ἔν·διος, ος, ον [ῑ]
      1 qui vient ou se fait au milieu du jour, IL. 11, 726 ; OD. 4, 450 ; A.RH. 4, 1312 ; ἐς ἔνδιον, A.RH. 1, 603, vers midi ;
      2 qui est ou vit en plein air, ANTH. 7, 703 ; 9, 71 ;
      3 qui vient du ciel : ὕδωρ ἔ. ARAT. 498, 924, l’eau du ciel, la pluie.

➳ [ῐ] A.RH. 4, 1312 ; CALL. Cer. 39.

Étym. ἐν, δῖος.

ον, at midday, at noon (but ἔνδιον τὸ δειλινόν Plu. 2.726e), ἔνδιος δ’ ὁ γέρων ἦλθ’ Od. 4.450; ἔνδιοι ἱκόμεσθα Il. 11.726; ποιμένας ἐνδίους πεφυλαγμένος Theoc. 16.95; ἔνδιον Κυνὸς ἄσθμα AP 10.12; ἄλκαρ ἴδεος ἐνδίοιο Call. Fr. 124; ἔνδιον ἦμαρ ἔην A.R. 4.1312; but also ἐνδίοις· ὀρθρίνοις (ὀρθηνίοις cod.), Hsch.
in the daytime, Arat. 498; ἔ. οἰνοπότης AP 7.703 (Myrin.).
from the sky, ὕδωρ Arat. 954; hanging in mid-air, ἀκρεμόνες AP 9.71 (Antiphil.).
Subst. ἔνδιον, τό, noon, ποτὶ τὤνδιον Call. Cer. 39 (also in masc., δείελος ἀλλ’ ἢ νὺξ ἢ ἔνδιος ἢ ἔσετ’ ἠώς Id. Hec. 1.4.1).
evening, ἐς ἔνδιον A.R. 1.603, cf. Plu. l.c.
[ῑ Hom. ; ῑ and ῐ later (v. supr.)]. (From ἐν διϜι, cf. Skt. div- ΄daylight, sky΄, Lat. diu ΄by day΄.)

[ῑ], ον (Ζεύς, Διός, sub δῖος),
1) mittäglich, zur Mittagszeit ; ἔνδιος ἦλθεν, er kam um Mittag, Od. 4.450 (auf 400 bezüglich, wo es heißt ἦμος δ' ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει); vgl. Il. 11.726 ; ἐς ἔνδιον, gegen Mittag, Ap.Rh. 1.603, vgl. 4.1312 ἔνδιον ἦμαρ ἔην, περὶ δ' ὀξύταται θέρον αὐγαὶ ἠελίου Λιβύην, Myrin. 3 (VII.703).
2) im Freien, unter freiem Himmel, wie auch Myrin. 3 erkl. werden kann ; ἀκρέμονες Antiphil. 12 (IX.71); ποιμένες Theocr. 16.95. Auch vom Himmel, Arat. 498 ; ὕδωρ, das vom Himmel fallende Wasser, Regen, id. 954.
[Ap.Rh. u. Anth. ι kurz].