R. 701, Ph. 596 ; rar. avec un part. prés. : τὸν θανόντα καταστένουσ' ἔχεις, EUR. Tr. 318, tu pleures celui qui est mort ;
      2 p. suite, entraîner par son poids, d’où peser, d’où valoir (cf. la même relat. d’idées au mot ἄγω) : ἔχειν δραχμὰς δέκα, DS. 11, 26, valoir dix drachmes ; ἔχ. δραχμὰς ἑπτακισχιλίας, APP. 1, 94 Schweigh. valoir sept mille drachmes ;
      3 p. anal. en parl. de mesures, avoir (en longueur, en hauteur, etc.) : ἔχειν τὸ ὕψος δύο καὶ ἡμίσους πήχεων, PTOL. ÉVERG. (ATH. 375 d) avoir une hauteur de deux coudées et demie ; τὸν κύκλον ἔχει τοῦ τείχους τριακοσίων ὀγδοήκοντα πέντε σταδίων, STR. 16, 1, 5 Kram. ce mur a une circonférence de 385 stades ;
B s’attacher à, d’où :
   I saisir, s’emparer de, prendre, SOPH. Ph. 1118 ; ἔχ. τινὰ χειρός, IL. 4, 154 ; ποδός, IL. 16, 763, saisir qqn par la main, par le pied ; ἔχ. τινὰ μέσον, AR. Nub. 1047, saisir qqn par le milieu du corps ; au pass. ἔχομαι μέσος, AR. Ach. 571, je suis retenu par le milieu du corps ; avec un suj. de chose : ὕπνος οὐκ ἔχε Δία, IL. 2, 2, le sommeil ne tenait pas Zeus ; φόϐος μ' ἔχει, ESCHL. Ag. 1243, la crainte me saisit ; τὸν δ' ἕως ἔχεν ἥϐη, HH. Ven. 226, tant qu’il était jeune ; ἔχει βέλος ὀξὺ γυναῖκα, IL. 11, 269, un trait aigu pénètre la femme, en parl. des douleurs de l’enfantement ; avec double acc. ἦ ῥά σε οἶνος ἔχει φρένας, OD. 18, 391, certes le vin, càd. l’ivresse, s’est emparé de ton esprit ; φόϐος μ' ἔχει φρένας, ESCHL. Suppl. 379, la crainte possède mon esprit ; fig. ἔχειν φρεσίν, IL. 2, 33 ; garder dans son esprit ; ἔχ. νῷ, PLAT. Euthyphr. 2, se mettre dans l’esprit ; abs. se rendre maître de qqe ch. par l’intelligence, saisir, comprendre (cf. tenere) : ἔχετε τὸ πρᾶγμα, SOPH. Ph. 789, vous connaissez la chose, càd. vous voyez mon état ; ἔχεις τι ; AR. Nub. 732, comprends-tu qqe chose ? cf. SOPH. Ant. 9, Tr. 318 ; EUR. Or. 1120 ;
   II retenir, càd. :
      1 tenir ferme, contenir, maintenir : σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσι, OD. 13, 219, les nerfs retiennent, càd. maintiennent, tiennent ensemble les chairs et les os ;
      2 réprimer, arrêter : οὐδ' ἔσχεν ὀστέον, IL. 16, 740, l’os n’arrêta point (le coup), càd. ne résista point ; ἔχειν ἵππους, IL. 4, 302, retenir des chevaux ; ἔχειν τινά, IL. 13, 51, retenir qqn ; χεῖρας ἔχων Ἀχιλῆος, IL. 18, 33, tenant les mains d’Achille ; ἔχειν πόδα, EUR. I.T. 1159, retenir ses pas, s’arrêter ; ἔχειν μῦθον, OD. 15, 445, retenir sa parole ; ὄμμ' ἔχειν, SOPH. Aj. 192, litt. tenir son regard caché, càd. rester enfermé ; ἔχειν τινά τινος, IL. 2, 275, écarter qqn de qqe ch. ; ἀσκὸς δύο ἄνδρας ἕξει τοῦ μὴ καταδῦναι, XÉN. An. 3, 5, 11, une outre préservera deux hommes de tomber à l’eau ; cf. HDT. 1, 158 ; EUR. Andr. 686 ; avec τὸ μή et l’inf. ESCHL. Eum. 691, empêcher qqn de, etc. ; p. suite, intr. en appar. (s.-e. ἑαυτόν) s’arrêter, se fixer ; οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχ' ἀτρέμας, IL. 13, 557, sa lance ne restait pas immobile ; σχὲς οὗπερ εἶ, SOPH. O.C. 1169, reste où tu es, comme tu es ; σχές, arrête, arrête-toi, EUR. Hec. 962, Hipp. 1353, I.A. 1467 ; ἔχ' ἡρέμα, PLAT. Crat. 399 e, tiens-toi tranquille ; abs. avec une prép. τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν ἔχοντας, XÉN. Cyr. 4, 2, 2, ceux qui habitent la région de l’Asie ;
   III tenir, càd. :
      1 acquérir, obtenir (non avoir) : σχοῦσα, SOPH. El. 551, quand tu auras acquis (non quand tu auras eu) ; ὧν αὐτὸς ἔσχε στέφανον εὐκλείας, SOPH. Aj. 465, les récompenses qu’il a obtenues comme une couronne de gloire ;
      2 p. suite, avoir à sa disposition, posséder, avoir : ἔχ. οὐσίας, XÉN. Hell. 5, 2, 7 ; χρήματα, XÉN. Cyr. 3, 3, 3, etc. posséder des richesses, des biens, etc. ; abs. ὁ ἔχων, SOPH. Aj. 157 ; EUR. Alc. 57, celui qui possède, le riche ; joint à πλουτῶν, DÉM. 1123, 25 ; οἱ οὐκ ἔχοντες, EUR. Suppl. 240, ceux qui ne possèdent pas, les pauvres ; κακὸν τὸ μὴ 'χειν, EUR. Ph. 405, c’est chose malheureuse de ne rien posséder ; avec double rég. ἔχ. κάλλος ἀπὸ θεῶν, HH. Ven. 77, avoir reçu des dieux la beauté ; ἔχ. τι ἔκ τινος, SOPH. O.C. 1618 ; παρά τινος, SOPH. Aj. 663 ; ὑπό τινος, XÉN. An. 7, 6, 33 ; ὑπό τινι, HH. Ap. 191, posséder qqe ch. de la main de qqn ; fig. ἔχ. τέχνην, HÉS. Th. 770 ; EUR. I.T. 53 ; XÉN. Mem. 3, 10, 1 ; PLAT. Pol. 296 b ; ou ἐπιστήμην, SOPH. Ph. 1057 ; PLAT. Euthyd. 273 e, posséder un art, une science ; ἔχ. ἵππων δμῆσιν, IL. 17, 476, posséder l’art de dompter les chevaux ; en gén. en parl. de toutes les qualités physiques et morales : ἔχ. ἡλικίαν, XÉN. Cyr. 1, 6, 34, avoir un certain âge ; ἔχ. ἥϐην, PLAT. Prot. 309 b, être jeune ; ἔχ. γῆρας, OD. 24, 250, être vieux ; ἔχειν αἰσχύνην, EUR. Andr. 243, etc. éprouver de la honte ; θαῦμα ἔχω, SOPH. El. 897, etc. je m’étonne, j’admire ; ἔχειν ὀργήν, SOPH. Ph. 1293, etc. éprouver de la colère ; ἔχειν ἄλγεα, IL. 5, 895, etc. éprouver des souffrances ; ἔχειν πένθος μετὰ φρεσί, IL. 24, 105 ; ou ἔχειν πένθος φρεσί, OD. 7, 219, avoir la douleur dans l’âme : τιμὴν ἔχειν παρὰ πᾶσι, PLUT. Sol. 29, être honoré par tous ; δόξαν ἔχ. EUR. Or. 235, avoir de la gloire ; ἔχ. φθόνον παρὰ τοῖς δυνατοῖς, PLUT. Them. 29, exciter l’envie des puissants ; ἔχω et son rég. forment ainsi une locut. équivalant à un verbe simple : ποθὴν ἔχ. τινός, IL. 6, 362 = ποθεῖν, regretter ; κότον ἔχ. IL. 13, 517 = κοτεῖσθαι, éprouver du ressentiment ; ἔχ. ἔγκλημά τινι, SOPH. Ph. 322 = ἐγκαλεῖν, accuser qqn ; ἔχ. οἶκτον, SOPH. Aj. 521 = οἰκτίρειν, éprouver de la pitié ; cf. στοναχὰς ἔχειν, SOPH. Aj. 203 = στενάζειν ; γόους ἔχειν, SOPH. Aj. 319 = γοᾶσθαι ; παρουσίαν ἔχειν, SOPH. Aj. 540 = παρεῖναι ; μνήμην ἔχειν, SOPH. O.C. 509 = μεμνῆσθαι ; συγγνώμην ἔχειν, SOPH. Ph. 1319 = συγγιγνώσκειν, etc. ; avec une prép. δι' ὀργῆς ἔχ. τινά, THC. 2, 37 ; ἐν ὀργῇ ἔχ. τινά, THC. 2, 18, être irrité contre qqn, etc. (v. διά, ἐν, etc.) ; invers. au pass. ἔχεσθαι ἄλγεσι, OD. 8, 182, être en proie aux souffrances ; κωκυτῷ καὶ οἰμωγῇ, IL. 22, 409, être en proie aux lamentations et aux gémissements ; νόσῳ, PLAT. Ep. 331 c ; νούσῳ, HPC. 1142 h, être malade ; μανίαις, PLAT. Leg. 881 b, être pris d’accès de folie ; λιμῷ, LUC. Ep. sat. 3, 31, souffrir de la faim ; ὀργῇ, HDT. 1, 141, être possédé par la colère ; avec une prép. ἔχεσθαι ὑπὸ τοῦ ὕδρωπος, HPC. 89 c, être atteint d’hydropisie ; ἔχεσθαι ἐν ξυμφοραῖς, PLAT. Rsp. 395 e, être dans le malheur ; ἔχεσθαι ὑπὸ ἐπιθυμίας, PLAT. Rsp. 390 c, être possédé de désir ; avec une prop. subord. οὐκ ἔχω τὶ φῶ, ESCHL. Ch. 89 ; SOPH. O.C. 318 ; ou ὅ τι χρὴ λέγειν, XÉN. Cyr. 1, 4, 24, je ne sais que dire ; τὰ ἐπιτήδεια οὐκ εἶχον ὁπόθεν λαμϐάνοιεν, XÉN. An. 3, 5, 3, ils ne savaient où se procurer des vivres ; de même avec les conj. πῶς, ὅπως, LUC. Philops. 35 ; avec ποῖ, SOPH. Tr. 705 ; avec ὅπῃ, PLAT. Phæd. 107 a, etc. ; avec un inf. οὐδὲν ἀντειπεῖν ἔχω, ESCHL. Pr. 51, je n’ai rien à répondre ; πόλλ' ἂν λέγειν ἔχοιμι, SOPH. Ph. 1047, j’aurais beaucoup à dire ; cf. IL. 7, 217 ; 21, 242 ; OD. 18, 364 ; XÉN. Cyr. 5, 5, 19 ; avec μή et l’inf. EUR. Hipp. 658 (cf. ci-dessus II, 2, ἔχειν τὸ μή et l’inf.) ; à la fois avec l’inf. et avec ὅπως suivi du sbj. SOPH. Aj. 429 ; avec ὅπως μή, PLAT. Rsp. 368 b ;
      3 avoir avec soi ou auprès de soi : τοὺς μὲν βελτίστους ἔχ. μεθ' ἑαυτοῦ, XÉN. Cyr. 1, 4, 17, avoir les meilleurs avec soi ; cf. XÉN. Cyr. 4, 2, 29, etc. ; ἔχ. γυναῖκα, XÉN. Cyr. 7, 2, 26, avoir une femme ; abs. avoir pour femme, IL. 3, 53, etc. ; OD. 4, 569, etc. ; HDT. 3, 31 ; XÉN. Lac. 1, 7, etc. ; au pass. τοῦ περ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι, IL. 6, 398, dont la fille était la femme d’Hector ; de même avoir pour maîtresse, THC. 6, 57 ; ANTH. 5, 186 ; ἔχω Λαΐδα, ἀλλ' οὐκ ἔχομαι, ARISTIPP. (DL. 2, 75), je possède Laïs, mais elle ne me possède pas ;
      4 avoir en soi, contenir, renfermer : τεῖχος νῆας ἐντὸς ἔχον, IL. 12, 8, mur qui enferme des navires dans son enceinte ; ὅσσους Κρήτη ἐντὸς ἔχει, HH. Ap. 30, tous ceux que renferme la Crète ; θηρῶν οὓς ὅδ' ἔχει χῶρος, SOPH. Ph. 1147, des bêtes que renferme ce pays ; cf. HH. Merc. 251 ; XÉN. Cyn. 5, 24 ;
      5 avoir pour résidence, occuper, habiter : Ὄλυμπον, IL. 5, 890, l’Olympe ; Ὀλύμπια δώματα, HÉS. O. 127, les demeures de l’Olympe ; οἶκον, IL. 7, 68 ; OD. 6, 183, une maison ; χῶρον, ESCHL. Eum. 24, un pays ; particul. en parl. des dieux protecteurs d’une contrée, des héros, THC. 2, 74 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 24 ; ὀρέων κάρηνα καὶ πηγάς, OD. 6, 123, habiter les sommets des montagnes et les sources, en parl. des nymphes ; en parl. d’animaux : ἔχ. τὰ ὄρη, XÉN. Cyn. 5, 2, habiter les montagnes (cf. ci-dessus au sens intr. se fixer, résider, II, 2) ;
      6 en gén. occuper, en parl. d’une place assignée, d’un poste : ἔχειν τὸ δεξιόν, XÉN. An. 1, 2, 15, occuper la droite ; ἔχ. τὸ κέρας ἄκρον, THC. 3, 107, occuper l’extrémité de l’aile ; ἐπ' ἀριστερὰ ἔχ. τι, OD. 3, 171 ; ou ἐπ' ἀριστερὰ χειρὸς ἔχειν, OD. 5, 277, avoir qqe ch. à sa gauche, càd. être à la droite de qqe ch. ; ἐν δεξιᾷ, ἐν ἀριστερᾷ ἔχ. THC. 3, 106, avoir à sa droite, à sa gauche ;
      7 avoir sous sa direction, gouverner, administrer : πατρώϊα ἔργα, OD. 2, 22, diriger les travaux paternels, càd. cultiver les champs paternels ; Θήϐας, EUR. H.f. 4, avoir Thèbes sous son pouvoir ; κῆπον, OD. 4, 737, cultiver un champ ; ἀγέλας, XÉN. Cyr. 7, 3, 7, soigner des troupeaux ; πύλαι ἃς ἔχον Ὧραι, IL. 5, 749, les portes dont les Heures avaient la garde ;
      8 avoir, choisir ou prendre à titre de : ὄμνυμ' ἔγωγε, Ζῆν ἔχων ἐπώμοτον, SOPH. Tr. 1188, je le jure, prenant Zeus à témoin de mon serment ;
