ἐπι·φέρω (f. ἐποίσω, ao.1 ἐπήνεγκα, etc.) :
      1 porter sur : νεκρῷ στέφανον, PLUT. Per. 36, porter ou déposer une couronne sur un mort ; ἀπαρχάς, THC. 3, 58, offrir des prémices (sur l’autel) ; abs. τὰ ἐπιφερόμενα, ISOCR. 189 a, les offrandes qu’on dépose sur un autel ou sur une tombe en l’honneur d’un mort ; οἱ ἐποίσοντες, ISOCR. 14, 61, Baiter-Sauppe, ceux qui viendront déposer des offrandes ; fig. τιμάν τινι, PD. O. 1, 31, décerner un honneur à qqn ; ὄνομά τινι, PLAT. Pol. 307 b, donner un nom a qqn ; ψῆφόν τινι, DH. 2, 14, donner son suffrage à qqn ou à qqe ch. ;
      2 avec idée d’hostilité, porter contre : τινὶ χεῖρας, IL. 1, 89 ; OD. 16, 438, mettre la main sur qqn, le saisir ou l’attaquer ; ὅπλα ἐπιφέρειν, XÉN. Hell. 6, 3, 6 ; τὰ ὅπλα ἐπ. πόλει, DÉM. 216, 5, porter les armes contre (qqn), contre une ville ; fig. πόλεμόν τινι, HDT. 5, 81 ; THC. 1, 140 ; XÉN. Vect. 4, 41, porter la guerre chez qqn ; δίκην τινί, PLAT. Leg. 343, intenter un procès à qqn ; αἰτίαν τινί, HDT. 1, 26, 68, etc. ; PLAT. Phæd. 98 a, ou ἔγκλημα, EUR. Or. 766, intenter une accusation à qqn ; ψόγον, THC. 1, 70 ; μέμψιν, AR. Ran. 1253, infliger un blâme, un reproche ; μωρίην, μανίην τινί, HDT. 1, 131 ; 6, 112, reprocher à qqn sa folie, son extravagance ;
      3 porter en sus, ajouter, DYSC. Synt. p. 92, 28 ; particul. ajouter un qualificatif ou une épithète à un mot, ARSTT. Rhet. 3, 6 ;

Pass.-moy. ἐπιφέρομαι (f. pass. ἐπενεχθήσομαι, f. moy. ἐποίσομαι) :
   I intr.
      1 se porter sur ou contre, se jeter sur, assaillir ; abs. en parl. d’animaux, XÉN. Cyr. 2, 4, 19 ; Cyn. 5, 32 ; 6, 16 ; en parl. de pers. ἐπ. τινι, THC. 3, 23, s’élancer sur qqn ; fig. s’emporter en reproches, en invectives contre qqn, HDT. 8, 61 ;
      2 se porter à la suite, d’où se produire à la suite, suivre, dat. D. THR. 632, 2 ; HÉPH. 1, 18 ; abs. τὰ ἐπιφερόμενα, les événements futurs, l’avenir, HDT. 1, 209 ; 3, 16 ; ou simpl. la suite (d’un récit ou d’un ouvrage) POL. 3, 6, 8 ; τὰ ἐπιφερόμενα κακά, ANT. 115, 29, les malheurs à venir ; ἡ ἐπιφερομένη θερεία, POL. 1, 25, 7, l’été suivant ;
   II tr.
      1 apporter avec soi : σιτία, PLUT. Sert. 13 ; ὕδωρ, STR. 138, des provisions, de l’eau ; particul. apporter en dot, LYS. 153, 12 ;
      2 prendre (pour soi) de la nourriture, HPC. 85 a.

➳ Fut. 3 sg. ἐποίσει, IL. 1, 89 ; OD. 16, 438 ; ao.1 inf. ion. ἐπενεῖκαι, IL. 19, 261.

