α, ον :
      1 différent, autre, d’autre sorte, HDT. 1, 99 ; 2, 35 ; 4, 62 ; ἐ. τινος, HPC. V. med. 11, différent de qqn ou de qqe ch. ; ἑτ. ἤ, HPC. V. med. 10, autre que ;
      2 extraordinaire, étrange, HPC. Acut. 384.

Étym. ἕτερος.

α, ον, Ep. ἑτεροίϊος, η, ον, D.P. 1180: — of a different kind, diverse, Hdt. 1.99, al. ; τὰ ἑ. οὐκ ἀλλοῖα ; Pl. Prm. 161a, al. ; τί φαίνεται ἑτεροῖον διανοηθεὶς ὁ ἰητρὸς ἢ… ; Hp. VM 7; ἑ. τινός ib. 9; unusual, strange, Id. Acut. 6; φωναί Phld. Po. 994 Fr. 10. Adv. -οίως, διαιτηθῆναι Hp. Acut. 39, cf. Gal. 2.219.
diversified, differentiated, κόσμος, ἀριθμός, Dam. Pr. 194, 204.
different from what should be, untoward, ἤν τι ἑ. ἀποβαίνῃ Luc. JTr. 32.