ἐπι·χθόνιος, ος ou α, ον :
      1 qui vit sur la terre, OD. 8, 479 ; IL. 1, 266, 272 ; ἐπ. δαίμονες, HÉS. O. 122, dieux qui résident sur la terre ; οἱ ἐπιχθόνιοι, IL. 24, 220 ; PD. O. 7, 51, etc. les habitants de la terre, les hommes ;
      2 habitant d’une terre : οἱ ἐπιχθόνιοι φῶτες, DP. 459, ou abs. οἱ ἐπ. DP. 1093, les indigènes.

Étym. ἐπί, χθών.

ον, Ep. Adj., (< χθών) upon the earth, earthly, freq. in Hom., as epith. of ἄνθρωποι, ἄνδρες, βροτοί, Od. 8.479, Il. 1.266, 272 ; abs., ἐπιχθόνιοι earthly ones, men on earth (cf. χαμαί), opp. ἐπουράνιοι θεοί, 24.220, cf. Pi. O. 6.50, B. 4.15, etc. ; so ἐ. γένος ἀνδρῶν Pi. Fr. 213.3 ; ἐ. δαίμονες who haunt the earth, Hes. Op. 123. in pl., natives of a country, D.P. 459, 1093.
terrestrial, opp. marine, ἑρπετόν Oppian. H. 2.425.

auf der Erde, irdisch, ἄνθρωποι Od. 8.479 ; ἄνδρες Il. 1.266 ; ohne Zusatz, οἱ ἐπιχθόνιοι, die Irdischen, die Menschen, im Ggstz der ἐπουράνιοι θεοί. Bei Hes. O. 122 δαίμονες, die Schutzgeister der Menschen auf der Erde ; Pind. oft von den Menschen ; auch sp.D.; = αὐτόχθων, Dion.Per. 1093. – Bei Sp. auch 3 Endgn.