οῦ (τὸ) :
   I tout ce qui rampe ou se traîne, bête, animal, p. opp. à l’homme, OD. 4, 418 ; XÉN. Mem. 1, 4, 11 ; ou p. opp. aux oiseaux (πετεινά) HDT. 1, 148 ;
   II particul. :
      1 reptile, serpent, EUR. Andr. 269 ; AR. Av. 1069 ; THCR. Idyl. 24, 56 ;
      2 insecte, SIM. AM. fr. 13, NIC. fr. 2, 46.

➳ Éol. ὄρπετον, THCR. Idyl. 29, 13.

Étym. ἕρπω.

Aeol. perh. ὄρπετον, τό, (< ἕρπω) beast or animal which goes on all fours, Od. 4.418 ; πᾶν ἑ. πληγῇ νέμεται Heraclit. 11 ; ἑρπετὰ ὅσσα τρέφει μέλαινα γαῖα Alcm. 60.3; ὄφις καὶ σαύρας καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἑρπετῶν Hdt. 4.183 ; τοῖς μὲν ἄλλοις ἑρπετοῖς πόδας ἔδωκεν…, ἀνθρώπῳ δὲ καὶ χεῖρας X. Mem. 1.4.11 ; ἑρπετά, opp. πετεινά, Hdt. 1.140, cf. Theoc. 15.118, A.R. 4.1240; generally, ἑ. οὐδὲ γυνή Call. Jov. 13 ; πυκινώτατον ἑ., of a hound, Pi. Fr. 106 ; of insects, Semon. 13, Nic. Fr. 74.46.
creeping thing, reptile, esp.
snake, E. Andr. 269, Theoc. 24.57 ; περὶ κιναδέων τε καὶ ἑ. Democr. 259 ; ἑρπετά τε καὶ δάκετα <πάντα> Ar. Av. 1069 ; of the monster Typhoeus, with a snake΄s body, Pi. P. 1.25. as Adj., creeping, κακὸν ἑ. πρᾶγμα POxy. 1060.7 (vi AD); τὰ ἑ. θηρία Philum. Ven. 10.1.

τό (ἕρπω), kriechendes Tier, καὶ δάκετα Ar. Av. 1069 ; ἄγρια Eur. Andr. 269 ; bes. Schlange, Theocr. 24.56. Allgemein, ὅσσ' ἐπὶ γαῖαν ἑρπετὰ γίγνονται, Alles was auf Erden einhergeht, auf ihr lebt und webt, Od. 4.418 ; τοῖς μὲν ἄλλοις ἑρπετοῖς πόδας ἔδωκαν, ἀνθρώπῳ δὲ καὶ χεῖρας Xen. Mem. 1.4.11 ; von Hunden, Pind. Tr. 73 ; von Landtieren übh., Babr. 95.22 ; Pind. P. 1.25 nennt den Typhon Ἁφαίστοιο ἑρπετόν, das feuerspeiende Ungeheuer.

ἑρπετόν, -οῦ, τό
(< ἕρπω, to crawl), [in LXX chiefly for רֶמֶשׂ, שֶׁרֶץ ;]
a creeping thing, reptile: Act.10:12 11:6, Rom.1:23, Jas.3:7.†
(AS)