(f. αρῶ [ᾰ], ao. ἤχθηρα, pf. inus.) haïr, détester, acc. IL. 9, 452 ; cf. OD. 4, 692 ; HÉS. O. 298, Th. 874 ; ESCHL. Pr. 974, etc. ; SOPH. El. 1363, etc. ; en prose, HPC. 1285, 21 ; ARSTT. Nic. 9, 10 ; PLUT. Rom. 17, M. 670 d, etc. ; ἔχθος ἐχθαίρειν μέγα, SOPH. Ph. 59, éprouver une grande haine ; ἔχθος ἐ. τινά, SOPH. El. 1034, éprouver de la haine pour qqn ; d’où au pass. être haï, se faire haïr : τινι, ESCHL. Ch. 241, etc. ; SOPH. Aj. 457 ; ἔκ τινος, SOPH. Ant. 93, de qqn ;

Moy. haïr, acc. NIC. Al. 539.

➳ Act. prés. 3 pl. dor. ἐχθαίροντι, THCR. Idyl. 24, 29 ; ao. dor. ἤχθαρα [θᾱ] TIMOCR. (PLUT. Them. 21). Pass. prés. opt. 3 pl. poét. ἐχθαιροίατο, ESCHL. Suppl. 754. Fut. moy. au sens pass. ἐχθαροῦμαι, SOPH. Ant. 93.

Étym. ἔχθος.

Dor. 3 pl. -οντι Theoc. 24.29; impf. ἤχθαιρον E. Supp. 879; aor.1 ἤχθηρα Il. 20.306, A. Pers. 772, etc. ; Dor. ἤχθαρα Timocr. 1.4; — Med., Ep. aor.1 ἐχθήρατο in act. sense, Nic. Al. 618, cf. ἀπεχθαίρω ; — Pass., S. Aj. 458; fut. Med. ἐχθαροῦμαι in pass. sense, Id. Ant. 93; (< ἔχθος):
hate, detest, ἵν’ ἐχθήρειε γέροντα Il. 9.452, cf. Od. 4.692; ὄφρα σε Λιμὸς ἐχθαίρῃ, φιλέῃ δέ… Δημήτηρ Hes. Op. 300 (cf. Cratin. 317); Θεμιστοκλῆ’ ἤχθαρε Λατώ Timocr. l.c., cf. Ion Trag. 44, parodied by Ar. Ra. 1425; c. acc. cogn., ἔχθος ἐχθήρας μέγα S. Ph. 59; with acc. pers. added, οὐδ’ αὖ τοσοῦτον ἔχθος ἐχθαίρω σε I do not bear thee so great hatred, Id. El. 1034; — Pass., to be hateful, θεοῖσι A. Supp. 754, cf. S. Aj. 458; abs., A. Ch. 241; fut. Med., ἐχθαρῇ μὲν ἐξ ἐμοῦ S. Ant. 93; — Med. in act. sense, Nic. Al. 618. — Poet. word, used by Hp. Ep. 17, Arist. EN 1126b24, 1180a22, and late Prose, Parth. 36.2, Str. 17.2.3, Ph. 2.543, 555 (c. inf., ἅ τις παθεῖν ἐχθαίρει (v.l. ἐχθραίνῃ) Id. ap. Eus. PE 8.7), Plu. Rom. 17, D.C. 37.38, etc. (ἐχθραίνω is f.l. in E. Med. 555, etc.)

(ἔχθος), hassen, anfeinden ; ἵν' ἐχθήρειε γέροντα Il. 9.452 ; Ggstz von φιλέω, Od. 4.692 ; Hes. O. 298 ; Soph. El. 1355 u. A.; πάντας ἐχθαίρω θεούς Aesch. Prom. 997 ; εἴ σοί τε καὶ θεοῖσιν ἐχθαιροίατο Suppl. 735 ; οὐδ' αὖ τοσοῦτον ἔχθος ἐχθαίρω σ' ἐγώ, mit solchem Hasse, Soph. El. 1023 ; ἔχθος ἐχθήρας μέγα, Haß hegen, Phil. 59 ; ἐχθαίρομαι θεοῖς, ich bin den Göttern verhaßt, werde von den Göttern mit Haß verfolgt, Aj. 453 ; ἐχθαρεῖ μὲν ἐξ ἐμοῦ, du wirst von mir gehaßt werden, Ant. 93 ; πόλιν Eur. Suppl. 903 ; Ar. Ran. 1325, aus Ion. In Prosa erst seit Arist. Eth. Nic. 9.10 ; κακίαν Plut. Rom. 17. – Nic. Al. 539 hat auch das med. in alt. Bdtg, Δίκτυννα ἐχθήρατο κλῶνας. – Adj. verb. ἐχθαρτέος, Soph. Aj. 664.