      9 tenir pour, regarder comme : Ὀρφέα ἄνακτ' ἔχων, EUR. Hipp. 953, regardant Orphée comme son maître ; ἔχ. τι ἐν ἡδονῇ, ἐν αἰσχύνῃ, διὰ σπουδῆς (v. ἐν, διά) :
      10 ἔχω s’emploie explétiv. au part. prés. ληρεῖς ἔχων, AR. Av. 341 ; ἔχων ληρεῖς, PLAT. Gorg. 497 a, tu plaisantes ; φλυαρεῖς ἔχων, PLAT. Gorg. 490 e ; ἔχων φλυαρεῖς, PLAT. Euthyd. 295 c, tu dis des sottises ; cf. PLAT. Phædr. 236 e ; AR. Th. 852, Ran. 202, etc. ; de même au part. neutre avec ἐστί : ἐστὶν ἔχον = ἔχει, HDT. 1, 86 ; ἐστὶν ἀναγκαίως ἔχον = ἔχει ἀναγκαίως, ESCHL. Ch. 237 ; AR. Pax 334 ; dans la locut. τὸ νῦν ἔχον, maintenant, LUC. Cat. 13 ; M. TYR. 1, p. 469 ;

Moy. ἔχομαι (f. ἕξομαι ou σχήσομαι, ao.2 ἐσχόμην, pf. ἔσχημαι) :
A porter, d’où :
   I porter sur soi, tenir sur soi : ἄντα παρειάων σχομένη κρήδεμνα, OD. 1, 334, tenant son voile contre ses joues ;
   II lever, tendre : ἀσπίδα πρόσθε σχόμενος, IL. 12, 294, 298 ; ou σάκος, IL. 20, 262, tenant devant lui son bouclier ;
   III supporter : οὐρανὸν εὐρύν, HÉS. Th. 746, le vaste ciel (sur ses épaules) ;
B tenir en arrière de, retenir : τινὸς σχέσθαι χέρα, EUR. Rhes. 174, se retenir de frapper qqn ;
C s’attacher à, càd. :
   I se saisir de, prendre : τινος, qqe ch. ESCHL. Sept. 97 ; ou qqn (pour l’attirer à soi) PLUT. M. 772 c ;
   II p. suite, tenir : τινος, XÉN. Cyn. 10, 11 ; Eq. 7, 5 ; 12, 5, qqe ch. (un filet, des rênes, etc.) ; καί μοι ἕπου ἐχόμενος τῆς χλαμύδος, LUC. Tim. 30, et suis-moi en me tenant par ma chlamyde ; εἰπόμην δ' ἐγὼ κατόπιν ἐχόμενος αὐτοῦ, LUC. Nec. 11, je le suivais, le tenant par derrière ; en parl. des suppliants : ἔχεσθαι (γούνων) IL. 1, 512, tenir (les genoux de qqn) ; fig. ἔχεσθαι ὁδοῦ, HDN 2, 11, 1 se mettre en route ; ἔχ. ἔργου, HDT. 2, 121 ; THC. 1, 78 ; 2, 2 ; XÉN. Hell. 7, 2, 19, se mettre à une œuvre, à une entreprise ; ἔχ. πολέμου, THC. 6, 88 ; 8, 3, entreprendre une guerre ; ἔχ. μάχης, SOPH. O.C. 424, engager un combat ; τῆς γνώμης τῆς αὐτῆς ἔχομαι, THC. 1, 140, je m’en tiens au même avis ; ἔχ. τοῦ αὐτοῦ λόγου, THC. 5, 49, s’en tenir au même langage ;
   III suivre immédiatement : ὑμᾶς χρὴ ἕπεσθαι ἐχομένους ὅτι μάλιστα τῶν ἁρμάτων, XÉN. Cyr. 7, 1, 9, il vous faut suivre vous tenant le plus près possible des chars ; particul. en parl. de situations géographiques : ὄρος ἐχόμενον τῆς Ῥοδόπης, THC. 2, 96, montagne qui se rattache au Rhodope ; ἡ ἐχομένη νῆσος, ISOCR. 60 c, l’île voisine, en parl. de Salamine ; en parl. de pers. ἐχόμενοι τῶν μεταξὺ Μαντινείας καὶ Τεγέας ὀρῶν, XÉN. Hell. 6, 5, 16, les populations contiguës aux montagnes entre Mantinée et Tégée ; abs. οἱ ἐχόμενοι, HDT. 1, 134, les voisins (litt. ceux qui tiennent, qui sont contigus à d’autres) ; τὰ τούτων ἐχόμενα, XÉN. Œc. 6, 1 ; ou τὰ ἐχόμενα τούτοις, PLAT. Gorg. 494 e, ce qui s’y rattache ; ἐν τοῖς ἐχομένοις, ARSTT. H.A. 5, 11, dans la suite (de l’ouvrage, du raisonnement, etc.) ; τοῦ ἐχομένου ἔτους, THC. 6, 3, l’année suivante ; τὰ τῶν σιτίων ἐχόμενα, HDT. 3, 25, ce qui se rattache aux vivres ; ὅσα σιτίων ἢ ποτῶν ἐχόμενά ἐστιν, HPC. 524, 53, tout ce qui concerne le manger ou le boire ; ἃ διδασκάλων εἴχετο, PLAT. Prot. 319 e, ce qui dépendait de maîtres ;
   IV p. suite, dépendre de : νίκης πείρατ' ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν, IL. 7, 102, la victoire finale dépend des dieux immortels ;
   V se tenir ferme, se fixer, d’où s’arrêter, être en suspens : ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς, HDT. 6, 11, sur le tranchant du rasoir, en parl. d’événements qui vont se décider ;
   VI se tenir en arrière, d’où :
      1 s’abstenir de : σχέσθαι μάχης, IL. 3, 84 ; 9, 655 ; PLUT. Rom. 30, s’abstenir de combattre ;
      2 renoncer à : τιμωρίης, HDT. 6, 85, renoncer à une vengeance ; abs. IL. 9, 235 ; A.RH. 3, 654 ; avec τὸ μή et l’inf. cesser de faire qqe ch. A.RH. 1, 328.

➳ Les temps de ἔχω se rattachent au th. σεχ, degré zéro σχ, d’où impf. εἶχον de *ἔεχον, p. *ἐ-σεχ-ον ; prés. ἕχει, CIA. 4, 373 b (commenc. du 6^e siècle av. J.C.) ; ἕχον, CIA. 4, 170, 7 (422 av. J.C.) ; 166, 6 (413 av. J.C.) ; cf. καθέχω ; v. Meisterh. p. 66, 2 ; fut. σχ-ήσω ao.2 ἔ-σχον, pf. ἔ-σχη-κα, etc. — Act. prés. ind. 2 sg. poét. ἔχεισθα, THGN. 1316 ; SAPPH. 21 Bgk ; 3 pl. dor. ἔχοντι, PD. P. 5, 82 Bgk ; impér. 3 pl. ἐχόντων, HDT. 3, 155 ; sbj. 2 sg. ἔχῃσθα, IL. 19, 180, 3 sg. ἔχῃσι, OD. 20, 85 ; duel ἔχητον, 2^e pers. IL. 17, 445 ; 3^e pers. OD. 6, 183 ; inf. épq. ἐχέμεν, IL. 13, 2 ; HÉS. Sc. 369 ; THGN. 9, 24. — Impf. épq. ἔχον, IL. 9, 1 ; HÉS. Th. 466 ; PD. O. 9, 61 ; éol. ἦχον, SAPPH. 29 Bgk. — Impf. itér. ἔχεσκον, IL. 13, 257 ; HÉS. Th. 533 ; HDT. 6, 12. — Fut. inf. épq. ἐξέμεν, IL. 5, 473 ; HÉS. Th. 394. Du fut. σχήσω, 2 sg. épq. σχήσεισθα, HH. Cer. 366. Au sens de « avoir », on ne rencontre dans les inscr. att. que le fut. ἕξω (non σχήσω) : CIA. 1, 40, 28 (424 av. J.C.) ; 2, 482, 56 (39/32 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 144. — Ao.1 poét. réc. ἔσχα, CIA. 3, 1363, 5 (époque impériale) ; KE. 120 (v. Meisterh. p. 147, 8). — Ao.2 ἔσχον, d’où impér. σχές, sbj. σχῶ, opt. σχοίην, inf. σχεῖν, épq. σχέμεν, IL. 8, 254. Ao.2 poét. ἔσχεθον, IL. 12, 184 ; ou σχέθον, OD. 10, 95 ; PD. fr. 65 ; 3 duel ἐσχεθέτην, IL. 12, 461 ; impér. σχέθε, OD. 8, 537 ; sbj. σχέθω, opt. σχέθοιμι ; inf. σχεθεῖν, épq. σχεθέειν, IL. 23, 466, ou σχεθέμεν, PD. O. 1, 71 ; part. σχεθών. — Pass. prés. impér. 2 sg. poét. ἔχεο, IL. 16, 501, etc. Impf. 3 pl. εἴχοντο, IL. 22, 409 ; d’ord. dans Hom. sans augment : ἐχόμην, OD. 9, 435, etc. ; ἔχετο, IL. 6, 398, etc. ; OD. 5, 429, etc. ; f. réc. σχεθήσομαι, GAL. 4, 221 ; d’ord. f. moy. σχήσομαι au sens pass. IL. 17, 639 ; ou ἕξομαι, EUR. Or. 516 ; 3 sg. ἕξεται, IL. 9, 102. Ao.2, 3 sg. épq. σχέτο, IL. 7, 248 ; 21, 345 ; impér. σχέο, IL. 21, 379 ; sbj. 3 pl. σχῶνται, OD. 13, 151 ; opt. 3 pl. ion. σχοίατο, IL. 2, 98 ; inf. σχέσθαι, OD. 4, 422. Ao. réc. ἐσχέθην, ARR. An. 5, 7 ; 6, 11. Pf. réc. ἔσχημαι, PAUS. 4, 21 ; AQU. Esai. 62, 4. — Formes alexandr. : 3 pl. impf. act. εἴχοσαν, ANTH. 5, 209 ; 3 pl. ao.2 act. ἔσχοσαν, SCYMN. 695.

Étym. R. indo-europ. *seǵ^h-, avoir, tenir.

'

bear, carry, bring, imper. Ϝεχέτω Schwyzer 686.24 (Pamphyl., iv BC); 3 sg. aor.1 ἔϜεξε brought as an offering, Inscr.Cypr. 66 H. (Cf. Skt. váhati, Lat. veho, ΓαιάϜοχος.)

2 sg. ἔχεισθα cj. in Thgn. 1316 (ἔχοισθα cod.), ἔχῃσθα cj. in Sappho 21 (ἔχεισθα cod.); 2 sg. subj. ἔχῃσθα Il. 19.180; impf. εἶχον, Ep. ἔχον Od. 2.22, al., Ion. and poet. ἔχεσκον Il. 13.257, Hdt. 6.12, Epigr.Gr. 988.6 (Balbilla); fut. ἕξω, Ep. inf. ἑξέμεναι Call. Aet. 3.1.27 (of duration) or σχήσω (of momentary action, esp. in sense check, v. infr. A. 11.9, not found in Att. Inscrr. or NT); 2 sg. σχήσησθα h.Cer. 366 codd. ; aor.1 ἔσχης α f.l. in Nonn. D. 17.177, also ἔσχα IG 3.1363.6, 14.1728, 3 pl. μετέσχαν ib. 12(7).271.12 (Amorgos, iii AD); aor.2 ἔσχον, imper. σχές S. El. 1013, E. Hipp. 1353 (anap.) (σχέ only in Orac. ap. Sch. E. Ph. 638 (dub.l.), sts. in compds. in codd., as πάρασχε E. Hec. 842, κάτασχε Id. HF 1210); subj. σχῶ Il. 21.309, etc. ; opt. σχοίην Isoc. 1.45, in compds. σχοῖμι (as μετάσχοιμι S. OC 1484 (lyr.), κατάσχοιμεν Th. 6.11); 3 pl. σχοίησαν Hyp. Eux. 32, σχοῖεν Th. 6.33; inf. σχεῖν Il. 16.520, etc., Ep. σχέμεν 8.254 (in Alexandr. Gr. 3 pl. impf. and aor.2 εἴχοσαν AP 5.208 (Posidipp. or Asclep.), v.l. in Ev. Jo. 15.22, ἔσχοσαν Scymn. 695); for the poet. form ἔσχεθον, v. Σχέθω ; pf. ἔσχηκα Pl. Lg. 765a, εἴσχηκα in Inscrr. of iii/i BC, SIG 679.54, etc. ; Ep. ὄχωκα is dub., v. συνόχωκα ; — Med., impf. εἰχόμην Pi. P. 4.244, etc. ; fut. ἕξομαι Il. 9.102, etc. ; σχήσομαι ib. 235, Ar. Av. 1335, more freq. in compds. (ἀνα-) A. Th. 252, (παρα-) Lys. 9.8, etc. ; pf. Pass. παρέσχημαι in med. sense, X. An. 7.6.11, etc. ; aor.2 ἐσχόμην Hom., Hdt. 6.85, rare in Att. exc. in compds. ; imper. σχέο Il. 21.379, σχέσθε 22.416, later σχοῦ in compds. (ἀνά-) E. Ion 947, etc. ; inf. σχέσθαι Od. 4.422, Hes. Fr. 79; — Pass., fut. Med. ἐνέξομαι in pass. sense, E. Or. 516, D. 51.11, later σχεθήσομαι Gal. UP 15.3, freq. in compds. (συ-) Phld. Ir. p. 83 W., (ἐν-) Plu. 2.98 of, (ἐπι-) S.E. P. 1.186; aor.1 ἐσχέθην Arr. An. 5.7.4, 6.11.2, Aret. SA 2.5, (κατ-, συν-) Plu. Sol. 21, Hp. Int. 45 vulg. ; fut. Med. σχήσομαι in pass. sense, Il. 9.235 (dub.), 655, 13.630; aor.2 Med. in pass. sense, ἐσχόμην Il. 17.696, al., Hdt. 1.31 (σχέτο Il. 7.248, 21.345), part. σχόμενος Od. 11.279, prob. in Isoc. 19.11, (κατα-) Pi. P. 1.10, Pl. Phdr. 244e, Parth. 33.2 (s.v.l.); pf. ἔσχημαι Paus. 4.21.2; also in compds., freq. written -ίσχημαι, -ήσχημαι in codd. of late authors.
(I.-E. seĝh- (cf. Skt. sáhate ΄overpower΄, Goth. sigis ΄victory΄, Gr. ἔχ- dissim. fr. ἔχ-), reduced form sĝh- (σχ-), whence redupl. ἴσχω (= si-sĝh-o); cf. ἕκτωρ, ἕξω, ἕξις ; but hέχ- IG1². 374.161, al., is a mere error (ἔχ- ib. 12.116.4, 16).)
A. Trans., have, hold:
I. possess, of property, the most common usage, Od. 2.336, 16.386, etc. ; οἵ τι ἔχοντες the propertied class, Hdt. 6.22; ὁ ἔχων a wealthy man, S. Aj. 157 (anap.); οἱ ἔχοντες E. Alc. 57, Ar. Eq. 1295, Pl. 596; οἱ οὐκ ἔχοντες the poor, E. Supp. 240; κακὸν τὸ μὴ ΄χειν Id. Ph. 405; ἔχειν χρέα to have debts due to one, D. 36.41, cf. 37.12; to have received, θεῶν ἄπο κάλλος ἐ. h.Ven. 77; τι ἔκ τινος S. OC 1618; παρά τινος Id. Aj. 663; πρός τινος X. An. 7.6.33, etc. ; ὑπὸ… θεοῖσι h.Ap. 191; πλέον, ἔλασσον ἔ… (v. h. vv.); in aor., acquire, get, ὄνομα E. Ion 997; also fut. σχήσω, δύναμιν Th. 6.6; λέχος E. Hel. 30, cf. Pi. P. 9.116; — Pass., to be possessed, ἔντεα… μετὰ Τρώεσσιν ἔχονται Il. 18.130, cf. 197.
b. have an ἀγών, i.e. a victory in it, to one΄s credit, Delph. 3(1) 554, IG 14.1102.14 (Rome); Ἀσκλήπεια ib. 737.9 (Neapolis; all ii AD).
