'ἐπι·χαίρω (f. -χαιρήσω, ou -χαρήσομαι, ao.2 ἐπεχάρην) se réjouir de :
      1 d’ord. en mauv. part, se réjouir (du malheur d’autrui) dat. SOPH. Aj. 961 ; τινὶ τεθνηκότι, PLUT. Eum. 2, de la mort de qqn ; abs. AR. Pax 1015 ; DÉM. 126, 19 ;
      2 rar. en b. part, se réjouir (du bonheur d’autrui) AR. Th. 314 ; τινὰ εὖ πράσσοντ' ἐπ. SOPH. Aj. 136, se réjouir du bonheur de qqn.

➳ Ao. moy. 3 sg. ἐπεχήρατο, A.RH. 4, 55.

'

rejoice over, exult over, mostly of malignant joy, c. dat. rei, κακοῖς τοῖς τοῦδε S. Aj. 961 ; ἀτυχίαις τῶν πέλας Men. 673, cf. Arist. Rh. 1379b17; c. dat. pers., D. 21.134; τινὶ τεθνηκότι Plu. Eum. 2; ἐπί τινι Phld. Mort. 20; abs., Ar. Pax 1015 (anap.), D. 9.61; also in aor.1 Med., ἐπεχήρατο A.R. 4.55; — Pass., Phld. Mort. 20. rarely in good sense, ἐπιχαρῆναι (aor.2 Pass.) rejoice in another΄s joy, Ar. Th. 314 (lyr.); c. acc., σὲ μὲν εὖ πράσσοντ’ ἐπιχαίρω S. Aj. 136 (anap.).
take pleasure in, c. dat., Hld. 6.14.

(χαίρω), sich worüber freuen, σὲ μὲν εὖ πράσσοντ' ἐπιχαίρω, wenn es dir gut geht, Soph. Aj. 136 ; ἐπιχαρῆναι Ar. Th. 314 ; gew. über Jemandes Unglück, οἱ δ' οὖν γελώντων κἀπιχαιρόντων κακοῖς Soph. Aj. 940 ; vgl. Ar. Pax 1015 ; Men. Stob. fl. 112.1 ; τὸν δ' ἐπιτήδειον εἶναι ταῦτα παθεῖν ἔφη καὶ ἐπέχαιρεν Dem. 9.61, 21.134. – Den aor. ἐπεχήρατο hat Ap.Rh. 4.55. – Vgl. Valcken Phoen. 1549.

1. to rejoice over, exult over , mostly of malignant joy, with dative, (Sophocles Tragicus); absolute, (Aristophanes Comicus), etc.
2. rarely in good sense, to rejoice in another's joy , with accusative, σὲ μὲν εὖ πράσσοντ᾽ ἐπιχαίρω (Sophocles Tragicus) (ML)