ἐφ·έρπω :
      1 ramper vers, se glisser vers ou jusqu’à, avec ἐπί et l’acc. AR. Pl. 675 ;
      2 s’avancer peu à peu : τινά, ESCHL. Eum. 314, 943, vers qqn ; cf. ESCHL. Eum. 500 ; avec idée de temps, PD. O. 6.

➳ Prés. part. fém. dor. ἐφέρποισα, PD. fr. 96, 4 ; ao. ἐφείρπυσα, AR. Pl. 675.

Étym. ἐπί, ἕ.

fut. -ψω A. Eu. 500 (lyr.); aor.1 ἐφείρπυσα Ar. Pl. 675 (ἐφερπύσας is f.l. for -ποίσας in Theoc. 22.15): — creep upon, ἐπὶ [χύτραν] Ar. l.c. poet., come on or over, come gradually or stealthily upon, τινα A. Eu. 314 (anap.); ἐπ’ ὄσσοισι νὺξ ἐφέρπει E. Alc. 269 (lyr.); abs., μήδ’ ἐφερπέτω νόσος A. Eu. 943 (lyr.). abs., go forth, proceed, ib. 500 (lyr.); esp. in part., coming on, future, χρόνος ἐφέρπων Pi. O. 6.97; ἐφέρποισα κρίσις Id. Fr. 131.5; τᾶς ἐφερπούσας νυκτός during the following night, IG 4.952.15 (Epid.).

(ἕρπω), heranschleichen u. übh. herankommen ; χρόνος ἐφέρπων Pind. Ol. 6.97 ; bes. von schlimmen Dingen, νόσος ἐφερπέτω Aesch. Eum. 903 ; ἐφέρψει κότος 477 ; μῆνις 304 ; σκοτία δ' ἐπ' ὄσσοισι νὺξ ἐφέρπει Eur. Alc. 399 ; sp.D., wie Theocr. 5.83 ; auch in dor. Inscr.