fut. ἐποίσω ; aor.1 ἐπήνεγκα ; aor.2 ἐπήνεγκον ; Arc. aor.1 subj. 3 sg. ἐποίση Schwyzer 654.21; — Pass., fut. ἐποισθήσεται· ἐπενεχθήσεται, Hsch. : — bring, put or lay upon, σοὶ… βαρείας χεῖρας ἐποίσει will lay heavy hands upon thee, Il. 1.89 ; χεῖρας ἐποίσει Od. 16.438 ; ἐπ’ ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα Il. 3.132, cf. 8.516 ; ἐπ’ ἰχθύσι κῆρα φέρουσα 24.82 ; so ἐ. δόρυ A. Eu. 766, cf. E. Supp. 1192, Ar. Av. 344 (lyr.); and in Prose, ἐ. τινὶ πόλεμον make war upon him, Hdt. 5.81, cf. Th. 1.141 ; ὅπλα Id. 4.16, 7.18, D. 37.36 ; ἐ. τὸ διάφορόν τισι to bring discord upon them, Th. 7.55 ; ἐ. δίκην, τιμωρίαν τινί, Pl. Lg. 943d ; ἀμοιβήν τινι Plb. 1.84.10 ; abs., εἰ γὰρ ὧδ’ ἐποίσεις if you shall pursue your attack thus, Ar. Eq. 837.
inflict, πληγήν, πληγάς τινι, J. AJ 2.14.2, PTeb. 331.10 (ii AD) ; vent, ὀργήν Ep. Rom. 3.5.
place upon, esp. of placing offerings on the grave, ἐ. ἀπαρχάς Th. 3.58, cf. 2.34 ; τῷ νεκρῷ στέφανον Plu. Per. 36 ; ταφὴν εἴς τινα App. BC 1.73 ; τὰ ἐπιφερόμενα the offerings, Isoc. 9.1 ; lay on, apply, φάρμακον Pl. Ep. 354b ; ἐ. τὰ στοιχεῖα ἐπὶ τὰ πράγματα Id. Cra. 424e.
bring as a charge against, ἐ. τινὶ αἰτίην Hdt. 1.68, cf. 26, Antipho 5.38, Pl. Phd. 98a ; ἔγκλημα E. Or. 766 (troch.) ; μέμψιν Ar. Ra. 1253 (lyr.) ; ψόγον Th. 1.70 ; ἐ. μωρίην, μανίην τινί, impute it to him, Hdt. 1.131, 6.112 ; ἀδικίασομένης Th. 3.42 ; τὴν Κλεοπάτραν αὐτῷ cast Cl.
in his teeth, D.C. 50.1 ; τι ἐπί τινα Arist. EN 1143a27.
bring, i.e.
confer, impose, upon, in good or bad sense, ἐ. τιμὰν θνατοῖς Pi. O. 1.31 ; ἐλευθερίαν Th. 4.85 ; δουλείαν Id. 3.56.
add to, increase, ἐ. τὴν ὑπερβολήν ib. 82 ; ὀργὰς ἐπιφέρειν τινί minister to his passions, gratify him, Cratin. 230, Th. 8.83 (cf. Sch.) ; for ἐπὶ ἦρα φέρειν, v. ἦρα.
give a name to, ὄνομα ἐ. τινί Pl. Plt. 307b, R. 596a, al., Arist. Rh. 1408a7, al. ; assign an attribute to a substantive, τῷ ἀνθρώπῳ χρώματα καὶ σχήματα καὶ κακίας καὶ ἀρετάς Pl. Sph. 251a. ἐ. ψῆφον to give a vote, D.H. 2.14.
subjoin, add, A.D. Synt. 60.26, al., Demetr. Eloc. 34, al., Alex.Aphr. in Sens. 5.9.
adduce, cite, Εὐριπίδεια D.H. Comp. 4 ; παροιμίαν Demetr. Eloc. 122 (prob.) ; produce proofs, documents, etc., ἀποδείξεις POxy. 257.19 (i AD); κυρία ἡσυγγραφή, ὅπου ἂν φέρηται PEleph. 2.16 (iii BC). in Logic, assert as a conclusion or inference, τὸ λῆγον, τὸ λοιπόν, Chrysipp. Stoic. 2.80 ; τὸ μὴ ἀκολουθοῦν Str. 2.1.21 ; ὅτι… ib. 27 ; ὅσα ἐπιφέρουσιν ἄτοπα οἱ Ζήνωνος λόγοι Procl. in Prm. p. 535S. ; — Pass., τὸ τοῖς ἐξ ὑποθέσεως ληφθεῖσιν ἐπιφερόμενον the conclusion which follows from the premises, Chrysipp. Stoic. 2.89, cf. Arr. Epict. 1.7.16. ἐπιφέρων, ὁ, a throw at dice, Eub. 57.6. Med., bring with or upon oneself, bring as a dowry, τι Lys. 19.14, D. 40.19 ; of soldiers, σιτία Plu. Sert. 13 ; ὕδωρ Str. 3.1.4.
