ἑλκέω-ῶ (f. ἑλκήσω, ao. ἥλκησα, pf. inus. ; pass. seul. part. ao. ἑλκηθείς) :
      1 tirer, traîner : νέκυν, IL. 17, 395, un mort ; τινὰ πέπλοιο, ARAT. 637, tirer qqn par son voile ;
      2 tirailler, déchirer, IL. 22, 336, etc. ; d’où maltraiter, faire violence à, acc. IL. 22, 62 ; OD. 11, 580.

➳ Part. ao. pass. ἑλκηθείς, IL. 22, 62.

Étym. ἕλκω.

= ἕλκω, drag about, tear asunder, in impf. νέκυν… εἵλκεον ἀμφότεροι Il. 17.395; also in fut. and aor. κύνες ἑλκήσουσιν ib. 558; σὲ μὲν κύνες ἠδ’ οἰωνοὶ ἑλκήσουσ’ 22.336; Λητὼ γὰρ ἥλκησε he did violence to Leto, Od. 11.580; ἑ. τινὰ πέπλοιο Arat. 638; — Pass., ἑλκηθείσας τε θύγατρας Il. 22.62.

verstärktes ἕλκω, zerren, schleppen ; νέκυν ἕλκεον ἀμφότεροι Il. 17.395 ; τινὰ πέπλοιο, am Gewande, Arat. 637 ; ἑλκηθεῖσαι θύγατρες, als Gefangene fortgeschleppt, Il. 22.62. In σὲ μὲν κύνες ἠδ' οἰωνοὶ ἑλκήσουσ' ἀϊκῶς, Il. 22.336, vgl. 17.558, ist es zerreißen, zerzausen ; – übh. mißhandeln, entehren ; ἥλκησε Od. 11.580.