ος, ον :
      1 pass. qu’on peut exécuter ou accomplir, PD. P. 3, 110 ;
      2 act. actif, énergique, DS. 31, 70, etc. ; τὸ ἔμπρακτον, LGN 11, 2, force, vigueur, en parl. du discours.

Étym. ἐμπράσσω.

ον, within one΄s power to do, practicable, μαχανά Pi. P. 3.62; Comp. -ότερος, κένωσις Philum. ap. Orib. 45.29.5, cf. Sor. 2.9; χρόνος ἔ. εἰς πάντα propitious, Heph.Astr. 2.30, cf. Vett.Val. 205.32, al. ; ἐ. ῥητορική working rhetoric, Phld. Rh. 1.10S., al. ; also of persons, active, ἀνὴρ τὰ περὶ τὸν πόλεμον ἔ. D.S. 13.102; τόλμαν ἔχειν ἔμπρακτον πρός τι ready for…, ib. 70; τὸ ἔ.
vigour, of oratory, Longin. 11.2. Adv. -τως actively, Plu. Sert. 4; effectively, Phld. Lib. p. 380., Archig. ap. Aët. 12.1.
holding office, ἄρχοντες Cod.Just. 1.2.24.1. ἔ. ἡμέρα day on which legal business may be transacted, POxy. 1882.14 (vi AD).
under bond to pay, = εἴσπρακτος, IG 7.3171.54 (Orchom. Boeot.).

1) ausführbar, μηχανή Pind. P. 3.62.
2) ausrichtend, tätig ; τόλμα DS. 13.70 ; ἀνὴρ τὰ περὶ τὸν πόλεμον ἔμπρ. 13.102 ; a.Sp. Dah. in der Rede τὸ ἔμπρακτον = die überzeugende Kraft, Longin. 11.2. –
• Adv., βιοῦν Plut. Sert. 4.