ος, ον, répréhensible, blâmable, honteux, EUR. I.T. 689 ; PLAT. Ap. 29 b ; ἐπ. τινι, XÉN. Conv. 8, 34, ou παρά τινι, DÉM. 806, 7, qu’on peut reprocher à qqn.

• Cp. -ότερος, ISOCR. 254 d ; ARSTT. Nic. 3, 12, 2. • Sup. -ότατος, XÉN. Conv. 8, 19.

Étym. ἐπονειδίζω.

ον, to be reproached, disgraceful, shameful, E. IT 689 ; ἐ. εἰρήνη Isoc. 12.106 (Comp.), cf. D. 19.336 ; ἀμαθία Pl. Ap. 29b, etc. ; τινι to one, X. Smp. 8.34 ; ἐπονείδιστόν ἐστι παρά τισι is matter of reproach, D. 26.19 ; ὄνομα τοὐπονείδιστον βροτοῖς the name of reproach among men, E. Fr. 922 ; Comp., Arist. EN 1119a25 ; Sup., X. Smp. 8.19. Adv. -τως shamefully, Pl. Lg. 633e, Isoc. 4.60 ; also in act. sense, so as to shame, ψέγειν Plb. 1.14.5.

schimpflich, tadelhaft, schmachvoll, καὶ λυπρόν Eur. I.T. 689 ; ἀμαθία, δουλεία, φήμη, Plat. Apol. 29b, Symp. 184c, Polit. 309e ; εἰρήνην οὔτε αἰσχίω ποτὲ γενομένην οὔτ' ἐπονειδιστοτέραν Isocr. 12.106 ; πρᾶγμα Isae. 2.41 ; ἐκείνοις ταῦτα νόμιμα, ἡμῖν δὲ ἐπονείδιστα, bei uns gilt es für tadelnswert, Xen. Symp. 8.34 ; ἐπονείδιστον τὸ πολιτεύεσθαί ἐστι παρά τινι, wird getadelt, Dem. 26.19 ; ἡδοναί Arist. Nic. 10.3.8.
• Adv., ἐπονειδίστως τὸν βίον τελευτᾶν, auf schimpfliche Weise, Isocr. 4.60 ; ψέγειν, unter Schmähungen, Pol. 1.14.5.

to be reproached, shameful, ignominious , (Euripides); ἐπονείδιστόν ἐστι is matter of reproach , (Demosthenes Orator) (ML)