ἐπι·φύω :
   I tr. (au prés., à l’impf. et au fut.) faire naître ou faire croître sur, TH. H.P. 1, 9, 3 ; au pass. être couvert (d’une substance) posée sur : τὰ πτερύγια τῆς σανίδος ἐπιφύεται μελάνι ἢ ἀέρι, HÉRON Aut. 272, les côtés de la planche sont badigeonnés de noir ou d’azur ;
   II intr. (ao.2 ἐπέφυν, pf. ἐπιπέφυκα, et moy. ἐπιφύομαι, etc.) :
      1 naître ou croître sur, dat. HDT. 4, 34 ; PLAT. Leg. 937 d ; particul. en parl. d’excroissances, ARSTT. H.A. 8, 24, 9, etc. ;
      2 p. suite, s’attacher à, se cramponner à, dat. POL. 12, 11, 6 ; avec idée d’hostilité, s’attaquer à, dat. PLUT. M. 694 e ; ATH. 507 c ; s’acharner contre, PLUT. Dem. 14 ; en parl. de chiens, s’acharner à la poursuite de, dat. PLUT. Luc. 1 ;
      3 naître après ou ensuite, PLUT. Cleom. 16.

make to grow, produce on or besides, Thphr. HP 1.9.3. Pass., with aor.2 and pf. Act., ἐπέφυν, ἐπιπέφυκα : — grow upon, [τῷ σήματι] ἐπιπέφυκε ἐλαίη Hdt. 4.34; esp. as an excrescence, Arist. HA 605a3 ; ταῖς ψυχαῖς ἐ. μελανίαι Plb. 1.81.7; ὁ ἐπιπεφυκώς, with or without ὑμήν, the conjunctiva, Gal. 7.101, Steph. in Hp. 1.88 D. ; hence, adhere, cling closely to (cf. ἐμφύω), ἀμφοῖν τοῖν χεροῖν with both hands, Plb. 12.10.6, cf. D.S. 36.15 ; esp. of dogs, ἐ. τοῖς θηρίοις stick close to them, run them hard, Plu. Luc. 1; metaph, τοῖς πλείστοις… οἷον κῆρες ἐπιπεφύκασιν Pl. Lg. 937d, cf. Ph. 1.345 ; cleave to, ἀγαθοῖς interpol. in Plu. 2.6c ; attack, τινι Id. Pomp. 51 ; δόγματι, opp. ὑπερδικεῖν, Id. 2.694e, cf. Jul. Or. 2.86b ; ἐπιφύντα νέον ἄνδρα an upstart interloper, Plu. Cleom. 16.

(φύω), darüber, darauf wachsen lassen, erzeugen, Theophr.
Med. nebst perf. u. aor.2 act. darauf, daran wachsen, ἐπιφυομένου τοῦ δέρματος Arist. H.A. 1.10 ; Theophr.; ἐπιπέφυκε τῷ σήματι ἐλαίη Her. 4.34 ; ἐπὶ ταῖς μήτραις ἐπιπέφυκεν ἡ καπρία Arist. H.A. 9.50 ; übertr., daran haften, τοῖς πλείστοις τῶν ἀνθρώπων οἷον κῆρες ἐπιπεφύκασιν Plat. Legg. XI.937d ; sich fest an Etwas hängen, ἀγαθοῖς ἐπιφύεσθαι Plut. educ.lib. 9 ; festhalten, ἀπρὶξ ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν ἐπέφυ Pol. 12.11.6. – Auch angreifen, tadeln, τινί, Sp., wie Ath. XI.507c ; auf dem Nacken sitzen, Plut. Ant. 58 ; ἐπεφύοντο Alex. 55 ; von der Jagd, ὥσπερ θηρίοις σκύλακες Plut. Luc. 1 ; ἐπιφύντα νέον ἄνδρα, nachgewachsen, später geboren, Cleom.16.