2. keep, have charge of, ἔχον πατρώϊα ἔργα Od. 2.22; κῆπον 4.737; Εἰλείθυιαι… ὠδῖνας ἔχουσαι Il. 11.271; πύλαι…, ἃς ἔχον Ὧραι 5.749, 8.393; τὰς ἀγέλας X. Cyr. 7.3.7; διαιτητῶν ἐχόντων τὰς δίκας having control of, D. 47.45; to be engaged in, φυλακὰς ἔχον kept watch, Il. 9.1, 471; σκοπιὴν ἔχεν Od. 8.302; ἀλαοσκοπιὴν εἶχε Il. 10.515, 13.10; σκοπιὴν ἔ. τινός for a thing, Hdt. 5.13; δυσμενῶν θήραν ἔχων S. Aj. 564, etc. ; ἐν χερσὶν ἔ. τι (v. χείρ).
b. metaph, of a patient, οὐκ ἔχει ἑωυτόν is not himself, Hp. Int. 49.
3. c. acc. loci, inhabit, οὐρανόν Il. 21.267; Ὄλυμπον 5.890; haunt, [Νύμφαι] ἔχουσ’ ὀρέων αἰπεινὰ κάρηνα Od. 6.123; Βρόμιος ἔχει τὸν χῶρον A. Eu. 24; esp. of tutelary gods and heroes, Th. 2.74, X. Cyr. 8.3.24; of men, πόλιν καὶ γαῖαν Od. 6.177, 195, etc. ; Θήβας ἔσχον (ἔσχεν codd.) ruled it, E. HF 4; ἔχεις γὰρ χῶρον occupiest it, S. OC 37, cf. Od. 23.46; in military sense, ἔ. τὸ δεξιόν (with or without κέρας) Th. 3.107, X. An. 2.1.15; of beasts, τὰ ὄρη ἔ. Id. Cyn. 5.12.
4. have to wife or as husband (usu. without γυναῖκα, ἄνδρα), οὕνεκ’ ἔχεις Ἑλένην καί σφιν γαμβρὸς Διός ἐσσι Od. 4.569, cf. 7.313, Il. 3.53, etc. ; ἔσχε ἄλλην ἀδελφεήν Hdt. 3.31, cf. Th. 2.29; νυμφίον Call. Aet. 3.1.27; also of a lover, Th. 6.54, AP 5.185 (Posidipp.), etc. ; ἔχω Λαΐδα, ἀλλ’ οὐκ ἔχομαι Aristipp. ap. D.L. 2.75, cf. Ath. 12.544d; — in Pass., τοῦ περ θυγάτηρ ἔχεθ’ Ἕκτορι Il. 6.398.
5. have in one΄s house, entertain, Od. 17.515, 20.377, h.Ven. 231, 273.
6. pres. part. with Verbs, almost, = with, ἤϊε ἔχων ταῦτα Hdt. 3.128, cf. 2.115; ὃς ἂν ἥκῃ ἔχων στρατόν Id. 7.8. δʹ, cf. X. Cyr. 1.6.10. — Prose use.
7. of Place, ἐπ’ ἀριστερὰ ἔ. τι keep it on one΄s left, i.e. to keep to the right of it, Od. 3.171; ἐπ’ ἀριστερὰ χειρὸς ἔ. 5.277; ἐν δεξιᾷ, ἐν ἀριστερᾷ ἔ., Th. 3.106; τοὺς οἰκέτας ὑστάτους ἔ. X. Cyr. 4.2.2; but in aor., get, περιπλώοντες τὴν Λιβύην τὸν ἥλιον ἔσχον ἐς τὰ δεξιά Hdt. 4.42.
8. of Habits, States, or Conditions, bodily or mental, γῆρας λυγρὸν ἔ Od. 24.250; ἀνεκτὸν ἔχει κακόν 20.83; ἕλκος Il. 16.517; λύσσαν 9.305; μάχην ἔ. 14.57; ἀρετῆς πέρι δῆριν ἔ. Od. 24.515; ὕβριν ἔ.
indulge in…, 1.368, etc. ; [Ἀφροδίτην] 22.445; [φρένας] ἔ. Il. 13.394, etc. ; βουλήν 2.344; τλήμονα θυμόν 5.670; τόνδε νόον καὶ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔχοντες 4.309, cf. Od. 14.490 (for later senses of νοῦν ἔχειν, v. νοῦς)· ἄλγεα Il. 5.895, etc. ; ἄχεα θυμῷ 3.412; πένθος μετὰ φρεσίν 24.105; πένθος φρεσίν Od. 7.219; πόνον… καὶ ὀϊζύν Il. 13.2, Od. 8.529; οὐδὲν βίαιον Hdt. 3.15; πρήγματα ἔ. Id. 7.147, cf. Pl. Tht. 174b, etc. ; in periphrastic phrases, ποθὴν ἔ. τινός, = ποθεῖν, Il. 6.362; ἐπιδευὲς ἔ. τινός, = ἐπιδεύεσθαι, 19.180; ἔ. τέλος, = τελεῖσθαι, 18.378; κότον ἔ. τινί, = κοτεῖσθαι, 13.517; ἐπιθυμίαν τινός E. Andr. 1281; φροντίδα τινός Id. Med. 1301; ἡσυχίην ἔ.
keep quiet, Hdt. 2.45, etc. (fut. ἡσυχίαν ἕξειν D. 47.29, but οὐκ ἔσθ’ ὅπως… ἡ. σχήσει will not keep still for a moment, Id. 1.14); αἰτίαν ἔ.
to be accused, X. An. 7.1.8; ὑπό τινος A. Eu. 99 (but μομφὴν ἔ., = μέμφεσθαι, E. Or. 1069, A. Pr. 445); in aor., of entering upon a state, ἔσχεν χόλον conceived anger, B. 5.104; ἔχειν τι κατά τινος have something against somebody, Ev. Matt. 5.23, Ev. Marc. 11.25, Apoc. 2.4; ἔχω τι πρός τινα Act. Ap. 24.19; ἔχειν πρός τινα 2 Ep. Cor. 5.12; ἕξει πρὸς τὸν Θεόν JRS 14.85 (Laodicea); — these phrases are freq. inverted, οὓς ἔχε γῆρας Il. 18.515; οὐδὲ Ποσειδάωνα γέλως ἔχε Od. 8.344; ἀμηχανίη δ’ ἔχε θυμόν 9.295; θάμβος δ’ ἔχεν εἰσορόωντας Il. 4.79; σ’ αὔτως κλέος ἐσθλὸν ἔχει 17.143; Διὸς αἴσῃ, ἥ μ’ ἕξει παρὰ νηυσί 9.609 (unless the antecedent is τιμῆς in 1.608); ὥς σφεας ἡσυχίη τῆς πολιορκίης ἔσχε Hdt. 6.135; ὄφρα με βίος ἔχῃ S. El. 225 (lyr.); c. dupl. acc., φόβος μ’ ἔχει φρένας A. Supp. 379; also of external objects, αἴθρη ἔχει κορυφήν Od. 12.76; μιν ἔχεν μένος ἠελίοιο 10.160; σε οἶνος ἔχει φρένας 18.331; ἔχῃ βέλος ὀξὺ γυναῖκα, of a woman in travail, Il. 11.269; λόγος ἔχει τινά c. inf., the story goes, that…, S. OC 1573 (lyr.); and so in later Gr., Plu. Dem. 28, Ph. 1.331, Ael. VH 3.14, NA 5.42, Ath. 13.592e; ὡς ἡ φάτις μιν ἔχει Hdt. 7.3, cf. 5, 26, 9.78 (but also ἔχει φάτιν Διονυσοφάνης θάψαι Μαρδόνιον Id. 9.84; [Κλεισθένης] λόγον ἔχει τὴν Πυθίην ἀναπεῖσαι Id. 5.66); ὡς ἂν λόγος ἔχῃ πρὸς ἀνθρώπους, ὅτι… Plu. Alex. 38; — Pass., ἔχεσθαι κακότητι καὶ ἄλγεσι Od. 8.182; κωκυτῷ καὶ οἰμωγῇ Il. 22.409; ὀργῇ Hdt. 1.141; νούσῳ Hp. Epid. 5.6; ἀγρυπνίῃσι Hdt. 3.129; ὑπὸ πυρετοῦ Hp. Aph. 4.34; ὑπὸ τοῦ ὕδρωπος Id. Prorrh. 2.6, ἐν ἀπόρῳ Th. 1.25; ἐν συμφοραῖς Pl. R. 395e.
9. possess mentally, understand, ἵππων δμῆσιν Il. 17.476; τέχνην Hes. Th. 770; πάντ’ ἔχεις λόγον A. Ag. 582, cf. E. Alc. 51; ἔχετε τὸ πρᾶγμα S. Ph. 789; ἔχεις τι ; do you understand ? Ar. Nu. 733; imper. ἔχε attend! listen! Pl. Alc. 1.109b; ἔ. οὖν ib. 129b; with imper., ἔχ΄, ἀποκάθαιρε Ar. Pax 1193; ἔ. νυν, ἄλειψον Id. Eq. 490; ἔχεις τοῦτο ἰσχυρῶς ; Pl. Tht. 154a; know of a thing, μαντικῆς ὁδόν S. OT 311; τινὰ σωτηρίαν ; E. Or. 778 (troch.).
10. keep up, maintain, καναχὴν ἔχε made a rattling noise, Il. 16.105, 794; βοὴν ἔχον, of flutes and lyres, 18.495.
11. involve, admit of, τά γ’ αἰσχρὰ κἀνθάδ’ αἰσχύνην ἔχει E. Andr. 244, cf. Th. 1.5; βάσανον Lys. 12.31; ταῦτ’ ἀπιστίαν, ταῦτ’ ὀργὴν ἔχει D. 10.44; ἀγανάκτησιν, κατάμεμψιν, Th. 2.41; τὰ ἀόρατα νοσήματα δυσχερεστέραν ἔχει τὴν θεραπείαν Onos. 1.15.
12. of Measure or Value, τὸ Δαμαρέτειον… εἶχε Ἀττικὰς δραχμὰς δέκα D.S. 11.26; ἔχει τὸ Εὐβοϊκὸν τάλαντον Ἀλεξανδρείους δραχμὰς ἑπτακισχιλίας App. Sic. 2.2; χοῖρος ἔχων τὸ ὕψος δύο καὶ ἡμίσους πήχεων Ptol.Euerg. 9.
b. Geom., ἡ ἔχουσα τὰ κέντρα the (straight line) containing the centres, Archim. Aequil. 1.6; ὁ κύκλος ἔχων τὸ πολύγωνον the circle containing (circumscribing) the polygon, Id. Sph. Cyl. 1.23. c. dupl. acc., Ὀρφέα ἄνακτ’ ἔχειν E. Hipp. 953; Ζῆν’ ἔχειν ἐπώμοτον S. Tr. 1188; παιδιὰν ἔ. τὸν ἐκείνου θάνατον Seleuc. Alex. ap. Ath. 4.155e.
II. hold:
1. hold, ἔ. χερσίν, ἐν χερσίν, μετὰ χερσίν, etc., v. χείρ· μετὰ γαμφηλῇσιν ἔ. Il. 13.200; πρόσθεν ἔ. ἀσπίδα ib. 157; ὑψοῦ, πασάων ὑπέρ, ὄπιθεν κάρη ἔ., 6.509, Od. 6.107, Il. 23.136; ἔ. τινί τι to hold it for him, as his helper, 9.209, 13.600; uphold, οὐρανὸν… κεφαλῇ τε καὶ ἀκαμάτῃσι χέρεσσι Hes. Th. 517, 746; ἔχει δέ τε κίονας of Atlas, Od. 1.53; ἐπ’ ὤμων πατέρα S. Fr. 373.
2. hold fast, χειρὸς ἔχων Μενέλαον holding him by the hand, Il. 4.154, cf. 16.763, 11.488 (v. infr. C. I); ἔ. τινὰ μέσον grip one by the middle, of wrestlers, Ar. Nu. 1047; ἔχομαι μέσος Id. Ach. 571, cf. Eq. 388, Ra. 469; metaph, ἔ. φρεσί keep in one΄s mind, Il. 2.33; νῷ ἔ. τινά Pl. Euthphr. 2b, cf. R. 490a.
3. of arms and clothes, bear, wear, εἷμα δ’ ἔχ’ ἀμφ’ ὤμοισι Il. 18.538, cf. 595; παρδαλέην ὤμοισιν ἔ. 3.17; σάκος ὤμῳ 14.376; κυνέην κεφαλῇ Od. 24.231; τάδε εἵματ’ ἔχω 17.24, cf. 573, etc. ; στολὴν ἀμφὶ σῶμα E. Hel. 554, cf. X. Cyr. 1.4.26, etc. ; πολιὰς ἔχω I am grey-haired, Aeschin. 1.49; abs., as a category, Arist. Cat. 2a3.
4. of a woman, to be pregnant, Hdt. 5.41, Hp. Epid. 4.21, Arist. Pol. 1335b18; in full ἐν γαστρὶ ἔ. Hdt. 3.32; also πρὸς ἑωυτῇ ἔχειν Hp. Epid. 1.26. ιγʹ.
b. παῖδα ἔσχεν she had, i.e.
bore, a child, Nic.Dam. 11 J.
5. support, sustain, esp. an attack, c. acc. pers., Il. 13.51, 20.27; cf. B. I. 1, C. ΙΙΙ.
6. hold fast, keep close, ὀχῆες εἶχον [πύλας] 12.456; θύρην ἔχε μοῦνος ἐπιβλής 24.453.
7. enclose, φρένες ἧπαρ ἔχουσι Od. 9.301; σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔ. 11.219; τοὺς δ’ ἄκραντος ἔχει νύξ A. Ch. 65 (lyr.); of places, contain, θηρῶν οὓς ὅδ’ ἔχει χῶρος S. Ph. 1147 (lyr.), cf. X. Cyn. 5.4; [τεῖχος] νῆας ἐντὸς ἔχον Il. 12.8; ὅσσους Κρήτη ἐντὸς ἔχει h.Ap. 30.
8. hold or keep in a certain direction, ὀϊστὸν ἔχε aimed it, Il. 23.871; more fully χεῖράς τε καὶ ἔγχεα… ἀντίον ἀλλήλων 5.569; of horses or ships, guide, drive, steer, πεδίονδ’ ἔχον ὠκέας ἵππους 3.263, cf. 11.760; φόβονδε 8.139; τῇ ῥα… ἔχον ἵππους 5.752, etc. ; παρὲξ ἔχε δίφρον Hes. Sc. 352; ὅπῃ ἔσχες… εὐεργέα νῆα Od. 9.279; παρὰ τὴν ἤπειρον ἔ. νέας Hdt. 6.95, etc. ; abs., τῇ ῥ’ ἔχε that way he held his course, Il. 16.378, cf. 23.422; Πύλονδ’ ἔχον I held on to Pylos, Od. 3.182, cf. S. El. 720; metaph, ἐπὶ ῥητορείαν ἔσχε Hsch. Mil. (?) ap. Sch. Pl. R. 600c; also (esp. in fut. σχήσω, aor.2 ἔσχον), put in, land, νέες ἔσχον ἐς τὴν Ἀργολίδα χώρην Hdt. 6.92; σχεῖν πρὸς τὴν Σαλαμῖνα Id. 8.40; ἐς Φειάν, τῷ Δήλῳ, κατὰ τὸ Ποσειδώνιον, Th. 2.25, 3.29, 4.129; τάχ’ οὖν τις ἄκων ἔσχε S. Ph. 305; ποῖ σχήσειν δοκεῖς ; Ar. Ra. 188; ἔχε… ἀρὰν ἐπ’ ἄλλοις point it against others, S. Ph. 1119 (lyr.); ὄμμ’ ἔ.
to turn or keep one΄s eye fixed, Id. Aj. 191 (lyr.); ἐπὶ ἔργῳ θυμὸν ἔ. Hes. Op. 445; ἄλλοσ’ ὄμμα θητέρᾳ δὲ νοῦν ἔ. S. Tr. 272; τὸν δὲ νοῦν ἐκεῖσ’ ἔχει E. Ph. 360; δεῦρο νοῦν ἔχε attend to this, Id. Or. 1181; πρός τινα or πρός τι τὸν νοῦν ἔ., Th. 3.22, 7.19; so πρός τινα τὴν γνώμην ἔ. Id. 3.25.
