(impf. ἤσθιον, fut. ἔδομαι, et réc. φάγομαι, ao.2 ἔφαγον, pf. ἐδήδοκα, pf.2 ἔδηδα, pl.q.pf. ἐδηδόκειν ; pass. ao. ἠδέσθην, pf. ἐδήδεσμαι) :
   I manger :
      1 en parl. de pers. OD. 2, 305 ; 20, 348, etc. ; THC. 3, 49 ; à côté de πίνειν, THGN. 33 ; XÉN. Cyr. 8, 8, 11, etc. ; τι, OD. 20, 348, qqe ch. (de la viande) ; τινός, XÉN. Hell. 3, 3, 6, etc. de qqe ch. ; τὰ ἐσθίοντα, XÉN. Cyr. 1, 6, 17, l’organe qui sert à manger, la bouche ;
      2 rar. en parl. d’animaux, paître, se repaître, OD. 9, 292 ; HÉS. Th. 524, 773, etc. ; SIM. (ATH. 299 c) ; AR. Pax 31 ; ARSTT. H.A. 6, 18 ;
      3 fig. dévorer, consumer, en parl. de la ruine d’une maison, OD. 4, 318 ; en parl. du feu, IL. 23, 182 ; d’un mal, ESCHL. fr. 246 ; de soucis, PYTHAG. (PLUT. M. 12 e) ;
   II p. ext. se mordre (la lèvre) AR. Vesp. 1083 ;

Moy. ronger, dévorer, HPC. 1128 f.

➳ Act. prés. inf. épq. ἐσθιέμεν, OD. 21, 69 ; impf. ἤσθιον, OD. 20, 19 ; HÉS. O. 147 ; EUR. Cycl. 233 ; THC. 3, 49 ; XÉN. Ages. 9, 3. Ao.2 sbj. 3 sg. épq. φάγῃσι, OD. 8, 477 ; inf. épq. φαγέειν, OD. 16, 429 ; HPC. 8, 610 Littré ; ou φαγέμεν, OD. 16, 143 ; 18, 3.

Étym. cf. ἔδω.

(cf. ἔσθω, ἔδω, the latter of which is the radic. form, and supplies fut. and pf. of ἐσθίω), impf. ἤσθιον Hes. Op. 147 ; fut. ἔδομαι (old pres. subj. of non-thematic stem) Il. 4.237, Ar. Pax 1357 (lyr.), etc. ; ἐδοῦμαι late, (προκατ-) Luc. Hes. 7, etc. ; pf. ἐδήδοκα Ar. Eq. 362, X. An. 4.8.20 ; opt. ἐδηδοκοίη Cratin. 320 ; Ep. part. ἐδηδώς, υῖα, Il. 17.542, h.Merc. 560 ; plpf. ἐδηδόκειν Luc. Gall. 4 (v.l.); — Med., aor.1 ἠδεσάμην (κατ-) Gal. 5.752; — Pass., ἐσθίομαι Od. 4.318, Thphr. HP 1.12.4, Luc. Cyn. 11, etc. ; aor.1 ἠδέσθην v.l. in Hp. Vict. 2.54, Arist. Pr. 908a29, (< ἀπ, κατ-) Pl.Com. 138, 35; pf. ἐδήδεσμαι (κατ-) Pl. Phd. 110e, ἐδήδεμαι (ἀπ-) Arist. HA 591a5 (v.l.) ; Ep. 3 sg. ἐδήδοται Od. 22.56. — The aor.2 and later also the fut. are supplied by φαγ- (v. φαγεῖν); in Ion. and Hellenistic Greek the pf. is βέβρωκα βέβρωμαι, aor. Pass. ἐβρώθην ; in late Greek the pres. is τρώγω :
eat, ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν Od. 2.305, 21.69 ; τὰ ἐσθίοντα ἐν στρατιᾷ the ration-strength, X. Cyr. 1.6.17 ; usu. c. acc., κρέα ἤσθιον Od. 20.348, cf. S. Fr. 671 (from a satyric drama), E. Cyc. 233 ; c. gen., ἐ. τινός eat of…, X. HG 3.3.6, etc. ; of animals, devour, ἤσθιε δ’ ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος Od. 9.292 ; χρόα γῦπες ἔδονται Il. 4.237, cf. Hes. Th. 524, 773, Semon. 9, etc. ; consume, βίοτον καὶ κτήματ’ ἔδονται Od. 2.123; — Pass., ἐσθίεταί μοι οἶκος my house is eaten up, I am eaten out of house and home, 4.318 ; ὅσσα τοι ἐκπέποται καὶ ἐδήδοται 22.56. metaph, πάντας πῦρ ἐσθίει the fire devours all, Il. 23.182 ; of an eating sore, A. Fr. 253; — Pass., ὀδόντες ἐσθιόμενοι decayed teeth, Thphr. Char. 19.3 ; ἐσθιόμενα eroded parts of the bowel, Hp. Epid. 4.20.
fret, vex, ἐ. ἑαυτόν Ar. V. 287 (lyr.) ; ἐ. τὴν χελύνην ὑπ’ ὀργῆς to bite the lip, ib. 1083 ; ἐ. καρδίαν Pythag. ap. Plu. 2.12e.
take in one΄s mouth, γλῶτταν αὐλοῦ Philostr. Im. 1.20.

