ἐπι·χώννυμι [ῡ]
      1 amonceler sur : τι ἐπί τι, ARSTT. Mir. 91, une chose sur une autre ; νεκρῷ θῖνα γῆς, PLUT. Artax. 18, élever sur un mort un monceau de terre ;
      2 d’où abs. combler : τάφρον, X. ÉPH. 4, 6 ; λιμένα, DS. 13, 107, un fossé, un marais.

and ἐπιχωννύω, heap up, Ἀρχ. Ἐφ. 1923.39 (Oropus, iv BC); τὰ περιμήκιστα τῶν ὀρῶν Ph. 1.405 ; νεκρῷ θῖνα γῆς Plu. Art. 18 ; τούτοις γῆν ἐπιχώσας IG 14.1746.13; — Pass., ἐ. τὸ ἔδαφος ἐπὶ τὴν λίμνην Arist. Mir. 837b11 ; βωμὸς ἐπικεχωσμένος Arg. S. Ph. fill up, τὴν δίοδον Thphr. HP 9.3.2 ; τάφρον X.Eph. 4.6 ; τοὺς λιμένας D.S. 13.107 codd.

[ῡ], (χώννυμι), darauf aufschütten, darüberschütten, νεκρῷ θῖνα γῆς Plut. Artax. 18 u. Sp.; τάφρον, zudämmen, Sp.; – mit Schutt abdämmen, mit Dämmen versehen, λιμένας DS. 13.107 ; – pass. ἐπιχώννυσθαι, Arist. Mirab. 91.