ἐφ·ήδομαι (ao. inf. ἐφησθῆναι) se réjouir de, particul. du malheur d’autrui, XÉN. Hell. 5, 3, 20 ; avec un part. Θηϐαίοις ἐφ. παθοῦσιν, DÉM. 231, 2, se réjouir de ce que les Thébains ont souffert ; ἐφ. ἐπί τινι, DC. Exc. p. 56, 15, se réjouir du mal qui arrive à qqn ; abs. XÉN. Ages. 7, 5 ; DÉM. 196, 21 ; rar. en b. part, ARISTÉN.

Étym. ἐπί, ἥδ.

exult over, τινι X. HG 5.3.20, D.Chr. 11.64, etc. ; Θηβαίοις… ἐφησθῆναι παθοῦσιν D. 18.18; ἐπ’ ἐχθρῷ D.C. Fr. 109.16; abs., X. Ages. 7.5; οὐκ ἐπιτήδειος ὁ καιρὸς ἐφησθῆναι D. 15.21; rarely in good sense, Aristaenet. 1.12.

dep. pass., sich dabei, darüber freuen, τινί, Aristaen. 1.12 ; bes. (wie ἐπιχαίρω) sich über Anderer Unglück freuen, οὐχ ᾗ τις ἂν ᾤετο ἐφήσθη ὡς ἀντιπάλῳ Xen. Hell. 5.3.20 ; καὶ γὰρ εἰ δίκαιά τις φήσει Ῥοδίους πεπονθέναι, οὐκ ἐπιτήδειος ὁ καιρὸς ἐφησθῆναι Dem. 15.21 ; Θηβαίοις ὁτιοῦν παθοῦσι 18.18 ; Isocr. u. Sp., auch ἐπί τινι.