α, ον :
      1 du soir, qui a lieu ou se produit le soir, qui fait qqe ch. le soir : ἑσπέριος ἦλθεν, OD. 9, 336, il arriva le soir ; cf. OD. 2, 385 ; 9, 452 ; 15, 505, etc. ; ἑσπερίῃσιν (s.-e. ὥραις) OPP. C. 1, 138 ; MAN. 2, 422, sur le soir ; ἄχρι ἑσπερίου (s.-e. χρόνου) ARSTT. H.A. 9, 34, 1, jusqu’au soir ;
      2 de la région du couchant, occidental, OD. 8, 29 (p. opp. à ἠοῖος) ; EUR. H.f. 395 ; τὰ ἑσπέρια, les pays situés à l’ouest, THC. 6, 2 ; PLUT. Nic. c. Crass. 4, Ant. 30 ; ou la région du couchant, l’occident, l’ouest, p. opp. à ἕως, LUC. Herm. 25, Somn. 15.

➳ Fém. -ιος, EUR. l. c. ; STR. 150.

Étym. ἕσπερος, cf. Ἑσπερία.

auch 2 Endgn, wie Eur. Herc.F. 395, Strab. III.150 u. a.Sp.; abendlich, ἀοιδαί Pind. P. 3.19 ; ἑσπέριος ἦλθεν, zu Abend, Abends kam er, Od. 9.336, 15.505 ; ἑσπερίους ἀγέρεσθαι ἀνώγει, er ließ sie Abends zusammenkommen, 2.385 ; ἑσπέριος φλέγεν Pind. N. 6.39 ; ἀνατολαί Tim.Locr. 96e ; sp.D., wie ἑσπέριος κεῖνός γε τελεῖ τά κεν ἦρι νοήσῃ Callim. Iov. 87. – Von der Himmelsgegend, westlich, ἠὲ πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων Od. 8.29 ; Eur. Herc.Fur. 395 ; ἡ ἑσπερία θάλασσα u. ä., Sp.; τὰ ἑσπέρια, die Westgegend, Plut. Ant. 30 ; der Westen, Luc. Hermot. 25.