consume (eat) in addition, οἱ μὲν πίνουσι μόνον, οἱ δὲ σιτίον ἐπιφέρονται Hp. Prorrh. 2.3; — Pass., ἐπιφερομένη τροφή Sor. 1.52.
wear or carry on one΄s person, Hld. 8.11. Pass., rush upon or after, attack, assault, ὅς τις… ἐπὶ νηυσὶ φέροιτο Il. 15.743 ; τισι Th. 3.23 ; abs., X. Cyr. 2.4.19, etc. ; of a ship, bear down upon another, Hdt. 8.90 ; θάλαττα μεγάλη ἐπιφέρεται a great sea strikes the ship, X. An. 5.8.20 ; inveigh against, Hdt. 8.61 ; c. inf., to be eager to do, Plb. 29.24.5.
of humours etc. in the body, τὸ ἐπιφερόμενον the accumulation of milk, Sor. 1.77 ; διαφορεῖν τὸ ἐπενεχθέν disperse the abscess, Gal. 1.137 ; cf. ἐπιφορά 1.5a.
to be borne onwards, of a raft, Hdt. 2.96 ; ἐ. ἐπί τι to be led to an opinion, Arist. Sens. 443a22 (s.v.l.).
impend, threaten, ἐ. κίνδυνος Plb. 2.23.7; mostly in part., προδεικνύειν τὰ ἐπιφερόμενα coming events, Hdt. 1.209, cf. 3.16 ; ἐ. κακά Antipho 2.1.7 ; ὑπεκστῆναι τὸν λόγον ἐπιφερόμενον Pl. Phlb. 43a ; τὰ ἐ.
the following (in speaking or writing), Plb. 3.6.8.
of phrases, to be applied, ἡ λέξις φέρεται τοῖς πράγμασιν Plu. 2.41c ; but οἱ διὰ μακροῦ φερόμενοι λόγοι sustained outbursts, Demetr. Eloc. 196.
Gramm., follow, of letters in a word, D.T. 633.2, Heph. 1.4, al., etc.

(φέρω), beibringen, herbeiführen ;
   a) im feindlichen Sinne, σοὶ – βαρείας χεῖρας ἐποίσει Il. 1.89, wird Hand an dich legen, dich mißhandeln ; Od. 16.438, anfallen ; δόρυ δεῦρο Aesch. Eum. 736 ; χθόνα ἐς τήνδ' ἐποίσειν πολέμιον παντευχίαν Eur. Suppl. 1191, wie ἐπίφερε πολέμιον ὁρμάν Ar. Av. 344, was in Prosa πόλεμον ἐπιφέρειν heißt, τινί, Jem. mit Krieg überziehen, bekriegen, Her. 5.81 ; Thuc. 1.140 ; Xen. u. A.; auch ὅπλα, Thuc. 2.18 ; Xen. Hell. 6.3.6 ; ἐπί τινα, D.Cass.; – δίκην τινί, Plat. Legg. XII.943d. – So auch πᾶσι δουλείαν ἐπέφερεν ὁ βάρβαρος Thuc. 3.56 ; αἰτίαν, vorwerfen, d.i. Schuld geben, aufbürden, Her. 1.26 ; Thuc. 3.46 ; Plat. Legg. IX.856e ; Dem. 23.216 ; mit bestimmter Angabe des Vorwurfs, μωρίην τινί, Torheit Schuld geben, Her. 1.131 ; μανίην 6.112 ; ἐπενείκασά οἱ μαχλοσύνην 4.154 ; ἔγκλημα Eur. Or. 767 ; τὸ κοινῇ τοῖς φιλοσόφοις ἐπιτιμώμενον ἐπιφέρων αὐτῷ καὶ διαβάλλων Xen. Mem. 1.2.31 ; DC. 50.1 sagt sogar ἐπέφερεν αὐτῷ τὴν Κλεοπάτραν καὶ τοὺς παῖδας, warf ihm die Kleopatra vor. – Pass., τὴν ἐπενεχθεῖσάν οἱ αἰτίην Her. 7.231 ; ἀδικίας ἐπιφερομένης Thuc. 3.42 ; – ψόγον, tadeln, ib. 1.70 ; vgl. τίν' ἄρα μέμψιν ἐποίσει ἀνδρί Ar. Ran. 1253 ; δίκην Plat. Legg. XII.943d.
