ἑωλο·κρασία, ας (ἡ) [ᾱσ]
      1 mélange de lie ou des impuretés du vin, DÉM. 242, 13 ;
      2 goût fétide ou mauvaise odeur que laisse l’ivresse, PLUT. M. 148 a.

Étym. ἕωλος, κεράννυμι.

ἡ, (< κρᾶσις) mixture of dregs, heel-taps, etc., with which the drunken were dosed at the end of a revel by their strongerheaded companions; metaph, ἑωλοκρασίαν τινά μου τῆς πονηρίας κατασκεδάσας having discharged the stale dregs of his rascality over me, D. 18.50, cf. Harp., Luc. Symp. 3; also, = κραιπάλη, ἐμμένει τὸ… δυσάρεστον, ὥσπερ ἑ. τις ὕβρεως ἢ ὀργῆς Plu. 2.148a.

[ρᾱ], ἡ, eigtl. Mischung von alten Speisen, B.A. 258 ἡ κατάχυσις τῶν ζωμῶν τῶν ἑώλων δείπνων ἐπὶ τοὺς κοιμωμένους τῶν συμπινόντων, vgl. Phot., nach welchem man bei Trinkgelagen diejenigen, welche nicht mehr wach bleiben konnten, mit den Neigen der Weine u. dgl. begoß ; übertr. sagt Dem. 18.50 vom Aeschines αἴτιος δ' οὗτος, ὥσπερ ἑωλοκρασίαν τινά μου τῆς πονηρίας τῆς ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἀδικημάτων κατασκεδάσας, ἣν ἀναγκαῖον ἦν ἀπολύσασθαι, der gleichsam eine Grundsuppe der Niederträchtigkeit, abgestandene Schmähreden über mich ausgegossen, od. wie es Didym. bei Harp. erkl.: οὗτος χθὲς καὶ πρώην ἃ ἐκέρασε πράγματα τήμερόν μου καταχεῖ καὶ ἐμὲ πρᾶξαί φησι. Diese Stelle ahmt Luc. Symp. 3 nach : πολλὴν τὴν ἑωλοκρασίαν κατασκεδάσας ἀνδρῶν φιλοσόφων ; vgl. Plut. Sept. sap. conv. 2 g.E., wo er das Bild eines Gastmahls eingeführt hat, ἐνίοις ἐς ἅπαντα τὸν βίον ἐμμένει τὸ πρὸς ἀλλήλους δυσάρεστον ὥσπερ ἑωλοκρασία τις ὕβρεως ἢ ὀργῆς ἐν οἴνῳ γενομένης, wo es mehr die Nachwehen des gestrigen Rausches bedeutet.