ἔν·τεχνος, ος, ον :
      1 qui est du domaine de l’art, ARSTT. Rhet. 1, 1, 3 ;
      2 habile, industrieux, PLAT. Leg. 903 c ; LUC. M. cond. 7 ;
      3 disposé ou travaillé avec art, PLAT. Prot. 321 d ; p. opp. à ἄτεχνος, ARSTT. Rhet. 1, 2, 2 ; ἔντ. μέθοδος, ARSTT. Rhet. 1, 1, 11, méthode habile ou régulière.

Étym. ἐν, τέχνη.

ον, within the range or province of art, αἱ πίστεις ἔντεχνόν ἐστι μόνον Arist. Rh. 1354a13.
furnished or invented by art, artificial, artistic, Pl. Prt. 321d, al. ; opp. ἄτεχνος, πίστεις Arist. Rh. 1355b36; ἡ ἔ. μέθοδος the regular method, ib. a4. Adv. -ως Id. SE 172a35 (condemned by Phryn. 327 (who however cites Adv. -ῶς from Lys. Fr. 314 S.)). of persons, skilled, ἔ. δημιουργός a cunning workman, Pl. Lg. 903c, cf. Plt. 300e.

kunstmäßig, künstlich ; σοφία Plat. Prot. 321d ; ἐπιχείρησις Legg. IV.722d ; πίστεις, Beweise, die durch rhetorische Kunst geführt werden, im Ggstz der ἄτεχνοι, wie Zeugenaussagen u. Dokumente, Arist. rhet. 1.2 u. Sp. – Von Personen, kunstgeübt, geschickt, δημιουργός Plat. Legg. X.903c ; Luc. merc.cond. 7 u. a.Sp.
• Adv. ἐντέχνως, von den Atticisten für τεχνικῶς verworfen, von Phryn. 344 aus Lys. angeführt, Sp., vgl. Lobeck zu Phryn. a.a.O.