ἔξ·αρνος, ος, ον, seul. dans les locut. ἔξαρνός εἰμι ou γίγνομαι, je nie : abs. AR. Nub. 1230 ; ANT. 135, 25 ; AND. 2, 38 ; PLAT. Hipp. mi. 372 c ; τι, LYS. 98, 41 ; περί τινος, DÉM. 679, 20 ; ὑπέρ τινος, DH. 7, 34, qqe ch. ; avec l’inf. seul, PLAT. Hipp. ma. 288 c ; avec μή et l’inf. HDT. 3, 66 ; AR. Pl. 241, nier que, etc. ; avec μὴ οὐ et l’inf. : οὐκ ἂν ἔξαρνος γένοιο μὴ οὐκ ἐμὸς υἱὸς εἶναι, LUC. D. mort. 14, 1, tu ne saurais nier que tu es mon fils.

Étym. ἐξ, ἀρνέομαι.

ον, denying; ἔ. εἰμι or γίγνομαι, = ἐξαρνέομαι, abs., Ar. Nu. 1230, Antipho 5.51, And. 1.12, etc. ; οὐ πώποτε ἔ. ἐγενόμην Pl. Hp. Mi. 372c; ἔ. γίγνεσθαι περί τινος D. 23.176; ὑπέρ τινος D.H. 7.34; also ἔ. εἶναί τι Lys. 3.27, cf. Pl. Chrm. 158c; ἔ. ἦν τοῦ φόνου J. AJ 14.11.4; freq. folld. by μή c. inf., ἔ. ἦν μὴ… ἀποκτεῖναι Σμέρδιν Hdt. 3.67, cf. Ar. Pl. 241; ἔ. γεγονέναι τὸ παράπαν μηδ’ εἶναι ψεῦδος Pl. Sph. 260d; τὸ καλὸν μὴ καλὸν εἶναι Id. Hp. Ma. 288c; by μὴ οὐ…, Luc. DMort. 14.1; also ἔ. ἦ μὴν οὐκ ἐγερεῖσθαι τὸ τεῖχος Polyaen. 1.30.5; ἔ. ἐγένετο ὡς οὐ… D. 34.49.

ableugnend ; ἔξαρνος εἶναι, leugnen, Ggstz ὁμολογεῖν, Plat. Charm. 158c u. öfter ; Ar. Nub. 1230 ; Andoc. 1.12 u. A.; ἔξαρνος ἦν μὴ ἀποκτεῖναι, er leugnete, getötet zu haben, Her. 3.66 ; ἔξαρνός ἐστι μηδ' ἰδεῖν με πώποτε Ar. Plut. 241 ; Plat. Soph. 260d u. Sp.; ohne μή, Plat. Hipp. mai. 288c ; ἔξ. γίγνεσθαι τὴν μαρτυρίαν Isae. 3.21 ; τὰς συνθήκας Dem. 23.171 ; περί τινος, ibd. 176 ; ὑπέρ τινος, Dion.Hal. 7.34 ; οὐκ ἂν ἐξ. γένοιο μὴ οὐκ ἐμὸς υἱὸς εἶναι Luc. D.Mort. 14.1.