ος ou α, ον, annuel, càd. :
      1 qui dure une année (deuil, présidence, etc.) EUR. Alc. 336 ; THC. 2, 80 ; DC. 60, 24 ;
      2 qui revient chaque année (saison, sacrifice, etc.) HPC. 1279, 48 ; THC. 5, 11 ; PLUT. M. 993 e ;
      3 c. πρόσκαιρος, CRAT. fr. 27.

➳ Fém. ion. -η, HPC. l. c.

Étym. ἔτος.

ον, and in Hp. η, ον ; (< ἔτος): — lasting a year, πένθος οὐκ ἐ. E. Alc. 336; προστασία f.l. in Th. 2.80; ἐτησίους ἄρχειν to govern for a year, D.C. 60.24.
annual, ὧραι Plu. 2.993e; θυσίαι Th. 5.11, etc., cf. SIG 1024.24 (Myconus); φόρος IG 7.2227 (Thisbe); ἐτήσιοι πρόσιτ’ ἀεί Cratin. 23; βορέαι ἐ., = ἐτησίαι, Arist. Pr. 940a35; ἐ. πνεύματα Arr. Ind. 21.1. Adv. -ίως Sch. Lyc. 107; neut. as Adv., τρυγόωσιν ἐτήσιον AP 5.226 (Maced.).

ον,
1) jährig, ein Jahr dauernd, πένθος Eur. Alc. 336 ; προστασία Thuc. 2.80 ; Sp. bes. ἀρχαί
2) jährlich, was alle Jahr wiederkehrt, βορέαι ἐτήσιοι Arist. Probl. 26.2 ; καρποί Plut. Kompar. Lyc. et Num. 1. Bei Sp., bes. D.Cass., auch 3 Endungen, z.B. πανήγυρις ἐτησία 44.4. Das
• adv. ἐτησίως Schol. Lycophr. 107 ; eben so ἐτήσιον τρυγόωσιν, jährlich, Maced. 1 (V.227).