ἑτερό·τροπος, ος, ον :
      1 d’une manière différente, d’autre sorte, d’où différent, AR. Th. 724 ; NONN. D. 18, 67, etc. OPP. H. 1, 379 ;
      2 qui se tourne ou se porte d’un autre côté, ANTH. 9, 768 ; NONN. D. 2, 669 ; 7, 7.

Étym. ἕ. τρέπω.

ον, of different sort or fashion, κακόν Ar. Th. 724; γαλεῶν ἑ. φῦλα Oppian. H. 1.379; various, τύχης ἑ. ὁρμή AP 9.768 (Agath.), cf. Nonn. D. 2.669, 7.7.

von anderer Art u. Weise, ἐπὶ κακὸν ἑτερότροπον ἐπέχει τις τύχη Ar. Th. 725 ; übh. verschieden, sp.D., bes. Nonn., z.B. τύχης ἑτερότροπα κύματα D. 2.670 ; ähnl. τύχης ἑτερότροπος ὁρμή Paul.Sil. 69 (IX.768), was auch »sich auf die andere Seite hin wendend« erklärt wird.