ἐπ·οτρύνω [ῡ] pousser, exciter :
      1 avec un rég. de pers. τινὰ ἐπί τι, THC. 1, 84, pousser qqn à qqe ch. ; σάλπιγξιν ἐποτρύνειν τινὰ ἐς μάχην, PLUT. Crass. 23, exciter au combat en sonnant la charge ; avec un acc. suivi d’un inf. ἐπ. τινὰ μαχέσασθαι, IL. 20, 171 (cf. IL. 13, 767) exciter qqn à combattre ; avec un dat. suivi d’un inf. ἱππεῦσιν ἐπ. IL. 15, 258 ; ἑτάροισιν ἐπ. OD. 10, 531, presser des cavaliers, presser ses compagnons de, etc. ; avec un simple inf. IL. 15, 148 ; PD. N. 9, 20 ; SOPH. El. 1264, exciter à, presser de ;
      2 avec un rég. de ch. : πόλεμόν τινι, OD. 22, 152, provoquer une guerre contre qqn ; ἀγγελίας πολίεσσιν, OD. 24, 355, envoyer dans les villes des messages pressants ; ξύνοδον ἐπ. τοῖς ὁπλίταις, THC. 6, 69, donner aux hoplites le signal de l’attaque ;

Moy. :
      1 intr. se presser, se hâter ; ESCHL. Sept. 698 ;
      2 tr. hâter, presser : πομπήν, OD. 8, 31, son escorte.

➳ Impf. itér. 3 pl. ἐποτρύνεσκον, Q. SM. 2, 483.

stir up, excite, urge on, abs., θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει Il. 6.439, al. ; c. acc. pers., Hdt. 7.170, al. ; ἐς τὸ πρόσω ἐ. ib. 223 ; ἐπὶ τὰ δεινά Th. 1.84 (v.l.); τινὰς ἐς μάχην Plu. Crass. 23 ; μαχομένους Id. Aem. 33 ; c. inf., ἐ. τινὰ μαχέσασθαι Il. 20.171, cf. Hp. Fract. 22 ; στείχειν Pi. N. 9.20 ; μολεῖν S. El. 1264 (lyr.); ἔρδειν ὅττι κε κεῖνος ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ [ἔρδειν] Il. 15.148 ; c. dat. et inf., ἑτάροισιν ἐποτρῦναι καὶ ἀνῶξαι… κατακῆαι to urge and order them… to burn, Od. 10.531 ; ἱππεῦσιν ἐπότρυνον… ἐλαυνέμεν Il. 15.258, cf. 16.525, Q.S. 8.337 ; ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν Od. 2.422, cf. 9.488. c. acc. rei, νῶϊν ἐποτρύνει πόλεμον stirs up war against us, 22.152 ; also πόλεμον… ἐ. γίγνεσθαι Th. 7.25 ; ἀγγελίας… ἐ. Κεφαλλήνων πολίεσσι send urgent messages to the cities of the C., Od. 24.355 ; σαλπιγκταὶ ξύνοδον ἐπώτρυνον τοῖς ὁπλίταις gave the signal for engagement to the men-atarms, Th. 6.69; — Med., ἐποτρυνώμεθα πομπήν let us urge on our escort, Od. 8.31; — Pass., press on, hasten, A. Th. 698 (lyr.).

antreiben, ermuntern, aufregen, θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει Il. 6.439 ; ἔρδειν, ὅττι κε κεῖνος ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ 15.148 ; ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν Od. 2.422 ; ἑτάροισιν ἐποτρῦναι καὶ ἀνῶξαι μῆλα κατακῆαι 10.531 ; auch allein, ἱππεῦσιν ἐπότρυνον ἐλαυνέμεν ὠκέας ἵππους Il. 15.258 ; wie κελεύω konstruiert, ἑὲ δ' αὐτὸν ἐποτρύνει μαχέσασθαι 20.171. Auch πόλεμόν τινι, Krieg gegen Einen erregen, Od. 22.152 ; πομπήν, ἀγγελίας, die Heimsendung betreiben, Botschaft schnell aussenden, 8.31, wo das med. steht, 24.355. – Aufregen, anfeuern, πολλά μιν τὰ ἐποτρύνοντα ἦν Her. 1.204, öfter ; αἰεὶ ἐς τὸ πρόσω ἐποτρύνοντες, vorwärts treiben, 7.223 ; τινὰ ἐπὶ δεινά, Jem. zu gefährlichen Unternehmungen, Thuc. 1.84 ; von den Trompetern, σαλπιγκταὶ ξύνοδον ἐπώτρυνον τοῖς ὁπλίταις, die Trompeter gaben den Schwerbewaffneten das Signal zum Angriff, 6.69 ; Plut. Πάρθοι οὐ σάλπιγξιν ἐποτρύνουσιν ἑαυτοὺς ἐς μάχην Crass. 23 ; Aem. 33 ; μὴ τοῦ σαλπιγκτοῦ ἐποτρύνοντος Luc. Navig. 30 ; ὁ δὲ καὶ ἐποτρύνει καὶ τὸν πατάξαντα ἐπαινεῖ Gymn. 4 ; – auffordern, heißen, c. inf, Pind. N. 9.20 ; Soph. El. 1264 ; καὶ τὸν ἐκεῖ πόλεμον ἔτι μᾶλλον ἐποτρύνωσι γίγνεσθαι Thuc. 7.25, die Führung des Krieges beschleunigen.
Pass. sich antreiben, eilen, ἀλλὰ σὺ μὴ ἐποτρύνου Aesch. Spt. 680. Auch = act., s. oben, Od. 8.31.