ἔμ·πλεος, α, ον, att. ἔμ·πλεως, ως, ων, plein de, rempli de, gén. en parl. de choses (vase, etc.) HDT. 1, 59 ; PLAT. Theæt. 156 e, 194 e ; en parl. de pers. fig. ἔμπλ. δυσκολίας, PLAT. Rsp. 411 c ; πονηριάς, POL. 27, 13, 6, plein de mauvaise humeur, de méchanceté.

➳ ἔμπλεος, ANTH. 7, 424, 574 ; A. PL. 4, 310, etc. Att. ἔμπλεως, PLAT. ll. cc. ; POL. l. c. ; DH. 1, 37 ; etc. ; plur. nom. ἔμπλεοι ; HDT. 1, 59 ; PLAT. Rsp. 411 c (var. -εῳ) 505 c ; plur. neutre ἔμπλεα, HDT. 2, 62 ; PLAT. Phæd. 110 c. Acc. sg. irrég. ἔμπλεα, NIC. Al. 164. Poét. ἐνίπλεος, A.RH. 3, 119 ; ORPH. Lith. 190. Épq. ἔμπλειος, OD. 18, 118 ; ou ἐνίπλειος, OD. 14, 113.

Étym. ἐν, πλέος.

α, ον, Att. ἔμπλεως, ων, Ep. ἔμπλειος, ἐνίπλειος, η, ον, Od. (v. infr.); later ἐνίπλεος A.R. 3.119, Orph. L. 192; heterocl. acc. ἔμπλεα (fem.) Nic. Al. 164: — quite full of a thing, γαστέρα… ἐμπλείην κνίσης τε καὶ αἵματος Od. 18.118; Φαρέτρην ἰῶν ἐμπλείην 22.3; σκύφος… οἴνου ἐνίπλειον 14.113; δῶμα… ἐνίπλειον βιότοιο 19.580; κύων… ἐνίπλειος κυνοραιστέων 17.300; λέβητες κρεῶν… ἔμπλεοι Hdt. 1.59, cf. 2.62, Hp. Epid. 6.4.8; γῆς ἢ κόπρου ἔμπλεων Pl. Tht. 194e. of persons, δυσκολίας ἔ. Id. R. 411c; πάσης πονηρίας Plb. 27.15.6, etc.
in full measure, complete, ἔμπλεα καὶ ὁλόκληρα καὶ τέλεα προσάγοντες Ph. 1.185; f.l. for ἔμπεδος in Orph. Fr. 261.

α, ον, att. ἔμπλεως, ων, ep. ἔμπλειος u. ἐνίπλειος, angefüllt ; τινός, womit ; λέβητες κρεῶν καὶ ὕδατος Her. 1.59 ; Plat. Phaed. 110c u. A.; ὁ ὀφθαλμὸς ὄψεως ἔμπλεως ἐγένετο Plat. Theaet. 156e ; πεδίον δένδρων Xen. An. 1.2.22. – Im prägnanten Sinne Soph. Tr. 1016 ; σοί τε γὰρ ὄμμα ἔμπλεον ἢ δι' ἐμοῦ σῴζειν, wo der Schol. erkl. ὀξύτερόν σοι τὸ ὄμμα πρὸς τὸ σῴζειν τὸν πατέρα μᾶλλον ἢ δι' ἐμοῦ, frisch u. voll.