ἐπι·ψεκάζω, att. ἐπι·ψακάζω :
      1 verser goutte à goutte, GORG. (XÉN. Conv. 2, 26) ; fig. LUC. M. cond. 27 ; ὁ θεὸς ἐπιψακάζει, AR. Pax 1141, il tombe une pluie fine ;
      2 mouiller, acc. HLD. 6, 14.

➳ ἐπιψακ. GORG. AR. ll. cc.

old Att. ἐπιψακάζω, keep dropping, ἂν… οἱ παῖδες ἡμῖν… μικραῖς κύλιξι πυκνὰ ἐπιψακάζωσιν, jocosely for ἐπιπίνωσιν, X. Smp. 2.26 ; ἐ. ὀλίγα τινὶ τῶν χαρίτων Luc. Merc. Cond. 27 ; abs., ὁ θεὸς ἐπιψακάζει, of small rain, Ar. Pax 1141 ; metaph, θεὸς ἐ. σοφίαν διανοίαις Ph. 1.501, cf. 2.383.
sprinkle, [σπῖνον] Thphr. Lap. 13 ; πυρκαϊάν Hld. 6.14.

= ἐπιψακάζω, dazu, darauf tröpfeln, Theophr.; ἡ τύχη ὀλίγα σοι τῶν χαρίτων ἐπιψεκάσασα, gleichsam tropfenweise darbieten, Luc. merced. cond. 27 ; τινά, besprengen, Heliod. 6.14.