ων (τὰ) [ᾰρ]
      1 armes enlevées à un mort, dépouilles, IL. 6, 480 ; 8, 534 ; 10, 570, etc. ;
      2 p. ext. butin de guerre, en gén. IL. 9, 188, etc. ; HÉS. Sc. 357.

➳ Mot épq. employé par SOPH. Aj. 177 pour σκῦλα ou λάφυρα.

Étym. cf. ἐναίρω.

ων, τά, (< ἐναίρω) only pl., arms and trappings of a slain foe, spoils, φέρειν ἔ. βροτόεντα Il. 6.480; φέρομαι 8.534; πόλλ’ ἔ. Τρώων taken from them, 13.268; so ἔ. βροτόεντα Δόλωνος 10.570; generally, spoil, booty, τὴν [φόρμιγγα] ἄρετ’ ἐξ ἐνάρων 9.188, cf. 6.68, Hes. Sc. 367. — Ep. word (used by S. Aj. 177 (lyr.)) for Trag. σκῦλα, λάφυρα.

τά, die dem getöteten Feinde abgenommene Rüstung, spolia, vgl. s.v. ἐναίρω u. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 145. Bei Homer öfters ἔναρα βροτόεντα, z.B. Il. 6.480, 15.347 ; auch ohne den Zusatz βροτόεντα, Il. 13.268, 6.68 ; allgemeiner (katachrestisch) = Kriegsbeute ist das Wort vielleicht zu nehmen Il. 9.188 (φόρμιγγι) τὴν ἄρετ' ἐξ ἐνάρων, πόλιν Ἠετίωνος ὀλέσσας ; Scholl. Aristonic. gibt hier ἐξ ἐνάρων wieder durch ἐκ τῶν λαφύρων. – Hes. Sc. 367 ; κλυτά Soph. Aj. 177 ; οὐκ ἐνοπᾶς ἀλλὰ χορῶν ἔναρα Mel. 115 (VI.163).