ἐφ·άμιλλος, ος, ον [ᾰ]
      1 pass. qui est un sujet de rivalité, au sujet duquel on rivalise, DÉM. 331, 9 ; 488, 13 ;
      2 act. qui rivalise avec, dat. XÉN. Mem. 3, 3, 12 ; ISOCR. 4 c ; POL. 32, 23, 3 ; τὸ ἐφάμιλλον, PLUT. M. 153 b, 617 c, émulation, rivalité.

Étym. ἐπί, ἅμιλλα.

ον, (< ἅμιλλα) a match for, equal to, rivalling, ἐ. γίγνεσθαί τινι X. Mem. 3.3.12, Isoc. 1.12 codd. ; ἀρχὴ ἐ. ταῖς μεγίσταις Plb. 32.8.3; τὸ ἐ.
equality, evenness, Plu. 2.153f. Adv. -λως, ἀγωνίσασθαι Id. Cleom. 39, cf. Aristaenet. 1.2. Pass., regarded as an object of rivalry or contention, ἐφαμίλλου τῆς εἰς τὴν πατρίδα εὐνοίας ἐν κοινῷ πᾶσι κειμένης D. 18.320; ἐφάμιλλον ποιεῖν τι Id. 20.102; νίκην ἐ. ποιεῖν Plu. 2.214d; ὅπως ἐφάμιλλον ᾖ πᾶσι… φιλοδοξεῖν IG2². 1227.20, cf. 1292.18.

was ein Gegenstand des Streites u. Wetteifers ist, ἐφαμίλλου τῆς εἰς τὴν πατρίδα εὐνοίας ἐν κοινῷ πᾶσι κειμένης, obwohl Alle in der Liebe zum Vaterlande wetteifern können, Dem. 18.320 ; ἐφάμιλλον ποιεῖν τὸ ποιεῖν ἀλλήλους εὖ, das Wohltun zum Gegenstande des Wetteifers machen, 20.102 ; – wetteifernd womit, nahe kommend, ähnlich, οὐδεὶς τούτῳ ἐφάμιλλος γίγνεται Xen. Mem. 3.3.12 ; τοῖς τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύμασι, nacheifern, Isocr. 1.12 ; ἐφ. τοῖς μεγίστοις Pol. 32.23.3, öfter, wie Plut.; auch adv., Cleom.39 ; Aristaen. 1.2.