ή, όν :
      1 qui retient, qui arrête, gén. DIPH. SIPHN. (ATH. 355 e) ; DIOSC. 1, 29 ;
      2 fig. et abs. qui suspend son jugement, en parl. des philosophes sceptiques, A. GELL. 11, 5 ; ἡ ἐφ. ἀγωγή, SEXT. 4, 6 Bkk., ou ἡ ἐφ. φιλοσοφία, SEXT. 58, 23 Bkk. la doctrine des sceptiques ; οἱ ἐφεκτικοί, SEXT. 575, 23 Bkk. les philosophes sceptiques.

Étym. ἐφεκτός.

ή, όν, able to check or stop, κοιλίας Diph. Siph. ap. Ath. 8.355e, Mnesith. ap. eund. 2.57d; ἱδρώτων Dsc. 1.30; ἀφροδισίων Gp. 12.27.3 (Comp.); σηπεδόνων Dsc. 5.109.
practising suspense of judgement, of the Sceptics, Stoic. 2.37, Gell. 11.5.6, Philostr. VS 1.8.4, D.L. Prooem. 16, Syrian. in Metaph. 73.16. Adv. -κῶς Arr. Epict. 1.14.7. Geom., ἐ. τόπος immobile locus, opp. διεξοδικός, Apollon. Perg. Fr. 22.

ή, όν, anhaltend, zurückhaltend, ἐφεκτικοὶ κοιλίας, d.i. verstopfend, Ath. II.57d, wie VIII.355e ; Medic.; οἱ ἐφεκτικοί heißen die Skeptiker, Sext.Emp. adv.eth. 152 ; ἡ σκεπτικὴ ἀγωγὴ καλεῖται καὶ ἐφεκτικὴ ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν ζήτησιν περὶ τὸν σκεπτόμενον γινομένου πάθους id. Pyrrh. 1.7, wie sie auch ἀπορητικοί heißen. Vgl. ἐπέχω. – Ἑφεκτικῶς, Stob. ecl. phys. 1.7.