ἐπ·ῳδή, ῆς (ἡ) chant ou parole magique, charme, particul. pour guérir une blessure, OD. 19, 457 ; SOPH. Aj. 582 ; joint à φάρμακα, PLAT. Rsp. 426 b ; à θυσίαι, Rsp. 364 b, etc. ; p. ext. chant ou parole pour adoucir une souffrance, parole de consolation, ESCHL. Pr. 132 ; SOPH. O.C. 1194 ; XÉN. Mem. 2, 6, 10 ; d’où charme, amulette contre, gén. ESCHL. Eum. 649.

➳ Poét. ἐπαοιδή, OD. l. c. ; ESCHL. Pr. 132.

Étym. ἐπί, ᾠδή.

Ion. and poet. ἐπαοιδή, ἡ, song sung to or over; hence, enchantment, spell, ἐπαοιδῇ δ’ αἷμα… ἔσχεθον Od. 19.457, cf. Pi. P. 4.217 ; οὐ πρὸς ἰατροῦ σοφοῦ θρηνεῖν ἐπῳδὰς πρὸς τομῶντι πήματι S. Aj. 582 ; of the Magi, Hdt. 1.132 ; μελιγλώσσοις πειθοῦς ἐπαοιδαῖσιν A. Pr. 174, cf. S. OC 1194 ; ἐπῳδὰς ἐπᾴδειν X. Mem. 2.6.10 sq. ; ἐπῳδαῖς ἁλίσκεσθαι Anaxandr. 33.13; οὔτε φάρμακα… οὐδ’ αὖ ἐπῳδαί Pl. R. 426b ; θυσίαι καὶ ἐ. ib. 364b ; τὰς θυσίας καὶ τελετὰς καὶ τὰς ἐ. Id. Smp. 202e, etc. ; c. gen. obj., charm for or against…, τούτων ἐπῳδὰς οὐκ ἐποίησεν πατήρ A. Eu. 649. apptly., = ἐπῳδός II, Poet. Oxy. 661.21 (pl.).

ἡ, = ἐπαοιδή, das dabei, dazu Gesungene, bes. der Zauber- oder Bannspruch, der bei körperlichen Schmerzen u. Krankheiten gesungen oder gesprochen wurde, um sie zu lindern oder zu heilen, οὐ πρὸς ἰατροῦ σοφοῦ, θρηνεῖν ἐπῳδὰς πρὸς τομῶντι πήματι Soph. Aj. 579 ; τούτων ἐπῳδὰς οὐκ ἐποίησεν πατήρ, dafür, dagegen, Aesch. Eum. 633 ; Plat. u. Folgde. – Bezaubernde, besänftigende Rede, νουθετούμενοι φίλων ἐπῳδαῖς Soph. O.C. 1194 ; ἐπῳδαὶ καὶ λόγοι θελκτήριοι Eur. Hipp. 478 ; φίλτρ' ἐπῳδῶν Phoen. 1260, vom einschmeichelnden, bezaubernden Gesange der Sirenen, Xen. Mem. 2.6.11, vgl. 3.11.16.