9. hold in, stay, keep back, ἵππους Il. 4.302, 16.712; check, stop, [τινα] 23.720, etc. (σχήσω is usu. fut. in this sense, τὸ πεπρωμένον οὐ σιδάρεον σχήσει τεῖχος Pi. Fr. 232, cf. Il. 11.820, Ar. Lys. 284, D. 19.272, but ἕξω Il. 13.51); χεῖρας ἔχων Ἀχιλῆος holding his hands, 18.33; but οὐ σχήσει χεῖρας will not stay his hands, Od. 22.70; ἔ. [δάκρυον] 16.191; ἔ. ὀδύνας allay, assuage them, Il. 11.848; ἔσχε κῦμα Od. 5.451; σιγῇ μῦθον 19.502 (so εἶχε σιγῇ καὶ ἔφραζε οὐδενί Hdt. 9.93); ἐν φρεσὶ μῦθον Od. 15.445; στόμα σῖγα, ἐν ἡσυχίᾳ, E. Hipp. 660, Fr. 773.61 (lyr.); πόδα Id. IT 1159; πόδα ἔξω or ἐκτός τινος ἔχειν, v. πούς ; — Pass., οὖρα σχεθέντα Aret. SA 2.5.
10. keep away from, c. gen. rei, τινὰ ἀγοράων, νεῶν, Il. 2.275, 13.687; γόων S. El. 375; φόνου E. HF 1005; c. inf., ἦ τινα… σχήσω ἀμυνέμεναι Il. 17.182; stop, hinder from doing, τοῦ μὴ καταδῦναι X. An. 3.5.11, cf. HG 4.8.5; ἔσχον μὴ κτανεῖν E. Andr. 686, cf. Hdt. 1.158, etc. ; μὴ οὐ τάδ’ ἐξειπεῖν E. Hipp. 658; ὥστε μή… X. An. 3.5.11; τὸ μὴ ἀδικεῖν A. Eu. 691, cf. Hdt. 5.101; also c. part., ἔ. τινὰ βουθυτοῦντα S. OC 888 (troch.); μαργῶντα E. Ph. 1156.
11. keep back, withhold a thing, ὅς οἱ χρήματα εἶχε βίῃ Od. 15.231, cf. D. 30.14; Ἕκτορ’ ἔχει… οὐδ’ ἀπέλυσεν Il. 24.115, cf. 136; αὐτὸς ἔχε pray keep it, a civil form of declining, E. Cyc. 270.
12. hold in guard, keep safe, Il. 24.730; of armour, protect, 22.322.
13. with predicate, keep in a condition or place, εἶχον ἀτρέμας σφέας αὐτούς Hdt. 9.54, cf. 53, Ar. Th. 230; ἔ. ἑωυτοὺς κατ’ οἴκους Hdt. 3.79; σαυτὸν ἐκποδών A. Pr. 346, cf. X. Cyr. 6.1.37; σῖγα νάπη φύλλ’ εἶχε E. Ba. 1085; τοὺς στρατιώτας πολὺν χρόνον πειθομένους ἔ. X. Cyr. 7.2.11.
14. hold, consider, τινὰ θέᾳ ἰκέλαν Sappho Supp. 25.3 (dub.), cf. E. Supp. 164; τινὰ ὡς προφήτην Ev. Matt. 14.5; τινὰ ὅτι προφήτης ἦν Ev. Marc. 11.32; ἔχε με παρῃτημένον Ev. Luc. 14.18, cf. POxy. 292.6 (i AD).
III. c. inf., have means or power to do, to be able, c. aor. inf., Il. 7.217, 16.110, etc. ; c. pres. inf., Od. 18.364, etc. ; πόλλ’ ἂν λέγειν ἔχοιμι S. Ph. 1047; sts. with inf. omitted or supplied from context, ἀλλ’ οὔ πως ἔτι εἶχε he could not, Il. 17.354; οἷά κ’ ἔχωμεν so far as we be able, Od. 15.281; ἐξ οἵων ἔχω S. El. 1379; ὅσον εἶχες E. IA 1452; ὡς ἔχω Id. Hec. 614.
have to face, be obliged, παθεῖν Porph. Chr. 63; εἰ ἕξω βλαβῆναι Astramps. Orac. p. 5 H. ; βάπτισμα ἔχω βαπτισθῆναι Ev. Luc. 12.50.
2. after Hom., οὐκ ἔχω, folld. by a dependent clause, I know not…, οὐκ εἶχον τίς ἂν γενοίμαν A. Pr. 905, cf. Isoc. 12.130; οὐδ’ ἔχω πῶς με χρὴ… ἀφανίσαι S. OC 1710; οὐκ ἔχων ὅ τι χρὴ λέγειν X. Cyr. 1.4.24; οὐκ ἔχω ποῖ πέσω S. Tr. 705; ὅπως μολούμεθ’ οὐκ ἔχω Id. OC 1743; the two constructions combined, οὐ γὰρ εἴχομεν οὔτ’ ἀντιφωνεῖν οὔθ’ ὅπως… πράξαιμεν Id. Ant. 270.
IV. impers. c. acc., there is… (as in Mod. Gr.), ἔχει δὲ φυλακτήριον πρὸς τὸ μή σε καταπεσεῖν PMagPar. 1.2505, cf. 1262, 1840.
B. intrans., hold oneself, i.e.
keep, so and so, ἔχον [οὕτως], ὥς τε τάλαντα γυνή (sc. ἔχει) kept balanced, like the scales which…, Il. 12.433; ἕξω δ’ ὡς ὅτε τις στερεὴ λίθος I will keep unmoved, as a stone…, Od. 19.494, cf. Il. 13.679, 24.27; νωλεμέως ἐχέμεν 5.492; ἔγχος ἔχ’ ἀτρέμας it kept still, 13.557; σχὲς οὗπερ εἶ keep where thou art, S. OC 1169; ἕξειν κατὰ χώραν Ar. Ra. 793, cf. Hdt. 6.42, X. Oec. 10.10; διὰ φυλακῆς ἔχοντες to keep on their guard, Th. 2.81; ἔχε ἠρέμα keep still, Pl. Cra. 399e, etc. ; ἔχε δή stay now, Id. Prt. 349e, Grg. 460a, etc. ; ἔχ’ αὐτοῦ D. 45.26.
2. hold fast, οὐδέ οἱ ἔσχεν ὀστέον Il. 16.740; cf. A.II.6.
3. c. gen., keep from, πολέμου Th. 1.112 (cf. c. IV).
4. with Preps., to be engaged or busy, ἀμφί τι A. Th. 102 (lyr.), X. An. 5.2.26, etc. ; περί τινας Id. HG 7.4.28.
II. simply, be, ἑκὰς εἶχον Od. 12.435; ἔ. κατ’ οἴκους Hdt. 6.39; περὶ πολλῶν ἔ. πρηγμάτων Id. 3.128; ἀγῶνα διὰ πάσης ἀγωνίης ἔχοντα consisting in…, Id. 2.91; ἔ. ἐν ἀνάγκαισι E. Ba. 88 (lyr.); ὅπου συμφορᾶς ἔχεις Id. El. 238; ἐκποδὼν ἔχειν Id. IT 1226, etc.
2. freq. with Advbs. of manner, εὖ ἔχει Od. 24.245, etc. ; καλῶς ἔχει, κακῶς ἔχει, it is, is going on well or ill, v. καλός, κακός (but fut. σχήσειν καλῶς will turn out well, D. 1.9, cf. 18.45; εὖ σχήσει S. Aj. 684); οὕτως… σχεῖν to turn out, happen thus, Pl. Ap. 39b; οὕτως ἔχει so the case stands, Ar. Pl. 110; οὕτως ἐχόντων, Lat. cum res ita se habeant, X. An. 3.2.10; ὡς ὧδ’ ἐχόντων S. Aj. 981; οὕτω χρὴ διὰ στέρνων ἔχειν Id. Ant. 639; οὕτως ἔ. περί τινος X. Mem. 4.8.7, cf. Hdt. 6.16; πρός τι D. 9.45; τῇδ’ ἔ. S. Ph. 1336; κοσμίως ἔ. Ar. Th. 854; ἥδιον ἔ. πρός τινας D. 9.63; ὡς εἶχε just as he was, Hdt. 1.114; ὥσπερ εἶχε Th. 1.134, X. HG 4.1.30; ὡς ἔχω how I am, Ar. Lys. 610; ὥσπερ ἔχομεν Th. 3.30; τἀναντία εἶχεν D. 9.41; ἀσφαλέως, ἀναγκαίως ἔχει, = ἀσφαλές, ἀναγκαῖόν ἐστι, Hdt. 1.86, 9.27; καλῶς ἔχει no, I thank you, v. καλός.
b. c. gen. modi, εὖ ἔ. τινός to be well off for a thing, abound in it; καλῶς ἔ. μέθης to be well off for drink, i.e.
to be pretty well drunk, Hdt. 5.20; σπόρου ἀνακῶς ἐ.
to be busy with sowing, Id. 8.109; εὖ ἐ. φρενῶν, σώματος, E. Hipp. 462, Pl. R. 404d; εὖ ὥρας ἔχον χωρίον Poll. 5.108; cf. ἥκω ; so ὡς ποδῶν εἶχον as fast as they could go, Hdt. 6.116, 9.59; ὡς τάχεος εἶχε ἕκαστος Id. 8.107; ὡς… τις εὐνοίας ἢ μνήμης ἔχοι Th. 1.22; ὡς ὀργῆς ἔχω S. OT 345, cf. E. Hel. 313, 857, etc. ; πῶς ἔχεις δόξης ; Pl. R. 456d; οὕτω τρόπου ἔχεις X. Cyr. 7.5.56; μετρίως ἔ. βίου Hdt. 1.32; ὑγιεινῶς ἔ. αὐτὸς αὑτοῦ καὶ σωφρόνως Pl. R. 571d; οὐκ εὖ σεαυτοῦ τυγχάνεις ἔχων Philem. 4.11; also c. acc., εὖ ἔ. τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν Pl. Grg. 464a, cf. X. Oec. 21.7; c. dat., οὕτως ἐχόντων τούτων τῇ φύσει D. 18.315; πῶς ἔχετε ταῖς διανοίαις Lycurg. 75; τῇ λέξει κακῶς ἔ. Isoc. 9.10.
III. of direction, hold or turn towards, v. supr. A.II.8.
2. stand up, jut out, κίονες ὑψόσ’ ἔχοντες Od. 19.38; δι’ ὤμου ἔγχος ἔσχεν Il. 13.520.
3. lead towards, ὁδοὶ ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἔ. Hdt. 1.180, cf. 191, 2.17; ἔ. εἴς τι to be directed, point towards, ἔχθρης ἐχούσης ἐς Ἀθηναίους Id. 5.81; τὸ ἐς τοὺς Ἀργείους ἔχον what concerns them, Id. 6.19; ταῦτα ἐς τὴν ἀπόστασιν ἔχοντα ib. 2, etc. ; of Place, extend, reach to, ἐπ’ ὅσον ἔποψις τοῦ ἱροῦ εἶχε Id. 1.64.
4. ἐπί τινι ἔ.
have hostile feelings to wards…, Id. 6.49, S. Ant. 987 (lyr.).
IV. after Hom., ἔχω as auxiliary, c. aor. part. giving a perfect sense, κρύψαντες ἔχουσι Hes. Op. 42; ἀποκληΐσας ἔχεις Hdt. 1.37; ἐγκλῄσασ’ ἔχει Ar. Ec. 355, cf. Th. 706; freq. in S., θαυμάσας ἔχω OC 1140, cf. Ant. 22, al. ; also in late Prose, ἀναλώσας ἔχεις Aristid. Or. 18 (20).1; ὅς σφε νῦν ἀτιμάσας ἔχει E. Med. 33; less freq. c. pf. part., S. OT 701, Ph. 600, X. An. 1.3.14, 4.7.1; rarely c. pres. part., πατρίδα καταστένουσ’ ἔχεις E. Tr. 318 (lyr.), cf. X. Cyn. 10.11.
2. part. ἔχων, with pres., adds a notion of duration to that of present action, τί κυπτάζεις ἔ. ; why do you keep poking about there? Ar. Nu. 509; τί δῆτα διατρίβεις ἔ. ; why then keep wasting time? Id. Ec. 1151; τί γὰρ ἕστηκ’ ἔ. ; ib. 853, cf. Th. 473, 852; without interrog., φλυαρεῖς ἔ., ἔ. φλυαρεῖς, you keep chattering, Pl. Grg. 490e, Euthd. 295c; κακοῦν ἔχοντ’ αὐτὸν ἀποκτιννύναι D. 23.35 (and so possibly ἐνεργεῖ ἔ. Arist. Metaph. 1072b23); παίσδεις ἔ. Theoc. 14.8; so in later Prose, παίζεις ἔ. Luc. Icar. 24; but ῥιπτεῖς ἔ. ; do you throw away the prize when it is in your grasp ? Aristid. 1.443 J.
C. Med., hold oneself fast, cling closely, τῷ προσφὺς ἐχόμην Od. 12.433, cf. Il. 1.513, etc. ; πρὸς ἀλλήλῃσιν Od. 5.329; mostly c. gen., hold on by, cling to, [πέτρης] ib. 429; χερσὶν ἀώτου 9.435; βρετέων A. Th. 98 (lyr.); ἑξόμεσθάσου Ar. Pl. 101; τῆς πληγῆς ἔχεται claps his hand on the place struck, D. 4.40.
2. metaph, cleave, cling to, ἔργου Hdt. 8.11, X. HG 7.2.19; γεωργίας BGU 7.6 (iii AD); τῶν πραγμάτων Jul. Or. 1.19a; βιοτᾶς, ἐλπίδος, E. Ion 491, Fr. 409; τῆς αὐτῆς γνώμης Th. 1.140; lay hold on, take advantage of, τῶν ἀγαθῶν ἔχεο Thgn. 32; προφάσιος ἔχεσθαι Hdt. 6.94; fasten upon, attack, D. 18.79; lay claim to, ἀμφοτέρων τῶν ἐπωνυμιέων Hdt. 2.17; to be zealous for, [μάχης] S. OC 424; ἀληθείας Pl. Lg. 709c; κοινῇ τῆς σωτηρίας X. An. 6.3.17, etc.
3. come next to, follow closely, ib. 1.8.4; ἕπεσθαι ἐχομένους ὅτι μάλιστα τῶν ἁρμάτων Id. Cyr. 7.1.9; of peoples or places, to be close, border on, c. gen., Hdt. 4.169, Th. 2.96, etc. ; freq. in part., τὴν ἐχομένην [τῶν νεωρίων] στοάν Aen.Tact. 11.3; οἱ ἐ. the neighbouring people, Hdt. 1.134; ὁ ἐχόμενος the next man, Aen.Tact. 22.27; of Time, τὸ ἐχόμενον ἔτος the next year, Th. 6.3; ὁ ἐ. διαλογισμός PRev. Laws 16.15 (iii BC); τὰ ἐχόμενα τούτοις what follows, Pl. Grg. 494e (without τούτοις Isoc. 6.29).
4. depend, ἔκ τινος Od. 6.197, 11.346; c. gen., σέο δ’ ἕξεται Il. 9.102.
b. to be connected with by etymology, τὸ θύειν τοῦ θυμιᾶν εἴχετο Porph. Abst. 2.59.
5. pertain to, ὅσα ἔχεται τῶν αἰσθήσεων Pl. Lg. 661b; ἃ διδασκάλων εἴχετο Id. Prt. 319e; ὅσα τέχνης ἔχεται Id. Men. 94b, etc. ; esp. in Hdt. in periphrases, τὰ τῶν ὀνειράτων, καρπῶν ἐχόμενα, 1.120, 193; ὀρνίθων ἢ ἰχθύων 2.77; σιτίων, ἐσθῆτος, 3.25, 66.
