ή, όν, en état de défense, fortifié (par l’art ou par la nature), en parl. de maisons, de villes, de pays, HÉS. fr. 15, 1 Gaisford ; cf. EUR. Hel. 68 ; PLUT. Cam. 9 ; joint à δυσπρόσοδος, THC. 5, 65 ; à δύσϐατος, POL. 1, 30, 8 ; τόποι οἱ ἐρυμνοί, ARSTT. Pol. 7, 11, 5, lieux dans une forte position ; τὰ ἐρυμνά, XÉN. An. 5, 7, 31, forte position ; en parl. de hauteurs, de collines, POL. 3, 83, 1 ; A.RH. 2, 514, etc. ; avec un dat. πύργοισι ἐρυμνός, CALL. Del. 23, fortifié par des tours.

• Sup. -ότατος, ANTH. 7, 138, 599.

Étym. ἔρυμα.

ή, όν, Comp. -ότερος, Sup. -ότατος, AP 7.138 (Acerat.), 599 (Jul.); (< ἐρύω Β): — fenced, fortified, strong, by art or nature, Γλήχωνά τ’ ἐρυμνήν Hes. Fr. 38, cf. Th. 5.65, Plb. 1.30.8, Plu. Cam. 9, etc. ; ἐ. δώματα E. Hel. 68 ; κεῖναι μὲν πύργοισι… ἐρυμναί, Δῆλος δ’ Ἀπόλλωνι Call. Del. 23 ; τὰ ἐρυμνά strong positions, X An. 5.7.31, etc. ; τόποι οἱ ἐ. Arist. Pol. 1330b18 ; τὸ ἐ. Onos. 42.15 ; of hills, steep, sheer, Ὄθρυς A.R. 2.514, etc. Adv. Comp. -οτέρως Arist. Pol. 1331a30.

(ἐρύω, ἔρυμα), befestigt, geschützt ; von einer Stadt, Hes. bei Strab. IX.424, δώματα Eur. Hel. 68 ; κεῖναι μὲν πύργοισι περισκεπέεσσιν ἐρυμναί Callim. Del. 23 ; ναῦς Orph. Arg. 1314 ; – χωρίον ἐρ., ein befestigter, fester Platz, Thuc. 5.65 u. A.; auch von Natur feste Oerter, τὰ ἐρυμνά Xen. An. 5.7.31 ; τόποι ἐρ. καὶ δύσβατοι Pol. 1.30.8 ; λόφος ἐρ. καὶ δύσβατος, schroff, steil, 3.83.1 ; πρηών Nic. Th. 218 ; Orph. Arg. 462 ; πόλις Plut. Camill. 9.
• Adv. ἐρυμνοτέρως, Arist. Pol. 7.12.