ἔμ·ϐιος, ος, ον :
      1 vivant, LGS 2, 30 ; en parl. de plantes, vivace, TH. C.P. 5, 6, 5 ; τὸ ἔμϐιον, EL. V.H. 13, 1, la vie, le principe de vie ;
      2 à vie, pour la vie entière, DC. 78, 12.

• Cp. -ώτερος, TH. C.P. 3, 5, 3.

Étym. ἐν, βίος.

ον, having life, [Ζηνὸς] ἐργαζομένου ἔμβια τὰ ὑπὸ τῷ αἰθέρι Philostr. Her. 2.19; tenacious of life, established, of trees which will bear transplanting, Thphr. CP 5.6.5; of cuttings, ib. 3.5.3 (Comp.); but εἰ σπέρμα ἔ. γένοιτο if the seed should germinate, ib. 5.44.5, cf. Antipho Soph. 15; τὸ ἔ. their living and growing, of trees, Ael. VH 13.1. ἡ ἔ. ὑγρότης the moisture necessary to life, Thphr. CP 1.1.3; αἷμα ἔ. τῇ γῇ πινόμενον Philostr. Im. 1.24.
lasting one΄s whole life, ἔ. τιμωρία D.C. 78.12. ἔ. γενέσθαι recover consciousness after a swoon, Longus 2.30.

1) am Leben, lebendig ; Long. 2.30 ; bes. von Pflanzen, die, wenn sie eingepflanzt sind, einschlagen u. gedeihen, Theophr.; vgl. Harp. u. B.A. 249, 333 ; Ael. V.H. 13.1.
2) τιμωρία, lebenslängliche Strafe, DC. 78.12.