   b) im guten Sinne, von guten Dingen, τιμήν Pind. Ol. 1.31 ; bes. von Weihgeschenken, Opfern u. Spenden, die man den Göttern oder den Toten darbringt, Long. 2.2 ; ἐπιφέρει τῷ αὑτοῦ ἕκαστος (νεκρῷ), ἤν τι βούληται Thuc. 2.34 ; πάντων ἀπαρχάς 3.59 ; τιμᾶντὸν τάφον τοῦ πατρὸς τῷ πλήθει καὶ τῷ κάλλει τῶν ἐπιφερομένων Isocr. 9.1 ; τάφους μὴ τυγχάνοντας τῶν νομιζομένων σπάνει τῶν ἐποισόντων 14.61 ; τῷ νεκρῷ στέφανον Plut. Pericl. 36 ; vgl. Schol. Ar. Plut. 678 ; – ταφὴν ἔς τινα, bestatten, App. B.C. 1.73 ; – ὀργάς τινι, seine Neigung darbringen, ihm zu Gefallen sein, Thuc. 8.83, wo der Schol. auch eine Stelle aus Cratin. beibringt. Ueberh. beibringen, zubringen, τὸ ἐναντίον αὐτῷ Plat. Phaed. 104e ; ὄνομά τινι, beilegen, Polit. 307b u. öfter ; χρώματά τινι Soph. 251a ; φάρμακον Ep. VIII.354b ; ὑπερβολήν τινος, steigern, Thuc. 3.82 ; λέξις ἐπιφέρεται πράγμασι, der Ausdruck wird bei den Dingen angewendet, Plut. de audit. 5. Auch = als Beiwort brauchen, Arist. rhet. 3.6 ; eines Andern Worte beibringen, anführen, übh. vortragen, Sp.; – ψῆφον, abstimmen, Dion.Hal. 2.14. – Ar. Eq. 837 ζηλῶ σε τῆς εὐγλωττίας· εἰ γὰρ ὧδ' ἐπιφέρεις, μέγιστος Ἑλλήνων ἔσει, absolut, entweder wenn du die Zungenfertigkeit so als Waffe führst, oder von einem Fechterausdrucke, ἐπιφέρειν πληγάς, wenn du so losschlägst.
Med. oder pass.,
   a) darauf zustürzen, andringen, ἐπιφερομένη ναῦς Her. 8.90, vgl. 2.96 ; von Soldaten, Thuc. 4.67 ; τινί, 3.23 ; absolut, Plat. Legg. IV.706c. Vom Meere, ὅταν χειμὼν ᾖ καὶ θάλαττα μεγάλη ἐπιφέρηται, wenn das Meer hoch geht u. an das Schiff schlägt, Xen. An. 5.8.20 ; vom Adler, ἐπιφερόμενος ἔπαισε τὸν λαγώ Cyr. 2.4.19 ; mit Worten anfahren, Her. 8.61 ; πολλῶν ἐπιφερομένων πάλιν βοηθεῖν, mit Heftigkeit verlangen, daß, Pol. 29.9.5.
   b) darauf-, hinterherkommen, folgen, τὰ ἐπιφερόμενα προδεικνύουσι Her. 1.209, das Zukünftige, vgl. 3.16, wo, wie in φόβος τῶν ἐπιφερομένων κακῶν Antiph. 2 α 7, zugleich das drohend Herankommende darin liegt ; ἡ ἐπιφερομένη θερεία Pol. 1.25.7, der folgende Sommer ; χρεῖαι 3.88.2.
   c) mit sich bringen, Plut. Thes. 17 u. A.; bes. von der Frau, dem Manne als Mitgift zubringen, οὐδὲν ἐπιφερομένη Lys. 19.14 ; τάλαντον ἐπενεγκαμένη προῖκα Dem. 40.19, öfter.

ἐπι-φέρω
[in LXX chiefly for שָׁלַח ;]
__1. to bring upon or against: κρίσιν, Ju 9.
__2. to impose, inflict: Rom.3:5.†
(AS)