II. bear or hold for oneself, κρήδεμνα ἄντα παρειάων σχομένη before her cheeks, Od. 1.334; ἀσπίδα πρόσθ’ ἔσχετο his shield, Il. 12.294, cf. 298, 20.262.
III. maintain oneself, hold one΄s ground, 12.126; ἔχεο κρατερῶς 16.501.
2. c. acc., keep off from oneself, repel, 17.639 (unless σχήσεσθαι is Pass., cf. 9.235).
IV. keep oneself back, abstain or refrain from, ἀϋτῆς, μάχης, 2.98, 3.84; βίης Od. 4.422; ἐχώμεθα δηϊοτῆτος ἐκ βελέων Il. 14.129; τῆς ἀγωγῆς Hdt. 6.85; τῆς τιμωρίης Id. 7.169; τῶν ἀθίκτων S. OT 891 (lyr., s.v.l.); c. inf., A.R. 1.328; οὐκ ἂν ἐσχόμην τὸ μὴ ἀποκλῇσαι S. OT 1387; κακῶν ἄπο χεῖρας ἔχεσθαι to keep one΄s hands from ill, Od. 22.316; Μενέλεω σχέσθαι χέρα E. Rh. 174; abs., σχέο, σχέσθε, hold! cease! Il. 21.379, 22.416.
V. Pass. of ἔχω² 1, ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς ἔχεται ἡμῖν τὰ πρήγματα are balanced on…, Hdt. 6.11.

(vgl. ὄχος, vehi, u. s. Savelsberg diss. inaug. quaest. lexic. de radicibus graecis, der die Wurzel *Ϝεχ nachweist); ἔχεισθα, Theogn. 1316 ; conj. ἔχῃσθα, Il. 19.180 ; imperf. εἶχον, ep. ἔχον, alexandrinisch εἴχοσαν, = εἶχον, Posidipp. 6 (V.209); ἔχεσκον, Hom. u. Her. 6.12 ; fut. ἕξω, med. ἕξομαι, Soph. O.R. 891, u. σχήσω, bes. in der Bdtg halten, bei Hom. häufiger als ἕξω, bei den Tragikern seltener als dieses, Aesch. Eum. 662, Pers. 732 Soph. El. 216, Aj. 669 Eur. I.A. 1365 ; die Form σχήσῃσθα H.h. Cer. 367, auch σχήσεισθα geschrieben, entspricht dem conj. aor. δεσπόσσῃς ; – fut. med. σχήσομαι, Ar. Av. 1335 ; aor. ἔσχον (nie ohne Augm.), alexandrinisch auch ἔσχα, Inscr. 1030, inf. σχεῖν, ep. σχέμεν, conj. σχῶ, opt. σχοίην, imperat. σχές, Soph. El. 1013, u. σχέ, orac. bei Schol. Eur. Phoen. 641, l.d. (vgl. παρέχω); med. ἐσχόμην, σχέσθαι, σχέτο, Il. 7.248, 21.345, sonst immer mit dem Augm.; perf. ἔσχηκα (ὄχωκα nur in Zusammensetzungen erhalten, wie συνοχωκότε, s. συνέχω) u. ἔσχημαι, aor. pass. ἐσχέθην. Vgl. noch Giese Aeol. Dial. S. 245 ff, S. auch ἴσχω, σχέθω, und die Komposita;
1) halten, haben, u. zwar zunächst
   a) fassen, tragen, was die Alten durch βαστάζω, φέρω erklären, πεμπώβολα χερσίν Il. 1.463, σκῆπτρα δὲ κηρύκων ἐν χέρσ' ἔχον 18.105, ἔχε δὲ στεροπὴν μετὰ χερσίν 11.484 ; ἐν χερσὶν βόμβυκας Aesch. frg. 51 ; οὐ γὰρ ἔχω χεροῖν βελέων ἀλκάν Soph. Phil. 1135 ; übertr., ἐν χειρὶ τῇ σῇ πάντ' ἔχεις Eur. El. 610, s. unten 5); – ἐπ' ὤμων πατέρ' ἔχων Soph. frg. Laoc. 3.2, wie τὸ δῶρον ἀμφὶ φαιδίμοις ἔχων ὤμοις Niptr. 5.4 ; so von Kleidern u. Waffen, εἷμαδ' ἔχ' ἀμφ' ὤμοισι Il. 18.538 ; auch παρδαλέην ὤμοισιν ἔχων, 3.17 ; ἐπὶ τὸν ὦμον, Xen. An. 6.3.25 ; στολὴν ἀμφὶ σῶμα, Eur. Hel. 561 ; χιτῶνας Xen. An. 1.5.8 ; τρίβωνας Dem. 54.34 ; πρόσθεν δ' ἔχεν ἀσπίδα Il. 13.157 ; von Pferden ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες Od. 3.486 ; αἰχμήν, σάκος, Aesch. Spt. 511, 624 u. sonst ; ähnlich auch πολιὰς ἔχω (τρίχας), ich habe graue Haare, Aesch. 1.49. – So ist auch Od. 1.53 erklärt worden, wo von Atlas gesagt wird ἔχει δέ τε κίονας αὐτὸς μακράς, αἳ γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχουσιν, er hält die Säulen u. tragt sie, die den Himmel u. die Erde voneinander halten ; vgl. Hes. Th. 517 Ἄτλας δ' οὐρανὸν εὐρὺν ἔχει ; οἱ κίονες τὰ ἐπικείμενα βάρη Arist. Metaph. 4.23. Aber in der Homerischen Stelle nimmt man ἔχει besser = er beaufsichtigt, hütet, wie Od. 4.737 καί μοι κῆπον ἔχει πολυδένδρεον. – Κάρη ὑψοῦ, hoch halten, Il. 6.509, 16.266 ; κάρη ὑπὲρ πασῶν, das Haupt über alle erheben, Od. 6.107. Auch ἐν γαστρὶ ἔχουσα, Her. 3.32 u. Sp., von den Schwangeren gesagt, ist hierher zu ziehen, wofür γυνὴ ἔχουσα allein gesagt ist 5.41 ; vgl. Arist. Polit. 7.16.
   b) halten, bes. festhalten ; Il. 9.209 ; χειρὸς ἔχων Μενέλαον, ihn bei der Hand haltend, 4.154 ; 11.488 ; Πάτροκλος ἑτέρωθεν ἔχεν ποδός 16.763 ; ὑπὸ ζυγῷ λόφον Soph. Ant. 292 ; λαβεῖν καὶ σχεῖν Plat. Theaet. 197c ; ἔχειν τινὰ μέσον, ihn in der Mitte des Leibes gefaßt halten, wie der Ringer, Ar. Nub. 1047 ; im pass., ἔχομαι μέσος, Ach. 546 ; Eq. 388 ; gefangen halten, τῶν ἀνδρῶν τῶν μὲν διεφθαρμένων, τῶν δὲ ζώντων ἐχομένων Thuc. 2.5 ; so ἔχονται οἱ ἄνδρες Xen. An. 7.3.47. Aehnl. auch νίκης πείρατ' ἔχονται ἐν θεοῖσιν, sind in der Gewalt der Götter, Il. 7.102. Anhalten, ἵππους 4.302, zusammenhalten, σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Od. 11.219.
2) In seiner Hand halten ist im Besitzhaben, besitzen, inne haben :
   a) von Göttern, die einen Tempel, ein Land besitzen, als Schutzgottheiten darin walten, Aesch. Βρόμιος δ' ἔχει τὸν χῶρον, Eum. 24 u. öfter ; Soph. O.C. 40, 54, Tr. 199 ; ναούς Eur. Suppl. 2 ; οἱ τὴν πόλιν ἔχοντες θεοί Plat. Legg. IV.717a, wie bei Hom. οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι, Il. 5.890, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, 21.267 u. öfter. So auch Thuc. 2.74 u. Sp., z.B. DS. 20.7.
   b) von Menschen, eine Stadt od. ein Land inne haben, bewohnen, ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν Od. 6.177 ; οἶκον 6.183 ; von den Toten, οὖδας ἔχει, 23.46, er nimmt den Boden ein, bedeckt ihn ; οἳ γᾶς ἔσχατον τόπον ἀμφὶ μαιῶτιν ἔχουσι λίμναν Aesch. Prom. 417 ; ὁ τὰν Κρῖσαν βουνόμον ἔχων ἀκτάν Soph. El. 175 ; Σαλαμῖνος βάθρον Aj. 135 ; ähnlich ἔχεις χῶρον οὐχ ἁγνὸν πατεῖν, du stehst auf einem Platz, O.C. 37 ; Συρίαν Xen. Cyr. 8.3.24. Auch von Tieren, τὰ ὄρη ἔχουσιν Xen. Cyn. 5.12, 24.
   c) in Besitz haben als Herrscher ; τὸ Κάδμου ἑπτάπυλον ἔχει κράτος Eur. Herc.Fur. 543 ; σκῆπτρα καὶ θρόνους Soph. O.C. 426 ; τυραννίδα Eur. Phoen. 485.
   d) wie bei den Göttern u. den Herrschern der Begriff des Verwaltens u. der Fürsorge hervortritt, so ist ἔχειν κῆπον Od. 4.737 = die Aufsicht über den Garten haben, ihn besorgen, vgl. oben ; πατρώϊα ἔργα, das Land bestellen, 2.22 ; πύλαι, ἃς ἔχον Ὧραι Il. 5.749, ἔχειν τὰς ἀγέλας Xen. Cyr. 7.3.7 ; vgl. Il. 24.280 ἵππους αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλε, er pflegte sie u. zog sie auf ; bei Dem. 47.45 ist ἔχειν τὰς δίκας die Gerichte verwalten.
   e) allgemein vom Besitz, τἀγαθὸν χεροῖν ἔχοντες Soph. Aj. 944, vgl. Dem. ἔστι γὰρ ἔχειν καὶ τὰ ἀλλότρια, καὶ οὐχ ἅπαντες οἱ ἔχοντες ἔχουσι τὰ ἑαυτῶν, 7.26, der Besitz ist nicht ihr Eigentum ; αὐτῷ ταὐτά σοι δίδωμι ἔχειν Eur. Hec. 1276 ; ὅπως καὶ ἔχοντές τι οἴκαδε ἀφίκοιντο Xen. An. 5.9.17, vgl. Cyr. 4.1.20, mit Beute ; ὁ ἔχων τι, der Etwas hat, Her. 6.22 ; οἱ ἔχοντες τὰς οὐσίας Xen. Hell. 5.2.7 ; absolut, ὁ ἔχων, der Reiche, Soph. Aj. 157 ; Eur. Alc. 58 ; Xen. An. 7.3.28 ; οἱ οὐκ ἔχοντες, die Armen, Eur. Suppl. 240 ; ὁ ἔχων neben πλουτῶν entggstzt den ἐν ταῖς ἐσχάταις ἀπορίαις ὄντες Dem. 45.73. Aehnl. χρέα πολλῶν ταλάντων ἔτ' ἔχων, ausstehende Forderungen habend, Dem. 36.41, vgl. 37.12 αἰτιώμενοι πολλῷ πλείονος ἄξια ἔχειν ὧν ἐδεδώκειμεν χρημάτων, auch von Forderungen. Daher πλέον ἔχειν, Vorteil haben, μεῖον ἔχειν, den Kürzern ziehen, Xen. Cyr. 1.6.26, 7.3.35.
   f) hierher gehört auch die Vbdg »zur Frau haben«, οὕνεκ' ἔχεις Ἑλένην Od. 4.569, ἄλοχον Il. 9.336, vgl. 3.53, 13.173 ; pass., τοῦπερ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι Il. 6.398 ; auch in Prosa, Xen. Cyr. 1.5.4 u. sonst ; auch von Geliebten, Thuc. 6.54, wie der bekannte Ausspruch Aristipps in Beziehung auf die Lais : ἔχω, ἀλλ' οὐκ ἔχομαι Ath. XII.244d, DL. 2.75.
   g) bei sich haben, als Gast, οἷον μέν τινα τοῦτον ἔχεις ἐπίμαστον ἀλήτην, was hast du da für einen Landstreicher, Od. 20.377 ; πολλοὺς ἔχων ἄνδρας λοχίτας Soph. O.R. 750 ; bes. vom Feldherrn, στρατὸν ἔχων Her. 7.8.4 ; τοὺς ὁπλίτας ἔχων, die Soldaten bei sich habend, Xen. u. A. oft, wo man das Partizip einfacher durch mit übersetzen kann, selten mit der Präposition, τοὺς βελτίστους ἔχων μεθ' ἑαυτοῦ Xen. Cyr. 1.4.17. Vgl. noch προθύμως εἶχε ὑπακουούσας Xen. Cyr. 1.6.19, wie πειθομένους αὐτοὺς πολὺν χρόνον οὐ δυνήσομαι ἔχειν, im Gehorsam erhalten, sie als gehorsame behalten, 7.2.11. – Aehnlich Ζῆν' ἔχων ἐπώμοτον, als einen Vereidigten, Zeugen, den Zeus für sich haben, Soph. Tr. 1178. – Zuweilen scheint es uns pleonastisch zu stehen, ἀναπτερώσας αὐτὴν οἴχεαι ἔχων ἐκκλέψας Her. 2.115, du gehst mit ihr fort, u. so ἀπῆλθεν ἔχων, er ging damit fort.
   h) In Besitz nehmen, erlangen ; ποῦ δύσοιστον ἕξομεν τροφάν Soph. O.C. 1684 ; στέφανον εὐκλείας Aj. 460 ; νίκης γέρας El. 677 ; so ist ἔσχε τὴν ἀρχήν zu fassen, Thuc. 6.54 Xen. Cyr. 1.5.2 u. sonst ; πρὶν ἔχεσθαι τὰ ἄκρα, ehe sie eingenommen wurden, 3.2.12 ; Πύλου ἐχομένης Thuc. 4.54 ; Sp., wie Plut. Rom. 18 ; Aesch. Τροίαν Ἀχαιοὶ τῇδ' ἔχουσι, Ag. 311. Bei Dem. 32.14, τὴν ναῦν οἱ ἐπὶ τῇ νηῒ δεδανεικότες εὐθέως εἶχον, ist es »in Beschlag nehmen« ; τεύχε' ἔχονται, die Waffen werden festgehalten, sind geraubt, Il. 18.197, wie ἔντεα μετὰ Τρώεσσιν ἔχονται 18.130.
   i) inne haben, umgeben, φρένες ἧπαρ ἔχουσι Il. 9.301, αἴθρη ἔχει κορυφήν, Heitere umgibt den Gipfel, Od. 12.76 ; vgl. αἰεὶ δ' ὄμβρος ἔχει τεθαλυῖάτ' ἐέρση 13.245 ; τοὺς δ' ἄκραντος ἔχει νύξ Aesch. Ch. 68.
   j) erhalten, retten, beschirmen ; ὅς τέ μιν αὐτὴν ῥύσκευ, ἔχες δ' ἀλόχους Il. 24.729 ; τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχη 22.322.
