ἔμ·φυλος, ος, ον [ῡ]
      1 de la même famille : ἔ. ἀνήρ, OD. 15, 273, parent ; ἔ. αἷμα, SOPH. O.C. 407, meurtre d’un parent ;
      2 du même peuple : ἔ. στάσις, HDT. 8, 3 ; SOL. 15, 19, dissension civile.

and ἐμφύλιος, ον, the latter being preferred in Trag. ; (φῦλον : — in the tribe, i.e.
of the same tribe or race, ἀνὴρ ἔμφυλος Od. 15.273; ἐμφύλιοι kinsfolk, S. Ant. 1264 (lyr.), Pl. Lg. 871a; ἐμφύλιον αἷμα the guilt of kindred blood, i.e. the murder of a kinsman, Pi. P. 2.32, Pl. R. 565e, cf. S. OT 1406; τοὔμφυλον αἷμα Id. OC 407; στάσιές τε καὶ ἔμφυλοι φόνοι ἀνδρῶν Thgn. 51; ἔμφυλοι παρ’ ἑκατέροις registered in a tribe, GDI 5040.15 (Hierapytna). γῆ ἐμφύλιος one΄s native land, S. OC 1385.
in or among one΄s people or family, μάχα Alc. Supp. 23.11; ἔμφυλος στάσις intestine discord, Sol. 4.19, Hdt. 8.3, Democr. 249; Ἄρης ἐμφύλιος A. Eu. 863; μάχη Theoc. 22.200; πόλεμος Plb. 1.65.2, cf. Plu. Pomp. 24.

[ῡ], zu demselben Volksstamme gehörig ; ἀνήρ Od. 16.273 ; dah. αἷμα ἔμφ., Verwandtenmord, Soph. O.C. 408 ; Orph. Arg. 1161 ; στάσις, innerer Aufruhr, Bürgerkrieg, Her. 8.3 ; Sol. bei Dem. 19.255. Die att. Prosa zieht ἐμφύλιος vor.