(f. ἔδομαι, ao.2 ἔφαγον [ᾰ] pf. ἐδήδοκα, pf.2 ἔδηδα, pl.q.pf. ἐδηδόκειν ; pass. ao. ἠδέσθην, pf. ἐδήδομαι) :
      1 manger, acc. IL. 13, 322 ; OD. 3, 480 ; EUR. Cycl. 245 ; LUC. Rh. præc. 11 ; p. opp. à πίνω, HPC. 10, 3 ; au pass. être mangé, OD. 22, 56, etc. ;
      2 en parl. d’animaux, dévorer, IL. 17, 542, etc. ; en parl. de vers, consumer, IL. 22, 509 ; OD. 21, 395 ; fig. θυμόν, OD. 9, 75, etc. ronger ou consumer le cœur, en parl. de la douleur ; κτήματα, OD. 1, 375, consumer ses ressources ; οἶκον, OD. 16, 431, dévorer, càd. ruiner la maison (de qqn) ; κάματον, OD. 14, 417, dévorer le fruit du travail ;

Moy. dévorer, consumer : κραδίην, IL. 24, 129, son cœur.

➳ Act. prés. ind. 3 pl. dor. ἔδοντι, THCR. Idyl. 5, 128 ; inf. épq. ἔδμεναι, IL. 13, 36 ; OD. 16, 84 ; poét. ἐέδμεναι, EMPÉD. (EUS. P.E. 4, 14). Impf. épq. ἔδον, IL. 15, 636 ; OD. 23, 9. Impf. itér. ἔδεσκον, IL. 22, 501. Pf. ἐδήδοκα, ALEX. (ATH. 516 f) ; d’où part. ἐδηδοκώς, XÉN. An. 4, 8, 26 ; AR. Eq. 362. Pl.q.pf. 2 sg. ἐδηδόκεις, LUC. Gall. 4. Pf.2 part. ἐδηδώς, IL. 17, 542 ; fém. pl. ἐδηδυῖαι, HH. Merc. 560. — Pass. ao. sbj. 3 sg. ἐδεσθῇ, HPC. de Vict. rat. 2, 25. Pf. 3 sg. ἐδήδοται ou mieux ἐδήδεται, OD. 22, 56. — Moy. fut. ἔδομαι, OD. 9, 369 ; 2 sg. épq. ἔδεαι, IL. 24, 129.

Étym. R. indo-europ. *h₁ed-, manger, cf. lat. ĕdō et R. *b^h(e)h₂g-, partager, v. φαγέειν.

old Ep. pres. (also Hp. VM 4 (v.l.), Theoc. 5.128), for which in Att. ἐσθίω is used, Ep. inf. ἔδμεναι, ἐέδμεναι Emp. 128.10 (s.v.l.); impf. ἔδον, Ion. 3 sg. ἔδεσκε Il. 22.501; fut. ἔδομαι 18.271, Od. 9.369, Theoc. 3.53; pf. part. ἐδηδώς Il. 17.542, h.Merc. 560; — Pass., pf. ἐδήδοται Od. 22.56; aor.1aor.1 subj. ἐδεσθῇ dub.l. in Hp. Vict. 2.54; — for the Att. forms, v. sub ἐσθίω ; cf. also ἔσθω : — eat, εἰωθότες ἔδμεναι ἄδην Il. 5.203; ὅσσα τοι ἐκπέποται καὶ ἐδήδοται Od. 22.56; of worms, Il. 22.509, cf. Od. 21.395; κύτισόν τε καὶ αἴγιλον αἶγες ἔδοντι Theoc. 5.128. — Rare in Com., Alc.Com. 36, Eub. 28; also E. Cyc. 245.
eat up, devour, esp. in phrases, βίοτον καὶ κτήματα, οἶκον, χρήματα ἔ., Od. 2.123, 16.431, 389; ἡμέτερον κάματον νήποινον ἔδουσι 14.417. metaph, καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες 9.75, cf. 10.379, Il. 24.129, Semon. 1.24 (s.v.l.).

essen, als praes. nur Hom. u. a. D., sonst ἐσθίω ; θερμὴν ἔδοντος δαῖτα Eur. Cycl. 245 ; Pind. frg. 150 ; Anacr. 14.25 ; ἔδοντι, = ἔδουσι, Theocr. 3.53, 5.128 ; ἔδω Alc. com. Ath. VII.316c ; ἔδουσιν Eubul. bei Phot. bibl. p. 150 ; ἔδοις Phocyl. 145, der auch ἔδωνται v. 138 braucht ; bei Luc. praec. rhet. 11 ist οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδομεν Reminiscenz aus dem Dichter ; inf. synkop. ἔδμεναι ; imperf. ἔδον, Od. 23.9 ; ἔδεσκε, Il. 22.501 ; fut. ἔδομαι, Od. 2.123, auch in Prosa gew., Plat. Rep. II.373c ; perf. ἐδήδοκα, Ar. Eq. 362 u. A.; partic. synkop. ἐδηδώς, Il. 17.542 ; pass. ἐδήδοται, Od. 22.56 ; sonst ἐδήδεσμαι ; aor. ἠδέσθην, Hippocr. u. A.; adj. v. ἐδεστέον, Plat. Prot. 314a. Den aor. φαγεῖν s. bes. – Auch von Tieren, fressen, bes. von Pferden, Geiern u. Hunden ; von Würmern, zernagen, Il. 22.509, Od. 21.395. Oft übertr., wie bei uns, οἶκον, βίοτον, κτήματα, aufzehren, durchbringen ; od. ἡμέτερον κάματον ἔδουσι, 14.417 ; καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες, das Herz verzehrend, sich abhärmend, Od. 9.75, vgl. 10.379, Il. 24.129.