3) Worauf zu halten, wohin richten, wie ὀϊστὸν ἔχεν, er richtete den Pfeil, Il. 23.871, denn den Bogen hält man auf den Gegenstand hin, den man treffen will. So χεῖράς τε καὶ ἔγχεα ἀντίον ἀλλήλων, sie richteten die Fäuste u. Schwerter gegen einander, 5.569. Bes. von Pferden u. Schiffen, darauflos treiben, steuern, ἵππους, 3.263, 5.230, 240, 829, 841, 8.139, 23.423, νῆας, Od. 9.279, 10.91, 11.70 ; παρὲξ ἔχε δίφρον Hes. Sc. 352 ; παρὰ τὴν ἤπειρον ἔχον τὰς νέας Her. 6.95 ; mit Auslassung von ἵππους u. νῆας steht es scheinbar intr., Πύλονδ' ἔχον, ich hielt oder steuerte auf Pylos hin, Od. 3.182 ; Πάτροκλος δ' ᾗ πλεῖστον ὀρινόμενον ἴδε λαόν, τῇ ῥ' ἔχε ὁμοκλήσας, da fuhr, lenkte er hin, Il. 16.378, vgl. 23.325, 401, 422 ; ὑπ' ἐσχάτην στήλην ἔχων ἔχριμπτ' ἀεὶ σύριγγα Soph. El. 710, vgl. 724 ; τάχ' ἄν τις ἄκων ἔσχε, landete an, Phil. 305 ; ποῖ Ar. Ran. 188 ; so νέες ἕσχον εἰς τὴν Ἀργολίδα χώρην Her. 6.92 ; πρὸς Σαλαμῖνα 8.40 ; bes. oft Thuc., εἰς Φειὰν σχόντες 2.25, πρὶν τῇ Δήλῳ ἔσχον 3.29, κατὰ τὸ Ποσειδώνιον 4.129, σχὼν ἐς Σκιώνην 5.2, ἐς τὸν αἰγιαλόν 6.52 ; κάτω ἔχειν Plat. Rep. V.465c. – Aehnlich sind Vbdgn wie ὅστις πημάτων ἔξω πόδα ἔχει Aesch. Prom. 264 ; ἴσως ἂν ἐκτὸς κλαυμάτων ἔχοις πόδα Soph. Phil. 1244, wie ἔξω πραγμάτων ἔχειν πόδα Eur. Heracl. 110 ; σαυτὸν ἐκποδὼν ἔχων, dich entfernt haltend, Aesch. Prom. 344, wie συμβουλεύουσιν, ἐκποδὼν ἔχειν ἐμαυτόν Xen. Cyr. 6.1.37 ; τὸν ὦμον γυμνὸν πρὸς γυμνῷ τῷ Κριτοβούλου ὤμῳ ἔχων, daran haltend, lehnend, Conv. 4.27 ; übertr., στυγερὰν ἔχε δύσποτμον ἀρὰν ἐπ' ἄλλοις, er richtete den Fluch gegen sie, Soph. Phil. 1105 ; ὧδ' ἐφάλοις κλισίαις ὄμμ' ἔχων Aj. 190, er richtete sein Auge auf die Zelte ; θἀτέρᾳ νοῦν ἔχοντα Tr. 272, seine Gedanken, seinen Sinn worauf richten, δεῦρο νοῦν ἔχε, hierauf gemerkt, Eur. Or. 1181 ; ἐκεῖσε Phoen. 363 ; in Prosa nicht selten, ὅπως ἥκιστα πρὸς αὐτοὺς νοῦν ἔχοιεν Thuc. 3.22, wie γνώμην 3.25.
4) zurückhalten, anhalten, hemmen, bes. den angreifenden Feind, den Angriff aushalten, bestehen, κρατερὴ δ' ἔχεν ἲς Ὀδυσῆος Il. 23.720, οὐδὲ μίνυνθ' ἕξουσι – Πηλείωνα 20.27, χεῖρας Od. 22.70 ; δάκρυον 16.191 ; ὀδύνας, d.i. die Schmerzen stillen oder lindern, Il. 11.848 ; κῦμα Od. 5.451 ; Ἑλλήσποντον ἱερὸν ἤλπισε σχήσειν Aesch. Pers. 732 ; τὰν φόνιον ἔχετε φλόγα Eur. Tr. 1318 ; ἔχ' αὐτοῦ πόδα σόν, halt deinen Fuß dort an, I.T. 1159 ; Πέρσας ἔσχον Plat. Menex. 239d, wie Xen. An. 7.1.20 u. sonst ; βουθυτοῦντά μ' ἀμφὶ βωμὸν ἔσχετε, hieltet mich zurück, hindertet mich, Soph. O.C. 892, vgl. Phil. 1332 ; ὃς παρὰ νηυσὶν ἔχεις ἀέκοντας ἑταίρους Il. 16.204 ; ἔσχε μαργῶντα αὐτόν Eur. Phoen. 1156 ; δοιοὶ δ' ἔντοσθεν ὀχῆες εἶχον πύλας Il. 12.456, wie θύρην δ' ἔχε μοῦνος ἐπιβλής 24.453 ; πύργων γῆς ἔσχομεν κατασκαφάς, wir hielten die Zerstörung ab, Eur. Phoen. 1203 ; mit folgendem inf., ἦ τινα καὶ Δαναῶν σχήσω ἀμυνέμεναι, ob ich auch einen der Danaer hemmen, hindern werde, Il. 17.182 ; 22.412 ; gew. mit μή, οὐκ ἄν ποτ' ἔσχον μὴ τάδ' ἐξειπεῖν πατρί Eur. Hipp. 658, wie Ἀριστόδικος ἔσχε μὴ ποιῆσαι ταῦτα Κυμαίους, hielt die K. ab, dies zu tun, Her. 1.158, vgl. 9.12 ; auch tritt der Artikel dazu, τὸ δὲ μὴ λεηλατῆσαι ἑλόντας σφέας τὴν πόλιν ἔσχε τόδε, daß sie nicht plünderten, hinderte Folgendes, 5.101, wie φόβος τε συγγενὴς τὸ μὴ 'δικεῖν σχήσει Aesch. Eum. 662 ; – mit dem genit., wovonabhalten, ὃς τὸν λωβητῆρα ἔσχ' ἀγοράων Il. 2.275 ; ὃ ταύτην τῶν μακρῶν σχήσει γόων Soph. El. 367 ; ὅς νιν φόνου ἔσχε Eur. Herc.Fur. 1005 ; τοὺς πολεμίους τῆς ἐς τὸ πρόσθεν προόδου, vom weiteren Vordringen abhalten, Xen. Cyr. 7.1.36 ; ἀσκὸς δύο ἄνδρας ἕξει τοῦ μὴ καταδῦναι An. 3.5.11, vgl. Hell. 4.8.5. – Aehnlich ist μῦθον σιγῇ Od. 19.502 ; σῖγα ἕξομεν στόμα, den Mund halten, Eur. Hipp. 660 ; εἶχε σιγῇ Her. 9.93 (σιγή). – Auch c. dat., οὐδέ οἱ ἔσχεν ὀστέον, widerstand ihm nicht, Il. 16.740.
5) haben in allgemeinster Bedeutung von den verschiedensten Zuständen des Leibes u. der Seele. Die Verbindungen mit Substantivis, die sich oft als Umschreibungen für einfache Verba ansehen lassen, sind bei diesen aufgeführt und werden hier nur kurz zusammengestellt:
   a) ἡλικίαν, ein Alter haben, Xen. Cyr. 1.6.34 ; ἥβην Plat. Prot. 309b ; ähnlich ἡμέρας δύο ἢ τρεῖς τῆς ἀρχῆς ἔχειν Plut. Cic. 9 ; –. βίοτσν εὐαίων' ἔχειν, ein glückliches Leben haben, Soph. Tr. 81, wie αἰῶνα τλάμον' ἕξω O.C. 734.
   b) ἃς ἔχεις ὀργὰς ἄφες Aesch.Prom. 315 ; νοῦν ἔχειν Soph. El. 1001, vgl. 1457 ; φρόνησιν τάνδε O.R. 664, φρένας Phil. 1115 ; anders φρεσίν oder ἐν φρεσὶν ἔχειν, im Geiste festhalten, behalten, Hom., wie νῷ ἔχειν, sich erinnern, Plat. Euthyphr. 2b ; ἄγρας ἀΰπνους ἔχων, = ἀγρεύων, Soph. Aj. 867 ; – αἰσχύνην ἔχειν, = αἰσχύνεσθαι, Eur. Andr. 243 ; vgl. αἰσχύνη, wo auch ἐν αἰσχύναις ἔχειν angeführt ist, wie ἐν αἰσχύνῃ ἔχειν, Xen. Cyr. 5.1.36, u. δι' αἰσχύνης ἔχω, Eur. I.T. 683 ; – βλάβην ἔχειν, = βλαφθῆναι, Soph. Aj. 1304 ; – βοὴν ἔχειν, ertönen, Il. 18.495, wie καναχὴν ἔχειν, Getöse machen, 16.105 u. oft ; – γνώμην ἔχειν, = γνῶναι, – δεῖμα, Furcht haben, Soph. Aj. 636 ; – διάνοιαν ἔχειν, = διανοέομαι, Plat. Legg. VIII.828d ; – δίκην ἔχει, = δίκαιόν ἐστι, Plat. Rep. VII.520b ; – ἔγκλημά τινι, = ἐγκαλεῖν, Soph. Phil. 322 ; – ἐλπίδα, Hoffnung haben, hoffen, Soph. Aj. 600 u. öfter ; – ἐπιθυμίαν Eur. Andr. 1282 ; δι' ἐπιμελείας ἔχειν, s. ἐπιμέλεια, ἐπιστήμην, Soph. Ant. 338 ; ἔρευναν ἔχειν, = ἐρευνᾶν, O.R. 566 ; ἔρωτα, Plat. Phaedr. 239a, wie ἔρον Eur. El. 297 ; εὔνοιάν τινι, Or. 867 ; ἡσυχίαν ἔχω, = ἡσυχάζω, – θήραν, Soph. Aj. 561, Jagd halten ; – κότον, Zorn hegen, Il. 1.82 ; – λιτάς τινι, flehen zu Einem, Soph. O.C. 1309 ; λόγον ἔχει, hat Grund, ist vernunftgemäß, Plat. Theaet. 157d ; – μεριμνήματα, sorgen, Soph. Phil. 187 ; – μέμψιν τινί, tadeln, Aesch. Prom. 443 Soph. Phil. 1243, wie ἕν σοι μομφὴν ἔχω Eur. Or. 1069, vgl. Phoen. 773 ; auch Ar. Pax 633 ; – μνείαν u. μνήμην τινός, = μιμνήσκεσθαι, μεμνῆσθαι, – οἶκτον, = οἰκτείρω, Soph. Aj. 521 ; ὀργήν, = ὀργίζεσθαι, Phil. 1293, wie τὴν ὀργὴν ἐπὶ μειδίαν ἔχειν Dem. 21.70 ; auch δι' ὀργῆς ἔχειν τινά, Thuc. 2.37, 64, wie ἐν ὀργῇ ἔχειν 2.18, ἐν ὀρρωδίᾳ, fürchten, 2.89 ; δι' ἡσυχίας, 2.22 ; vgl. auch δι' ἐλπίδος ἔχειν, διὰ φυλακῆς u. ähnl. unter διά ; διὰ χειρὸς ἔχειν, an 1a) erinnernd, in den Händen haben, in seiner Gewalt haben, womit beschäftigt sein, vgl. Aesch. Suppl. 193 ; Soph. Ant. 1243 ; τὰ τῶν συμμάχων Thuc. 2.13, 76 ; γάμους ἑτοίμους ἐν χεροῖν ἔχειν Eur. Hel. 1402 ; vgl. Her. 1.35 ; auch μετὰ χεῖρας ἔχειν τι, 7.16.2, wie Thuc. 1.138 ; – διὰ στόματος ἔχειν, im Munde haben, Plut. Lyc. 6, wie ἀνὰ στόμ' αἰεὶ καὶ διὰ γλώττης ἔχειν Eur. Andr. 95 ; διὰ στέρνων ἔχειν, von der Gesinnung, Soph. Ant. 635 ; – παρουσίαν ἔχειν, = παρεῖναι, Soph. Aj. 536 ; – πόθον βορᾶς Eur. Or. 189 ; προθυμίαν Phoen. 909 ; Plat. Tim. 23c ; – προμηθίαν ἔχειν τινός u. πρόνοιαν, Eur. Alc. 1057, 1064 ; σπουδήν Hec. 673 ; συγγνώμην ἔχειν, = συγγιγνώσκειν, Tragg.; – σπάνιν ἔχειν, = σπανίζειν, Soph. O.R. 1461 ; – σωφροσύνην, besonnen sein, Xen.; – τέλος, wie wir »ein Ende haben«, Il. 18.378 ; Plat. Rep. VI.502c ; – ὕβριν, Uebermut treiben, Frevel üben, Od. 1.368, 17.109 ; Soph. El. 523 ; ä. δῆριν, μάχην ἔχειν ; – φθέγμα ὅσιον Eur. Herc.Fur. 927, Andr. 925, vgl. βοάν ; – φθόνον, Neid hegen, Aesch. Prom. 891 ; – φροντίδα τινός Eur. Med. 1301 ; Soph. Phil. 210 ; ὤραν O.C. 387 ; – φυγὴν δόμων Aesch. Ch. 252 ; – φυλακάς, Wache halten, bewachen, Il. 9.471 ; Eur. Andr. 962 ; ἀλαοσκοπιήν Il. 13.10, Od. 8.285 ; σκοπιήν, = σκοπιάζειν, 8.302 ; Her. 5.13 ; – φύσιν ἔχει, es ist naturgemäß, Plat. Rep. V.473a ; – χρείαν ἔχειν τινός u. ähnlich ἐπιδευὲς ἔχειν τινός, einer Sache Not haben, sie vermissen, Il. 19.180.
   c) wie bes. von unglücklichen Zuständen gesagt wird κακόν, γῆρας ἔχειν, Od. 20.83, 24.250, ἕλκος, Il. 19.49, ἄχεα θυμῷ, 3.412, πένθος φρεσίν, Od. 7.219, πόνον, Hes. So. 310, κακά, συμφορ ἀν, Plat. Prot. 309b, Phaedr. 231c, so wird auch umgekehrt gesagt πότμος μ' ἔχει, Soph. Ir. 270, mich hält gefesselt, wie ὕπνος Phil. 811, θάνατος ἐν τάφοις O.R. 942 ; auch ἐπεὶ γὰρ ἔσχε μοῖρ' Ἀχιλλέα θανεῖν, Phil. 1132 ; vgl. πυρετὸς τὸν ἄνθρωπον ἔχει Arist. Metaph. 4.23 ; was auf viele andere, bes. Gemütszustände übertragen wird, ἀνάγκη σε ἔχει Plat. Euthyd. 293e, ἦ ῥά σε οἶνος ἔχει φρένας Od. 18.391, betört dich ; φόβος μ' ἔχει φρένας Aesch. Suppl. 379 ; eben so mit doppeltem acc., στρόφος μ' ἔχει τὴν γαστέρα κὠδύνη Ar. Th. 484 ; ἄγνοιά μ' ἔχει Soph. Tr. 349, αἰδώς Eur. Hec. 970 Gr. 460, ἀφασία u. ä., die man unter den subst. nachsehen kann ; – ὄφρα με βίος ἔχῃ Soph. El. 318, so lange ich lebe ; οὓς ἔχε γῆρας Il. 18.515 ; γέλως ἔχει τινά, kommt ihn an, Od. 8.344 ; – δύη 14.215 ; ἔρως χρημάτων Eur. Suppl. 178 ; Aesch. Suppl. 516 ; – εὐεργεσίαι αὐτοὺς εἶχον, verpflichteten sie, waren ihnen erzeigt, Her. 1.69 ; – θαῦμα u. ä., ἄγη, σέβας, Hom. u. Tragg.; – ἵμερος Soph. O.C. 1723 ; – κίνδυνος πόλιν ἔσχε Eur. Hec. 5 ; κλέος, Hom. u. Folgde, wie φάμα, Eur. Med. 470 ; ἵνα λόγος ἀγαθός σε ἔχῃ πρὸς ἀνθρώπων Her. 7.5 ; κομιδή Od. 24.249 ; ὄκνος Soph. O.C. 658 ; πάθος Plat. Symp. 217c ; λιμός, δίψη, Aesch. Ch. 746 ; μένος ἠελίοιο ἔχεν μιν, die Glut der Sonne ergriff ihn, Od. 10.160 ; προθυμία Eur. Ion 1110 ; vgl. Plat. Soph. 239b ; – τέρψις Soph. O.R. 1477 ; – φιλοψυχία Plat. Apol. 37c ; φλυαρία Rep. I.336c ; – ὅτου σε χρεία καὶ πόθος μάλιστ' ἔχει Soph. Phil. 642 ; ὅτ' ἂν ὠδίνουσαν ἔχῃ βέλος ὀξὺ γυναῖκα Il. 11.269 ; ὥς σφεας ἡσυχίη εἶχε πολιορκίης, als sie Ruhe hatten, Her. 6.135. – Auch passiv., gefesselt, gehalten werden, behaftet sein, ἀνάγκῃ ἔχεσθαι, Xen. An. 2.5.21 ; ἔχομαι κακότητι καὶ ἄλγεσι Od. 8.182 ; ἄσθματι Il. 15.10 ; κωκυτῷ καὶ οἰμωγῇ 22.409 ; – ὑπὸ ἐπιθυμίας Plat. Rep. III.390c ; μανίαις Legg. IX.881b ; περιπλευμονίᾳ Lach. 192c ; νοσήμασι, mit Krankheiten behaftet, Phil. 45b ; – ὀργῇ, ἀγρυπνίῃσι, Her. 1.141, 3.129. – Aehnlich οἷσιν εἴχετ' ἐν κακοῖς Soph. Aj. 265, vgl. 1124 ; ἐν ἀπορίᾳ ἔχεσθαι, von Verlegenheit, von Not bedrängt werden, Plat. Gorg. 522a ; ἐν ξυμφοραῖς τε καὶ πένθεσι Rep. III.395e, wie ἐν ἀπόρῳ Thuc. 1.25 u. ὑπ' ἀπορίας πολλῆς Plat. Legg. VI.780b.
