εως (ἡ) [ῐσ]
   I inclinaison, PLAT. Amat. 132 b ; au plur. ἐγκλίσεις τῆς κεφαλῆς εἰς τὰ δεξιά, ARSTT. Physiogn. 3, 9, inclinaisons de la tête vers la droite ; en parl. de la situation géographique : αἱ (πόλεις) πρὸς ἕω τὴν ἔγκλισιν ἔχουσαι, ARSTT. Pol. 7, 11 (villes) ayant leur direction vers l’orient ; en parl. de l’écliptique, ARSTT. Gen. et corr. 2, 10, 6 ; cf. ARSTT. Mund. 4 ; PLUT. Mar. 11, etc. ;
   II t. de gramm. :
      1 au plur. flexions du verbe, particul. flexion des modes, DH. Comp. 6, p. 41, 14 ; p. opp. aux « cas (πτώσεις) » des noms Comp. 207, 8 ;
      2 déplacement de l’accent, enclise, EUST. 1351, 47.

Étym. ἐγκλίνω.

εως, ἡ, inclination, ἔ. λαβεῖν, of the earth, D.L. 2.9, cf. Pl. Amat. 132b; of the ecliptic (ὁ λοξὸς κύκλος), Arist. GC 336b4; of ground, ἔ. ἔχειν πρὸς ἕω Id. Pol. 1330a39; εἰς νότον Porph. Antr. 26; ἐγκλίσεις τῆς κεφαλῆς εἰς τὰ δεξιά Arist. Phgn. 808a13; ἐ. σχημάτων τριγώνων Onos. 10.28 (pl.); ἐ. δορατίου, in signalling, Id. 26.1.
the inclination or slope, as of a wave, κατὰ τὴν ἔ. σκιασθῆναι Arist. Col. 792a22. Medic., displacement, Hp. Fract. 39 (pl.); generally, ὄγκων cj. in Epicur. Ep. 1 p. 14U.
modulation of a singer΄s voice, D.Chr. 32.49.
failure, defeat, PMagPar. 1.2445. in Gramm., mood of a verb, D.H. Comp. 6, D.T. 638.7, A.D. Synt. 248.14, etc.
throwing back of the accent, Id. Pron. 8.7, al. ; change of acute to grave accent, Id. Adv. 169.23.
inflexion, Simp. in Cat. 65.8, Dexipp. in Cat. 33.8; generally, of derivative forms, Simp. in Cat. 37.11.

ἡ, das Hinneigen, Beugen, Plut. – Die Neigung, von der geographischen Lage, πρὸς ἕω τὴν ἔγκλισιν ἔχουσαι πόλεις Arist. Polit. 7.11 ; Plut.
Bei den Grammatikern sowohl die Inklination des Tones (s. ἐγκλίνειν), als die Modi des Verbums, Dion.Hal.