οῦ (τὸ) rame (mot poét. ; en prose, κώπη) OD. 11, 77, 121, 129, etc. ; au plur. OD. 11, 124 ; ORACL. (HDT. 8, 96) ; EUR. I.A. 1388, I.T. 1485.

Étym. ἐρέσσω, cf. ἐρετμός.

τό, oar, poet. for κώπη, πῆξαί τ’ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν Od. 11.77, cf. 23.276, Pi. P. 4.18, E. El. 433 (lyr.), etc. ; εὐῆρες ἐ. Od. 11.121, 129, etc. ; pl., εὐήρε’ ἐ. ib. 125 ; ἐρετμοῖσι φρύξουσι Orac. ap. Hdt. 8.96, cf. E. IA 1388 (troch.), IT 1485 ; metaph, πτερύγων ἐ. A. Ag. 52 (anap.). = τὸ ἀνδρεῖον αἰδοῖον, Hsch. (A fem. form ἐρετμαῖς = κώπαις is found in Hsch.)

τό, im sing. seltener als ἐρετμός, im plur. die gew. Form, das Ruder, εὐήρε' ἐρετμά, Od. 11.124 u. öfter ; sonst bleibt das genus unentschieden.