ῆς (ἡ) :
   I arrêt, interruption, cessation, POL. 38, 3, 2 ; au pl. PLUT. M. 76 d ; particul. dans le langage des sceptiques, suspension de jugement, état de doute, CHRYSIPP. (PLUT. M. 1036 a) ; PLUT. M. 1124 b ; ARR. Epict. 1, 4, 11 ; GAL. 2, 16 ; SEXT. 5, 1 Bkk. etc. ;
   II point d’arrêt, d’où :
      1 point du ciel où un astre semble s’arrêter en atteignant son apogée, NICOM. Harm. p. 6 ;
      2 place d’une constellation, PLUT. Rom. 12 ;
      3 période de temps, époque, ère, NICOM. Harm. p. 6.

Étym. ἐπέχω.

ἡ, (ἐπέχω) check, cessation, ἡ κατὰ τὸν πόλεμον ἐ. Plb. 38.11.2 ; μετ’ ἐποχῆς with a check, Id. 10.23.4 ; ἐποχὰς ποιεῖν… τῆς προκοπῆς to check advance, Plu. 2.76d, cf. Plot. 6.2.13.
retention, σπέρματος Gal. 8.420 ; οὔρων Philum. Ven. 25.2 ; σκυβάλων Sor. 2.20 ; ἀναπνοῆς (in hysteria) ib. 26 ; γαστρός Gal. 6.315 ; but ἐ. ἐμμήνων suppression (not retention) of the menses, Sor. 2.6, al. Philos., suspension of judgement, Metrod. Herc. 831.6, Chrysipp. Stoic. 2.39, Cic. Acad. Pr. 2.18.59, Arr. Epict. 1.4.11, S.E. P. 1.10, Gal. 1.40, etc.
suspense of payment, etc., τὰ ἐν ἐποχῇ ἕως ὁρισμοῦ καρπῶν BGU 599.3 (ii AD), cf. PRyl. 214.34 (ii AD), etc.
stoppage, pause, of light during an eclipse, Plu. 2.923b. Astron., position as referred to celestial or terrestrial latitude and longitude, Ptol. Alm. 7.4, 12.8 ; πόλεων ib. 2.13 (pl.); ἀστέρων ἐποχαί positions (longitudes) of stars in a horoscope, Plu. Rom. 12 ; αἱ φαινόμεναι τῆς σελήνης ἐ., opp. αἱ οὖσαι, Procl. Hyp. 4.49.
fixed point in time in reference to which positions are defined and from which their changes are computed, epoch, Ptol. Alm. 3.9 ; perh. also position at such a fixed point (also called epoch), ib. 3.7. in Musical theory, period of vibration, Nicom. Harm. 3 (pl.).

ἡ (vgl. ἐπέχω), das Anhalten, Zurückhalten, die Hemmung, τῶν ἐμμήνων Medic.; ἡ κατὰ τὸν πόλεμον, das Unterbrechen, Pol. 38.2.3 ; μετ' ἐποχῆς, im Lauf anhaltend, 10.21.4 ; Plut. u. a.Sp. – Bes. bei den Skeptikern, das Zurückhalten des Beistituntens od. der definitiven Bejahung u. Verneinung, Sext.Emp. erkl. στάσις διανοίας, δι' ἣν οὔτε αἴρομέν τι οὔτε τίθεμεν ; Plut. oft mit ἀκαταληψία vrbdn, adv. Col. 26 ; ἄνευ προφάσεως καὶ ἐποχῆς καὶ ὑπερθέσεως Schol. Ap.Rh. 2.268. – In der Zeitrechnung ein Haltpunkt od. Abschnitt, den irgendein bedeutsames Ereignis macht, ἐποχαί, ἐν αἷς ἑκάστου ῥύμη συντελεῖται Nicom. Harmon. 6. – In der Astronomie ein Ort, den die Himmelskörper zufolge der mittlern Bewegung einnehmen, vgl. Ideler Chronol. I S. 115. Auch die Constellation der Sterne, Ptolem.; vgl. Plut. Rom. 12.