(auch ἔσθω), nur praes. u. impf.; für den gew. Gebrauch ist das fut. dazu ἔδομαι, aor. ἔφαγον, perf. ἐδήδοκα, ἐδήδεσμαι, aor. ἠδέσθην ; essen, gew. von Menschen, absolut, bes. oft ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν, od. τί, Hom. u. Folgde ; auch von Tieren, fressen, Ar. Pax 31 ; Arist. H.A. 6.18 ; u. von anderen Dingen, πῦρ πάντας ἐσθίει, das Feuer verzehrt sie, Il. 23.182 ; οἶκος ἐσθίεται, das Haus wird aufgezehrt durch Schwelgerei, Od. 4.318 ; selten bei den Tragg.; in Prosa überall ; übertr., ἑαυτόν, sich abhärmen, Ar. Vesp. 287 ; vgl. μὴ ἐσθίειν καρδίαν, Pyth. bei Plut. ed.lib. 17 ; beißen, anbeißen, Ael. H.A. 6.9 u. a.Sp. – Hippocr. hat auch das med., bes. τὰ ἐσθιόμενα, scharfe, beißende Sachen.

ἐσθίω, and (poet, and late prose) ἔσθω,
[in LXX chiefly for אכל ;]
to eat;
__(a) absol.: Mat.14:20, 21 Mrk.6:31, Jhn.4:31, al.; ἐν τ. φαγεῖν (on this aor. form, see M, Pr., 111), 1Co.11:21; διδόναι φαγεῖν, with dative of person(s), Mrk.5:43, al.; ἐ. καὶ πίνειν, Mat.6:25, 31 Luk.10:7, al.; of ordinary use of food and drink, 1Co.9:4 11:22; of partaking of food at table, Mrk.2:16, Luk.5:30, al.; opp. to fasting, Mat.11:18, Luk.5:33, al.; of revelling, Mat.24:49, Luk.12:45 .
__(b) with accusative of thing(s): Mat.6:25, Mrk.1:6, Jhn.6:31, Rom.14:2, al.; ἄρτον (Heb. אָכַל לֶחֶם), Mat.15:2, Mrk.3:20, al.; τὸν ἑαυτοῦ ἄ., 2Th.3:12; ἄ. before παρά, genitive of person(s), 2Th.3:8; τά before id., Luk.10:7; τ. πάσχα, Mat.26:17, Mrk.14:12 al; τ. κυριακὸν δεῖπνον, 1Co.11:20; τ. θυσίας, 1Co.10:18; before ἐκ (= cl. part. genitive), Jhn.6:26, 5o, 51, 1Co.11:28; ἀπό (cf. Heb. אָכַל מִן), Mat.15:27, Mrk.7:28; metaph., to devour, consume: Heb.10:27, Jas.5:3, Rev.17:16 (cf. κατ-, συν-εσθίω) .
(AS)