ή, όν :
      1 qui peut ou qui sait travailler, travailleur, industrieux, HPC. 86 b ; XÉN. Mem. 3, 1, 6 ; PLAT. Men. 81 d : οἱ ἐργ. POL. 10, 16, 1, les travailleurs ;
      2 qui façonne par le travail : τῆς τροφῆς, ARSTT. Pol. 4, 4, 8, qui effectue la digestion ; ἡ ἐργαστική (s.-e. τέχνη) PLAT. Pol. 280 e, 281 a, l’art de travailler, de produire qqe ch.

• Cp. -ώτερος, HPC. 86 b ; EL. V.H. 10, 14.

Étym. ἐργάζομαι.

ή, όν, able to work, working, industrious, Hp. Prorrh. 2.4 (Comp.), Pl. Men. 81e (v.l.), X. Mem. 3.1.6 ; οἱ ἐ. the working men, Plb. 10.16.1 ; Comp., Phld. Oec. p. 32J.
skilled in producing, c. gen, φωνῆς Epicur. Sent.Vat. 45 ; generally, productive, σωφροσύνης Phld. Mus. p. 24K. ; ὑγιείας Gp. 11.2.6 ; ἡ ἐ. (sc. τέχνη) the art of manufacturing, c. gen., ἐρεοῦ προβλήματος, στήμονος καὶ κρόκης, Pl. Plt. 280e, 281a ; τὸ τῆς τροφῆς ἐ. the organ that prepares food, the mouth, Arist. Pol. 1290b27.
of a workman, ἱμάτια Lex. Mess. in Rh.Mus. 47.412 (nisi ἐργατ -legend.).

arbeitend, arbeitsam, tätig, ἐρεοῦ προβλήματος ἐργαστική, sc. τέχνη, Plat. Polit. 280e, die Verfertigungskunst ; von Menschen, Xen. Mem. 3.1.6 u. A.; τῶν ἐργαστικῶν, Handwerker, Pol. 10.16.1 ; Kompar., Ael. V.H. 10.14 ; τὸ τῆς τροφῆς ἐργαστικὸν καὶ δεκτικόν, der die Nahrung erarbeitende Teil, Arist. Pol. 4.4.