ἐρι·ούνιος, ου (ὁ) :
      1 p.-ê. le rapide ou le bienfaisant, ép. d’Hermès, IL. 20, 72 ; 24, 360, 457, 679, etc. ; HH. Merc. 28 ; AR. Ran. 1144 ;
      2 adj. bienfaisant, ORPH. Lith. 197.

Étym. inconnue, sel. les anc. de ἐρι-, ὀνίνημι.

and ἐριούνης, ὁ, Ep. epith. of Hermes, of uncertain meaning, σῶκος ἐριούνιος Ἑρμῆς Il. 20.72 ; Ἑρμείας ἐριούνιος 24.457, 679 ; ἐριούνης Ἑρμείας 20.34, Od. 8.322 ; Διὸς ἐριούνιος υἱός h.Merc. 28 ; θεῶν ἐριούνιε δαῖμον ib. 551 ; abs., ἐριούνιος, i.e. Hermes, Il. 24.360, 440 ; Ἑρμῆς ἐ., opp. δόλιος, Ar. Ra. 1144, cf. EM 374.24 ; also in later Prose, θεοί Ant.Lib. 25.2. as Adj., ἐ. νόος Orph. L. 199.

ὁ (ὀνίνημι), heißt Hermes, der sehr Nützende, Gewinnbringende, Il. 20.72, 24.679 ; h. Herc. 3 u. sp.D., wie Orph. H. 27.8 ; Ar. Ran. 1144 setzt Ἑρμῆς ἐριούνιος dem δόλιος entgegen. Vgl. ἀκάκητα. Dah. Ἀριούνιος allein für Hermes steht, Il. 24.360, 440. Nur Orph. Lith. pr. 69 σοφίη u. 2.9 νόος, d.i. mild.