ή, όν :
      1 obscur, sombre, ténébreux, en parl. de la terre, OD. 24, 106 ; HH. Merc. 427 ;
      2 p. suite, sombre, noir, en gén. (nuit, tempête, égide, etc.) IL. 12, 375 ; OD. 11, 606 ; HÉS. Sc. 444 ; en parl. de sang, ESCHL. Ag. 1390 ; SOPH. Aj. 376 ;
      3 fig. obscur : ἐρ. φάτις, SOPH. Ant. 700, bruit obscur.

Étym. p. *ἐρεϐ-νός, v. ἔρεϐος.

ή, όν, (ἐρεβνός, cf. Ἔρεβος) murky, black, dark, ἐρεμνὴν γαῖαν ἔδυτε Od. 24.106, cf. h.Merc. 427; ἐρεμνῇ νυκτὶ ἐοικώς Od. 11.606, cf. Sappho Supp. 1.18 ; ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι Il. 12.375 ; ἐ. αἰγίς 4.167, Hes. Sc. 444 ; ἕσπερος A.R. 4.1289 ; ἐρεμνῇ ψακάδι φοινίας δρόσου, of bloodshed, A. Ag. 1390 ; ἐ. αἷμα S. Aj. 376 (lyr.); ᾍδου μυχοί prob. in E. Heracl. 218; metaph, ἐ. φάτις a dark, obscure rumour, S. Ant. 700 ; ἔρος ἐ. Ibyc. 1.

(für ἐρεβεννός von ἔρεβος), schwarz, finster, dunkelfarbig, νύξ Od. 11.606 ; γαῖα 24.106 ; H.h. Merc. 427 ; Hes. Th. 334 ; αἰγίς, des Zeus, Sc. 445, wo es den Nebenbegriff des Grausenerregenden, Furchtbaren hat ; ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι Il. 12.375 ; vom Blut, ἐρεμνῇ ψακάδι φοινίας δρόσου Aesch. Ag. 1363 ; ἐρεμνὸν αἷμ' ἔδευσα Soph. Aj. 369 ; ᾅδου τ' ἐρεμνῶν ἐξήγαγεν μυχῶν Eur. Heracl. 218 ; ἕσπερος Ap.Rh. 4.1291 ; – übertr., τοιάδ' ἐρεμνὴ σῖγ' ἐπέρχεται φάτις Soph. Ant. 696, ein dunkles Gerede, dessen Urheber man nicht kennt. – Auch Ant.Lib. 20.