   d) von anderer Art sind die folgdn Verbindungen, wo man es durch παρέχειν erklären kann : ἀγανάκτησιν ἔχειν, Gelegenheit zum Unwillen geben, Unwillen verursachen, Thuc. 2.41 ; αἰσχύνην οὔπω ἔχοντος τοῦ ἔργου, es brachte noch keine Schande mit sich, 1.5 ; – αἰτίαν ἔχειν, die Schuld tragen, beschuldigt werden, Soph. Ant. 1296 ; πολλῶν κακῶν Eur. El. 213 ; ὑπό τινος, Aesch. Eum. 99, 549 ; mit folgendem ὡς, Plat. Rep. VIII.565b, wie πολλὴν τὴν αἰτίαν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν εἶχε Thuc. 6.46 ; auch δι' αἰτίας ἔχειν, 2.60 u. ἐν αἰτίᾳ ἔχειν, beschuldigen, s. αἰτία. Eben so ὑποψίαν ἔχειν, verdächtig sein, Dem. 57.24, aber auch Argwohn hegen, 61.5 ; – αἴσθησιν ἔχειν, bemerkt werden, ταῦτ' ἀπιστίαν, ταῦτ' ὀργὴν ἔχει, Dem. 10.44, erregt Mißtrauen u. Zorn ; κατάμεμψιν ἔχειν, Grund zum Tadel geben, Thuc. 2.41 ; ἔλεον ἔχειν, Mitleid erregen, Plut. Them. 10 ; ὄψιν, den Anblick gewähren, Xen. An. 5.9.9 ; vgl. προὐφάνης δὲ φιλτάτην ἔχων πρόσοψιν Soph. El. 1277 ; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον ἔχει τοῖς ὁδοιπόροις ὁ ἐπ' ἀρετὴν οἶμος, eigtl. er hat Schweiß für die, verursacht den Wanderern Schweiß, Luc. Hermot. 2 (anders ist τιμήν, φθόνον ἔχειν παρά τινι, Plut. Sol. 29 Them. 29); – πικρὰς ὠδῖνας ἔχουσαι beißen die Eileithyien, die bittere Wehen verursachen, Il. 11.272.
6) vom Gewicht, haben, schwer sein, νόμισμα εἶχεν Ἀττικὰς δραχμὰς δέκα DS. 11.26, vgl. 2.9 ; τράπεζα σταθμὸν ἔχουσα ταλάντων πεντακοσίων, der fünfzig Talente wog.
7) aus Verbindungen, wie ὄφρ' ἂν ἔχῃς βόσκειν σὴν γαστέρα, Od. 18.364, damit du habest, den Bauch zu nähren, daß du deinen Bauch nähren könnest, entwickelt sich die Bedeutung können, vermögen, im Stande sein, οὐδὲ πόδεσσιν εἶχε στηρίξασθαι, er konnte sich nicht auf die Füße stützen, Il. 21.242 u. öfter ; am Gewöhnlichsten mit dem inf. aor., ἔχω φράσαι, ich habe zu sagen, kann anzeigen, Pind. Ol. 13.11, N. 7.56 ; οὐδὲν ἀντειπεῖν ἔχω Aesch. Prom. 51 ; οὐκ ἔχω προσεικάσαι Ag. 158 ; ταῦτα γάρ σ' ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph. O.R. 1071 ; τὸ μέλλον οὐκ ἔχω μαθεῖν Eur. Hec. 761 ; τάδε μὲν ἔχομεν ὁρᾶν Soph. Tr. 946 ; πόλλ' ἂν λέγειν ἔχοιμι Phil. 1036 ; in Prosa bes. mit λέγειν u. ä., οὐδὲν ἔχουσιν οὔτε ἀποκρίνασθαι οὔτε ἐρέσθαι Plat. Prot. 329a. Auch ohne den inf., ἀλλ' οὔπως ἔτι εἶχε Il. 17.354 ; λέγοις ἄν, εἴ τι τῶνδ' ἔχοις ὑπέρτερον Aesch. Ch. 103, wo man λέγειν leicht ergänzen kann, wie Xen. An. 2.1.9, ἀποκρίνασθε, ὅ τι κάλλιστον ἔχετε, ein ἀποκρίνασθαι, antwortet, was ihr am Besten zu antworten wißt. Vgl. noch ἐξ οἵων ἔχω, αἰτῶ, so sehr ich kann, Soph. El. 1379, wie ἐπεκούρησας ὅσον εἶχες φίλοις Eur. I.A. 1453. – Noch häufiger folgt, bes. in Prosa, ein Fragesatz, οὐκ ἔχω τί φῶ, ich weiß nicht, was ich sagen soll, ich habe Nichts zu sagen, Aesch. Ch. 89 ; Soph. O.C. 318 u. sonst ; οὐκ ἔχω τίς ἄν γενοίμαν Aesch. Prom. 907 ; ὅπως μολούμεθ' ἐς δόμους οὐκ ἔχω Soph. O.C. 1740 ; ὑμῖν οὐκ ἔχω τί χρήσομαι Eur. Heracl. 440 u. sonst, ich weiß nicht, was ich mit euch machen soll ; τὰ ἐπιτήδεια οὐκ εἶχον ὁπόθεν λαμβάνοιεν Xen. An. 3.5.3 ; Sp., wie Luc., οὐκ εἶχον ὅπως ἐκμάθοιμι Philops. 35. – Uebh. wissen, verstehen, eigentlich, τέχνην δὲ κακὴν ἔχει, er besitzt die Kunst, hat sie inne, Hes. Th. 770, wie Eur. I.T. 43 ; neben ἐπίστασθαι, Her. 3.130 ; λέληθα ταύτην ἔχων τὴν τέχνην Plat. Theaet. 149a ; ἰατρικήν Prot. 322c, wie ἐπιστήμην Euthyd. 273e ; τὰ πρὸ τῆς τέχνης μαθήματα Phaedr. 269b ; ἱκανῶς ἔχομεν τοῦτο, ὅτι, das wissen wir wohl, daß, Phaed. 71a ; οἱ τὰς τέχνας ἔχοντες, die Kunstverständigen, Künstler u. Handwerker, Xen. Mem. 3.10.1. Auch ἵππων ἀθανάτων ἐχέμεν δμῆσίν τε μένος τε, Il. 17.476, kann man hierherziehen, das Bändigen verstehen. Man vgl. noch ἔχεις τι κἀξήκουσας Soph. Ant. 9, εἴ τιν' ἄλλην μαντικῆς ἔχεις ὁδόν O.R. 311 ; auch ἔχεις τίνα σωτηρίαν ; Eur. Or. 776, weißt du ein Mittel zur Rettung ? wie οὐκ ἔχω κατακρυφάν Soph. O.C. 218, ich weiß nicht zu verbergen ; ἄλλον δ' αἶνον ἔχω ματροπόλει ib. 713, ich kann sie loben. Vgl. noch ἅλωσις.
8) intr., sich verhalten, sich in einer Lage, Verfassung, Stimmung u. dgl. befinden,
   a) gew. mit Adverbien, durch sein mit dem Adjectivum zu übersetzen ; εὖ ἔχει, er steht gut, Od. 24.245, wie bei den Attikern häufig καλῶς ἔχει, es ist gut ; ἀναγκαίως ἔχει, es ist nohwendig (s. unter ἀναγκαῖος, wie übh. diese Verbindungen bei den betreffenden Adjectivis angegeben sind). Bes. häufig οὕτως ἔχει, so verhält es sich, so steht es, Ar. Plut. 110 u. A.; οὕτω δ' ἐχόντων sc. τῶν πραγμάτων, in solcher Lage, Xen. An. 3.2.10 ; οὕτω δ' ἔχει, unter der Bedingung, 5.6.12 ; auch οἶδα ταῦτα τῇδ' ἔχοντα, Soph. Phil. 1320 ; οἶσθ' ὡς ἔχει ; weißt du, wie oder was es ist ? Plat. Phaedr. 236d ; – ὥσπερ εἶχεν, von Her. an bei den Geschichtschreibern häufig, so wie er gerade war, wie er ging u. stand, sogleich, sofort, ὀργῇ ὡς εἶχεν ἐλθών Her. 1.114, vgl. 1.61 ; ἐμοὶ δοκεῖ πλεῖν ὥσπερ ἔχομεν, ohne Verzug, Thuc. 3.30 ; vgl. Xen. Cyr. 3.1.7, An. 4.1.19 ; Folgde : σκάπτε ὡς ἔχεις Luc. Tim. 40. – Oft tritt zur näheren Erklärung ein gen. hinzu, ὡς ὀργῆς ἔχω Soph. O.R. 345 ; πῶς εὐμενείας ἔχεις Eur. Hel. 320, eigentlich, wie du dich in Beziehung auf das Wohlwollen verhältst, wie wohlwollend du bist ; ὡς ποδῶν εἶχε Her. 6.116, was die Füße vermochten, wie ὡς τάχους εἶχε, so schnell er konnte, 8.107 ; Thuc. 2.90 ; ὡς ἔχοι τῆς μνήμης 1.22 ; μετρίως ἔχων βίου Her. 1.32 ; εὖ σώματος ἔχει, er befindet sich wohl, Plat. Rep. III.404d ; οὐ γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης Gorg. 470e, wie es mit ihm in Ansehung der Bildung u. Gerechtigkeit steht, wie gebildet u. gerecht er ist ; Folgde häufig, ὡς ἕκαστος ἑτοιμότητος καὶ βουλήσεως ἔσχε Plut. Cam. 32, wie Jeder bereitwillig war. Vgl. noch ὅπου συμφορᾶς ἔχεις, in welchem Unglück du dich befindest, Eur. El. 236. – Doch auch εὖ oder κακῶς ἔχω τὸ σῶμα, Xen. – Andere Bestimmungen sind : πῶς ἔχεις πρὸς ἐπιστήμην ; Plat. Prot. 352b ; πῶς ἔχουσι Φιλίππῳ ; wie sind sie gegen Philipp gesinnt ? Dem. 2.17, vgl. 3.8 ἐχόντων μὲν ὡς ἔχουσι Θηβαῖοι ὑμῖν u. Arist. Eth. 8.2. – Die Verbindungen ἔχειν σιγῇ, ἔχε ἠρέμα, ἡσυχῆ, ἀτρέμα u. ä., sich ruhig verhalten, s. unter diesen Wörtern. – Ἔχε αὐτοῦ, halt da an ! Dem. 45.26 ; σχές, οὗπερ εἶ, halt an, sprich nicht weiter, Soph. O.C. 1171 ; vgl. Eur. I.A. 1467 ; – ἔχε, vor einem Imperativ, wie ἄγε, wohlan, ἔχ' ἀποκάθαιρε τὰς τραπέζας Ar. Pax 1193 ; Vesp. 1135 ; ἔχε νῦν, ἄμειψον τὸν τράχηλον Eq. 490 ; ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. Ion 535b ; ἔχε δή, πότερον λέγεις –, Prot. 349d ; ἔχε δὴ ἴδωμεν, halt, laß uns sehen, Crat. 435e.
   b) ähnlich mit Präpositionen, διὰ φυλακῆς ἔχοντες, behutsam, Thuc. 2.81, wobei die betreffenden Präpositionen nachzusehen sind. Eigentümlich καίτοι τινὲς ἐπιτιμῶσι τῶν λόγων τοῖς ὑπὲρ τοὺς ἰδιώτας ἔχουσι Isocr. 4.11, die über die Ungebildeten hinausgehen, wo man fälschlich eine Tmesis für ὑπερέχειν annimmt ; – ἀμφί τι ἔχειν, sich mit Etwas beschäftigen, ὅπως οἱ πολέμιοι ἀμφὶ ταῦτα ἔχοιεν Xen. An. 5.2.26, öfter. S. ἀμφί C.3). – Andere Verbindungen der Art sind : ἕξω δ' ὡς λίθος, ich werde mich halten, wie ein Stein, Od. 19.494, ἔχον ὥστε τάλαντα γυνή, sc. ἔχει, sie hielten sich, wie ein Weib die Wagschale (im Gleichgewicht) hält, Il. 12.433, vgl. 13.679 ; ἔχον ὥς σφιν πρῶτον ἀπήχθετο Ἴλιος Il. 24.27, sie blieben bei ihrem früheren Hasse gegen Ilios ; – κίονες ὑψόσ' ἔχοντες, Od. 19.38, sind in die Höhe ragende Säulen, wie ἔκτοσθε ὀδόντες ἔχον ἔνθα καὶ ἔνθα, sie ragten hier u. da empor, Il. 10.263 ; vgl. ἔγχος ἔσχε δι' ὤμου, der Speer ragte durch die Schulter hervor, 13.520, 14.452, welche Stellen den Uebergang machen zu der Bdtg
9) sich wohin erstrecken, wohin reichen, ὁδοὶ ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἔχουσαι, die zum Fluß hinführen, Her. 1.180 ; διώρυχα τὴν ἐκ τοῦ Νείλου ἔχουσαν ἐς τὸν Ἀράβων κόλπον, der sich vom Nil bis zum arabischen Meerbusen erstreckt, 4.42, vgl. 2.91 ; ἔχει πρὸς ἑσπέρην 2.17 ; κῶμαι ὑπὸ τὸ Παρθένιον πόλισμα ἔχουσαι Xen. An. 7.8.21, die sich bis unter die Stadt hinziehen ; auch übertr., τὰ ἐς Ὅμηρον ἔχοντα Her. 2.53, was den Homer betrifft, angeht, wie τὸ ἐς Ἀργείους ἔχον 6.19 ; τὸν χρησμὸν εἰς Πέρσας ἔχειν 9.43, wie ἐς Ἀθηναίους εἶχε τὸ ἔπος εἰρημένον, es ging auf die Athener, 7.143 ; ἔχθρης παλαιῆς ἐχούσης ἐς Ἀθηναίους, gegen die Athener gerichtet, 5.81 ; öfter bei Paus., wie ὅσον εἰς τὴν ἅλωσιν τὴν Ἀθηναίων ἔχει δηλώσω 1.20.4. Vgl. oben 3).
10) in Verbindung mit Partizipien behält es oft seine eigentliche Bdtg bei, ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν γήμας ἔχεις, du hast sie geheiratet u. hast sie nun zur Frau, Soph. O.R. 577 ; Κορινθίο υς δήσαντες εἶχον, sie banden sie u. dielten sie in Hast, Thuc. 1.30 ; πολλὰς ὑφ' ἑαυτῇ ἔχειν δουλωσαμένην, nachdem sie viele unterjocht, hält sie dieselben in Unterwürfigkeit, Plat. Rep. I.351b. Aehnlich lassen sich erklären : οὐκ ἔραμαι πολὺν ἐν μεγάρῳ πλοῦτον κατακρύψαις ἔχειν, wo auch wir »verborgen halten« sagen, Pind. N. 1.31 ; vgl. Hes. O. 42 κρύψαντες γὰρ ἔχουσι θεοὶ βίον ἀνθρώποισι. Auch ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. 1.37 ist = du hältst mich ausgeschlossen ; ἐν οἷς τὰ ἐπιτήδεια εἶχον πάντα ἀνακεκομισμένοι Xen. An. 4.7.1, unserem »sie hatten die Lebensmittel dahin gebracht« ähnl., ist eigentlich = in welchen sie alle Lebensmittel hatten, nachdem sie dieselben hingeschafft hatten. Oft aber wird nur ein dauernder Zustand dadurch ausgedrückt, θαυμάσας ἔχω, ich verhalte mich als Einer der sich wunderte, ich bin in Staunen begriffen, Soph. Phil. 1346 ; Plat. Phaedr. 257c ; κἀποδηλώσας ἔχει τραχὺν πετραῖον ὄρνιν Aesch. frg. 300 ; τὸν μὲν προτίσας, τὸν δ' ἀτιμάσας ἔχει, er hält Jenen in Ehren, Soph. Ant. 22 ; ταρβήσας ἔχω Tr. 37 ; ὅς σφε νῦν ἀτιμάσας ἔχει Eur. Med. 33 ; αὐτῆς ἐρασθεὶς ἔχειν λέγεται Plat. Crat. 404c. – Seltener ist dabei das partic. perf., οἷά μοι βεβουλευχὼς ἔχει Soph. O.R. 701, ὅνγ' εἶχον ἤδη χρόνιον ἐκβεβληκότες Phil. 596 ; ὧν πολλὰ χρήματα ἔχομεν ἡρπακότες Xen. An. 1.3.14, welches Beispiel sich mehr an die zuerst angeführten anreiht. – Auch part. praes., ἐπεὶ σὺ ἐπὶ δάκρυσι καὶ γόοις τὸν θανόντα – καταστένουσ' ἔχεις Eur. Tr. 318.
11) scheinbar pleonastisch steht es in τί δῆτα ἔχων στρέφει ; was hast du, daß du dich sträubst, warum sträubst du dich ? Plat. Phaedr. 236e ; vgl. τί δῆτα διατρίβεις ἔχων ; was hast du zu zögern ? Ar. Nub. 509 ; Eccl. 1151 ; τί γὰρ ἕστηκ' ἔχων ; ib. 853 ; τί κοικύλλεις ἔχων ; Th. 852 ; häufig ἔχων φλυαρεῖς, Plat. Euthyd. 295c, Gorg. 490e ; Ar. ληρεῖς ἔχων, παίζεις ἔχων, du spaßest, dich so verhaltend, d.i. wie du pflegst, wie es dir zum dauernden Zustand geworden ist. Eine Vertauschung der Modi anzunehmen u. ἔχεις ληρῶν »du verhältst dich als ein Spaßmacher, »bist ein Spaßmacher« zu erklären, ist unnötig.
Med., a) für sich halten, ἀσπίδα πρόσθε σχόμενος, vor sich haltend, Il. 12.294, 298, σάκος, 20.262, ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα, indem sie sich vor die Wangen hielt, Od. 1.334, 21.65 ; vgl. Ap.Rh. 3.445.
   b) sich halten, sich behaupten, ἔχεο κρατερῶς Il. 16.501, 17.559, Schol. erkl. ἀντέχου τῆς μάχης ; ἄντα σχομένη, gegenüber Stand haltend, Od. 6.141 ; wie das act. mit dem acc., οὐδ' ἔτι φασὶν Ἕκτορος μένος καὶ χεῖρας σχήσεσθαι, Il. 17.639, 12.126.
   c) sich an Etwas halten, festhalten, τῷ (ἐρινεῷ) προσφὺς ἐχόμην Od. 12.433 ; c. gen., πέτρης Od. 5.429 ; ἀώτου θεσπεσίοιο 9.435 ; ἀκμάζει βρετέων ἔχεσθαι Aesch. Spt. 95 ; δράκοντος δ' εἴχετο γενύων Pind. P. 4.244 ; ὁποῖα κισσὸς δρυὸς ὅπως τῆσδ' ἕξομαι Eur. Hec. 396 ; ἐμῆς ἔχετο χερός Bacch. 197 ; πέπλων I.A. 1461 ; ὡς πείσματος Plat. Legg. X.893b ; καί μοι ἕπου χλαμύδος ἐχόμενος Luc. Tim. 30 ; übertr., τῆς αὐτῆς γνώμης ἔχομαι, ich halte mich an derselben Ansicht, bleibe dabei, Thuc. 1.140 ; τοῦ αὐτοῦ λόγου 5.49, wie Her. 7.5 ; τῆς προφάσιος 6.94 ; ἐπωνυμιέων, Namen haben, 2.17 ; τῆς σωτηρίας, an der Rettung eifrig arbeiten, Xen. An. 6.1.17 ; τοῦ πολέμου Thuc. 6.88, wie ἔργου Pind. P. 4.233 ; Her. 2.17 ; Thuc. 2.2 ; Arr. An. 6.6.6 u. A.; μάχης, ἧς νῦν ἔχονται Soph. O.C. 425 ; – ἑξόμεθα αὐτοῦ, wir werden uns an ihn halten, Xen. An. 7.6.41 ; Ar. Plut. 101 ; – τὸν νομοθέτην ἀληθείας ἐχόμενον, der sich an der Wahrheit hält, sich derselben befleißigt, Plat. Legg. IV.709c. – Ἃ διδασκάλων ἔχεται, was die Lehrer betrifft, Plat. Prot. 324d, vgl. ὅσα ἔχεται τῶν αἰσθήσεων Legg. II.661a ; – σέο ἕξεται, von dir wird es abhangen, Il. 9.102. Mit ἐκ vbdn, Ἀλκινόου ἐκ τοῦδ' ἔχεται ἔργον τε ἔπος τε Od. 11.346, hängt von ihm ab. – Hierher ist auch wohl Soph. O.R. 709 zu ziehen, βρότειον οὐδὲν μαντικῆς ἔχον τέχνης, wo die Schol. ἐχόμενον, ἁπτόμενον erklären.
   d) unmittelbar daranstoßen, darauf folgen, zusammenhangen, bes. im partic., οἱ ἐχόμενοι, die Nachbarn, Her. 1.134, τούτων ἔχονται οἱ Γελιγάμμαι 4.169 ; Thuc. 5.67 ; ἐν τῇ ἐχομένῃ ἐμοῦ κλίνῃ Plat. Symp. 217d ; τὴν ἐχομένην χώραν κατέχον ἐκείνης Parm. 148e ; δύ' εἶναι χάσματε ἐχομένω ἀλλήλοιν Rep. X.614c, dicht aneinanderliegend ; Salamis heißt ἡ ἐχομένη νῆσος Isocr. 4.96 ; τὰ τούτων ἐχόμενα. was damit zusammenhängt, ibd. 4.23 ; Plat. Rep. III.389c ; neben ὅμοια Legg. VII.811d ; bes. auch beim Aufführen der Schlachtordnung, z.B. Πρόξενος ἐχόμενος, daneben stand Proxenus, Xen. An. 1.8.4 ; ἐχομένους ὅτι μάλιστα τῶν ἁρμάτων ἕπεσθαι, sich so dicht wie möglich an die Wagen haltend, Xen. Cyr. 7.1.9. – Mit dem dat. scheinbar Plat., ἐάν τίς σε τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ Gorg. 494a, wo der dat. von ἐφεξῆς abhangen kann, aber sicher DS. 3.24 ἐχόμενοι τούτοις εἰσὶν οἱ ὑλοφάγοι ; vgl. Pol. 12.17.7 u. a.Sp.; τοῦ ἐχομένου ἔτους, im folgenden Jahre, Thuc. 6.3 ; ἐκ τῶν ἐχομένων γνώσεσθε, ihr werdet aus dem Folgenden einsehen, Isocr. 6.29 ; ἐν τοῖς ἐχομένοις ἔσται φανερόν Arist. H.A. 5.11. – Zuweilen wird damit nur eine Hervorhebung des Subjekts bezweckt, wie bei Her. τὰ τῶν ὀνειράτων, καρπῶν, σιτίων, οἰκετῶν ἐχόμενα, Alles was auf die Träume, Früchte usw. Bezug hat, die Träume usw. mit allen Umständen, 1.120, 190, 2.78, 3.25, 66, 5.49, 8.142.
   e) sich enthalten, abstehen wovon, absolut, Il. 9.235, wie σχέο, laß ab, 21.379, σχέσθε 22.416 ; ἔχεσθ', ἔχεσθε, wie im act., haltet an, Eur. Or. 1349 ; gew. c. gen., σχέσθαι μάχης, βίης, Il. 3.84, Od. 4.422 ; ἐχώμεθα δηϊοτῆτος ἐκ βελέων Il. 14.129 ; οἱ αἰγινῆται ἔσχοντο τῆς τιμωρίης Her. 6.85, sie standen davon ab, vgl. 7.237 ; ἔσχοντο μάχης, δρόμου, Plut. Rom. 30, Caes. 32 ; μανίης ἔσχετο Luc. Dea Syr. 22 ; auch mit folgdm inf., Ap.Rh. 1.328. So wird auch Soph. O.R. 891 τῶν ἀθίκτων ἕξεται erkl., er wird sich enthalten, während Andere übersetzen »er wird sich an dem Unnahbaren »halten, es antasten«. – Thuc. braucht so auch das act., Ἑλληνικοῦ πολέμου ἔσχον οἱ Ἀθηναῖοι 1.112.
   f) in der Stelle Il. 7.248, ἐν τῇ δ' ἑβδομάτῃ ῥινῷ σχέτο, hielt die Lanze an, blieb stecken, faßten es Einige passivisch, vgl. θαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή Od. 4.705, sie stockte ; κηληθμῷ ἔσχοντο Od. 11.333, 13.2 ; Callim. Iov. 28 ὑπ' ἀμηχανίης σχομένη, Ap.Rh. 4.920 οἱ δ' ἄχεϊ σχόμενοι, ἀφασίῃ 3.811 ; obwohl auch diese Stellen den passiven Gebrauch nicht erweisen.
   g) bei Soph. Ant. 463, εἰ τὸν ἐξ ἐμῆς μητρὸς θανόντ' ἄθαπτον ἐσχόμην νέκυν, ist es = wenn ich ertrüge, duldete, wie das activ. ib. 417 steht, μύσαντες εἴχομεν θείαν νόσον.
Das pass. ist schon bei den einzelnen Fällen erwähnt, es ist im Simplex viel weniger in Gebrauch als das act.
Die Bedeutung »wofür halten (habere, νομίζω)« ist selbst bei Sp. unsicher ; Isocr. 12.30 ist von Bekker τίνας οὖν καλῶ πεπαιδευμένους für die vulgata ἔχω aus einem guten Codex hergestellt.

ἔχω,
[in LXX for אָצֵל (ἐχόμενος), יֵשׁ,בַּעַל, etc., 59 words in all ;]
(on the Aktionsart of the various tenses, see M, Pr., 110, 145, 150, 183), to have, as in cl., in various senses and constructions.
__I. Trans.;
__1. 1. to have, hold, hold fast, etc.;
__(a) to hold, as, in the hand: Rev.5:8 14:6, al.; ἐν τ. χειρί, Rev.1:16 10:2, al.;
__(b) of arms and clothing, = φέρω, φορέω, to bear, wear: Mat.3:4 22:12, al.; so freq. pres. ptcp. (LS, see word, A, I, 6; Bl., 74, 2), Mrk.11:13, Jhn.18:10, Rev.9:17, al.;
__(with) of a woman, ἐν γαστρὶ ἔ, to be with child: Mrk.13:17, Rom.9:10;
__(d) to hold fast, keep: Luk.19:20; metaph., of the mind and conduct, Mrk.16:8 (cf. Job.21:6, Isa.13:8; Deiss., BS, 293; Field, Notes, 44f.), Jhn.14:21, Rom.1:28, 1Ti.3:9, 2Ti.1:13, Rev.6:9, al.;
__(e) to involve: Heb.10:35 (LXX), Jas.1:4, 1Jn.4:18; (f) = Lat. habere (Bl., §34, 5; 73, 5), to hold, consider: with accusative and predic. ptcp., Luk.14:18; with accusative, before ὡς, Mat.14:5; εἰς (Hebraism), Mat.21:46; on (Bl., §70, 2), Mrk.11:32.
__2. to have, possess;
__(a) in general, with accusative of thing(s): Mat.19:22, Mrk.10:22, Luk.12:19, Jhn.10:16, 1Co.11:22, al.; of wealth or poverty, absol., ἔχειν (neg. οὐκ, μή), Mat.13:12 25:29, 2Co.8:12; ἐκ τ. ἔχειν, according to your means, 2Co.8:11;
__(b) of relationship, association, and: πατέρα, Jhn.8:41; γυναῖκα (MM, xiv), 1Co.7:2; φίλον, Luk.11:5; βασιλέα, Jhn.19:15; ποιμένα, Mat.9:36; with dupl. accusative, Mat.3:9, al.;
__(with) of parts or members: ὦτα, Mat.19:15; μέλη, Rom.12:4; θεμελίους,
__(d) with accusative, as periphrasis of verb: μνεῖαν ἔ. (= μεμνῆσθαι), 1Th.3:6; ἀγάπην, Jhn.13:35; γνῶσιν, 1Co.8:1; πεποίθησιν, 2Co.3:4; θλίψιν, Jhn.16:33, etc. (Thayer, see word, I, 2, f., g.);
__(e) of duty, necessity, etc.: ἀνάγκην, 1Co.7:37; νόμον, Jhn.19:7; ἐπιταγήν, 1Co.7:25; ἀγῶνα, Php.1:30; κρίμα, 1Ti.5:12;
__(f) of complaints and disputes; κατά, with genitive of person(s), Mat.5:23, Mrk.11:25; id. before ὅτι, Rev.2:4, 20; with accusative before πρός, Act.24:19, al.;
__(g) with inf.,
__(α) (cl.) to be able (Field, Notes, 14): Mat.18:25, Mrk.14:8 (sc. ποιῆσαι), Luk.12:4, Act.4:14, al;
__(β) of necessity (BL, §69, 4): Luk.12:50, Act.23:17-19 28:19.
__II. Intrans. (BL, §53, 1), to be in a certain condition: ἑτοίμως ἔ., with inf., Act.21:13, 2Co.12:14; ἐσχάτως (which see), Mrk.5:23; κακῶς, to be ill, Mat.4:24, al.; καλῶς, Mk 16:[18]; κομψότερον, Jhn.4:52; πῶς, Act.15:36; impers., ἄλλως εἴχει, it is otherwise, 1Ti.5:25; οὕτως, Act.7:1, al.; τὸ νῦν ἔχον, as things now are (Tob.7:11), Act.24:25.
__III. Mid., -ομαι, to hold oneself fast, hold on or cling to, be next to: with genitive, τ. ἐχόμενα σωτηρίας, Heb.6:9 (Rendall, in l.); ptcp., ὁ ἐχόμενος, near, next: of place, Mrk.1:38; of time, τ. ἐχομένη (ἡμέρα, expressed or understood), Luk.13:33, Act.20:15 21:26; (σαββάτῳ), Act.13:44. (Cf. ἀν-, προσ-αν-, ἀντ-, ἀπ-, ἐν-, ἐπ-, κατ-, μετ-, παρ-, περι-, προ-, προσ-, συν-, ὑπερ-, ὑπ-έχω.)
(AS)